Niets zo veranderlijk als het weer! Dat zeggen wij in Nederland altijd toch? Nou niets zo veranderlijk als een man.
In afwachting van de volgende hoorzitting, welke in juni zal plaatsvinden, hebben mijn moeder en broer de aanvraag om te getuigen ontvangen.
Alsof ik hem een jaar niet heb gezien
In de tussentijd is er al weer veel gebeurd. Mijn zoontje was een maand bij z’n vader zonder contact met z’n zus of mij. Nauwelijks op school. En in die maand is er een hoop gebeurd. Dat, en ook weer niks. Ik leg het uit.
Na 4 weken bij z’n vader hoor ik op 1 april de telefoon gaan. Mama ik kom naar je toe na school. Oh wat fijn! Zeg ik. 1 APRIL! Giert ie uit. Waarop ik Grrrrr gevoelens onderdruk. Nee hoor mam, ik kom echt, geen grapje. Oh echt? Gezellig.
Hij komt na school thuis. Knuffel hem alsof ik ‘m een jaar niet gezien heb. Wil ‘m niet meer loslaten. Maar doe het toch, voor hij boos wordt want hij houdt er niet (meer) van.
Ik loop met tranen in mijn ogen over straat
In de dagen erop laat ik hem met rust, vraag niet veel, komt vanzelf los denk ik. En ja hoor. We gaan samen de hond uitlaten en hij gooit het ene nare na het andere nare eruit. Verschrikkelijk. Ik loop met tranen in m’n ogen over straat. Dat hij dit ons knulletje aandoet! Triest. En als laatste, Mam, we deden nooit iets. Alles wat we zouden doen, deden we niet. Ik wil hier zijn en ik wil niet meer terug. Ik wil niet meer naar hem toe.
Eindelijk iemand met verstand van zaken
In de weken erna komt er nog meer narigheid naar boven. Ik hoor het aan en breng hem naar een psycholoog. Na hun gesprek krijg ik een hoop informatie over mij heen. Uw ex is alcoholist, en agressief.
Uw kinderen mogen er niet meer heen. Dat is mijn aanbeveling aan de rechtbank of ze dat mag doorgeven aan de rechter? JA! Graag! Eindelijk iemand met verstand van zaken die aangeeft hoe of wat. Er gebeurt iets. Daar in een dorp waar niets lijkt te gebeuren, gaat iets gebeuren. Let op mijn woorden.
Ik ben SAM, geboren en getogen Amsterdamse, opgegroeid in de mooiste stad van het land. Veel gereisd en ook gewerkt in het buitenland. Heb dan ook onderweg de liefde gevonden en ook in het buitenland 2 prachtige kinderen mogen krijgen. Ik woonde in een dorp, een verandering na een hectisch en druk leven in de horeca en genoot van de rust. Na een aantal jaren begon ik de stad toch te missen en verloor ik mezelf beetje bij beetje. Cultuur verschillen werden ook steeds duidelijker door de jaren heen en we groeiden uit elkaar.
Nu terug in de grote stad, wel nog in het buitenland, m’n spullen gepakt, overnieuw aan het beginnen en zoekend naar een weg die voor iedereen fijn is. We zijn er nog (lang) niet, maar we komen er wel.
Lees ook de andere blogs van Sam.
REAGEER OP DEZE BLOG