Het is al enige tijd geleden dat ik iets schreef. De reden daarvoor is simpel. Mijn god wat heb ik een tijd gehad. Scheiden is zo f*cking zwaar.
Er is zoveel gebeurd. Mijn ex ging naar bed met een gezamenlijke vriend. En nog erger iedereen wist het behalve ik. Ze waren samen al bezig met huisje boompje beestje.
Surrogaat vader
Het ergste was dat die vent zich meteen opstelde als een surrogaat vader. Midden in het proces (we waren nog niet gescheiden) werd ik al vervangen als vader. Uiteraard heb ik me hier zwaar tegen verzet. Het is niet goed te praten maar ik heb hem en haar zwart gemaakt. Ook bij de kinderen.
Zij had geen idee waar ze mee bezig was emotioneel gezien. En iemand zei de goede woorden tegen haar. Dat snap ik ergens nog wel. Maar ze was alleen maar een trophy voor hem. Dat bleek wel.
Reeks vreemde mannen
Daarna is ze op zoek gegaan naar Self Love. Heeft een hele reeks aan vreemde mannen gehad. Ik smeekte haar bijna om aan de kinderen te denken, het vanuit hun perspectief te gaan zien. Maar dan zat er weer een andere vent aan de eettafel. En zij ketste het maar terug. Het was niet mijn zaak, ik moest me er niet mee bemoeien en ik was er niet voor haar.
Ze hield zich totaal niet aan afspraken in het ouderschapsplan. Kinderen werden bij vreemden achtergelaten en daar kwam ik dan veel later pas achter. Want kinderen vertellen uiteraard alles in hun onschuld.
Wat ze uiteindelijk wel goed deed was mij volledig buitensluiten. Ze heeft me geblokkeerd op social media. Hoewel ik mis wat ze doet met de kinderen als ze bij haar zijn, ook de leuke dingen, ben ik blij dat ik niet meer in gaten kan houden wie er allemaal in haar leven zijn. Hoe ver ze in mijn ogen ontspoort. Onze beste vrienden, die er heel erg voor mij zijn, heeft zij inmiddels ook uit haar leven gewerkt en geblokkeerd.
Bom ontploft
Nadat ik te horen had gekregen dat de kinderen, ondanks mijn waarschuwing, wederom een keer bij vreemden waren achtergelaten, heb ik de bom doen ontploffen. Ik noemde haar een slechte moeder en dreigde met een advocaat. Dat leek te werken. Of ja, aan te komen. Wat je doet als de kids bij mij zijn prima, dat is je nieuwe leven, maar als je de kinderen hebt, ben je de “verstandige” ouder.
Met de kids lijkt het prima te gaan. Ze doen het geweldig op hun nieuwe school en opvang. Ze lijken ons af en toe wel tegen elkaar uit te spelen over kleine dingen, maar dat hoort er denk ik wel bij. En zolang het kleine dingen blijven vind ik dat ook een beetje bij het opzoeken van grenzen in de opvoeding horen. De kinderen zijn echt mijn grote voorbeeld hoe om te gaan met de scheiding. Hoe erg is dat?
Willem (32) schrijft terwijl hij het meemaakt. Na een 12 jarige relatie waarvan 2 jaar getrouwd zit hij nu in het scheidingsproces en geeft een kijkje in hoe hij zijn leven combineert tussen scheiden, kinderen, werk en toekomst.
Lees ook de andere blogs van Willem.
Raymon - 10 feb 2022
Weet je wat ik nou erg vind , want ik ondervind het zelf ook. Dat je totaal wordt buiten gesloten met het doen en laten van de kind(eren). Totaal geen notie hebben hoe goed of slecht de kind(eren) het doen. Op school qua “nieuwe” vrienden. Hoe de kind(eren) reageren op de scheiding. Erger nog dat mijn ex (en dit heb ik zwart op wit) mij ouders zwart heb gemaakt tegen hun kleinkind.. nu wilt zelfs mijn kind hun kleinkind zijn opa en oma niet meer zien. En ik zie hoeveel pijn dat doet bij mijn ouders. En haar woorden waren ooit eens “ oprecht “ dat ze nooit ons kind weg zou houden bij mijn ouders.. ziehier.. toch gedaan.
Loes - 10 feb 2022
Ik heb de vorige blogs gelezen, en ik vind dit echt een vreemde switch. Het leek toch een goede scheiding te worden? Daarnaast hoor ik je alleen maar over je eigen gevoelens praten en geef je geen blijk dat je je in haar probeert in te leven, ook in eerdere blogs al. Je lijkt me eerlijk gezegd ook wat jaloers en dat kan het beeld zeer vertekenen. Heel eerlijk, ik denk dat mijn ex net zo over mij praat als jij over jouw ex. En ik garandeer je dat er redenen zijn waarom ik hem heb geblokkeerd en waarom hij zich uit mijn leven moet houden. En vreemden voor jou hoeven geen vreemden voor haar te zijn. Ik heb geen idee wat voor omgansgregeling je hebt, maar ik kan me zo voorstellen dat zij het leeuwendeel van de tijd verantwoordelijk is voor jullie kinderen. Het is dan niet gek dat je gebruik maakt van anderen om je kinderen op te vangen, alleenstaand ouder zijn is zwaar en it takes a village. Je schrijft eerder ook dat je haar emotioneel hebt mishandeld, en dan komt er een mea culpq die niet echt aan voelt, je heb haar alleen maar dingen alleen laten regelen. Met jouw PTSS denk ik dat ze het op meerdere vlakken heel zwaar heeft gehad. Dreigen met een advocaat, dit vind ik ook heel herkenbaar, volgens mij heb je het zelf ook niet zo goed voor elkaar dus ik vind dit hypocriet. Ik denk dat dit verhaal echt een andere kant kent. Ik ben eigenlijk wel benieuwd om eens van haar te horen.
Willie - 25 feb 2022
Je doet nogal wat aannames die niet in de tekst staan Loes.