Alleen maar aan het dromen, gedicht van I-Pat

Ze laat haar slippers achter op het strand, vlakbij mijn handdoek.
Of ik er even op wil letten, terwijl zij gaat spelen.
Ik kan haar volgen, via de voetstappen die ze in het zand achterlaat.
Mijn dromen laat ze achter, net buiten mijn bereik.
Ze is een vleugellam gemaakt vogeltje in mijn hand.
Mijn kleine vogeltje.

Voor het eerst ontmoet zij de dame die mij weer even laat lachen.
Niet in het echt, maar via een wat vervaagde foto in mijn portemonnee.
Ineens hoor ik een lied wat mij bekend voorkomt.
Ik zing het mee, denk ik. 

Maar ik ben alleen maar aan het dromen.
Ik heb visioenen in mijn hoofd.
Ik praat in mijn slaap.
Draai in mijn bed.
Mijn leven is compleet.

Ik ontmoet haar alleen met mijn ogen dicht.
Zij spreekt tegen mij in rijm.
Ze heeft oceaan blauwe ogen.
Ik zie mezelf in haar.

En alle sterren aan de hemel vallen naast mij neer als regendruppels.
Het maakt me aan het huilen.
Mijn leven voelt compleet.
Ik heb de wereld in mijn handen.
Want ik hou haar dicht tegen mij aan.

Maar ik… Ik was alleen maar aan het dromen.

I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.

Lees ook de andere gedichten van I-Pat.