Dat wat geregeld moet worden geeft geen gedoe. Toestemming voor dingen gaat makkelijker dan eerst. Maar ik heb hem dan ook wel duidelijk gemaakt dat wanneer ik opnieuw voor vervangende toestemming naar de rechter moet, ik ook meteen eenhoofdig gezag ga aanvragen. Als je die verantwoordelijk niet wil, doe er dan afstand van.
Wanneer ik iets over de kinderen vertel, over wat er in hun leven gebeurt, of het nu leuk is, iets waar ze trots op zijn, of iets wat niet leuk is, dat ze ziek zijn bijvoorbeeld, daar reageert hij niet op. Ook niet op uitnodigingen om aanwezig te zijn bij afzwemmen of speciale gelegenheden op school. Zijn betrokkenheid als vader stelt niet veel voor. Ze mogen in ieder geval af en toe op bezoek komen. Maar meer hoeven we niet te verwachten.
Parallel ouderschap
Ik lees over parallel ouderschap. Niet zozeer voor mezelf, want ik heb eigenlijk al niet zoveel meer met de vader van mijn kinderen te maken. Dat waar ik geen officiële toestemming voor nodig heb beslis ik zelf en wat hij met ze doet als ze bij hem zijn daar bemoei ik me bij voorkeur niet mee. Tenzij het echt schadelijk is wat hij doet.
Mijn man stelt zich naar de moeder van zijn zoon net zo op maar soms vraag ik me af of hij te weinig bespreekt. Zo heeft hij zijn zoon ooit horen zeggen dat hij vaak laat naar bed ging bij mama omdat mama voor kinderbedtijd al in slaap viel op de bank.. Dat was in de tijd dat er flessen whisky verdwenen uit de gezamenlijke woning ivm birdnesting. Hij heeft toen besloten niks te zeggen en het in de gaten te houden. Ik vind dat super knap maar ook lastig omdat ik denk dat de situatie soms ook kan verslechteren door dingen te lang op zijn beloop te laten. En het was ook niet zo dat zij minder conflict zocht daardoor.
Ik hoopte in parallel ouderschap handvatten te vinden om de conflicten te laten stoppen tussen mijn man en zijn ex, want daar schijnt parallel ouderschap een goede oplossing voor te bieden.
Bij paralell ouderschap ben je allebei ouders op je eigen manier. Je focust op je kind en op wat jij kunt doen om je kind te helpen om in de 2 gezinnen te leven en om te gaan met deze verschillen. Je bemoeit je niet met hoe de andere ouder het doet en je houdt de communicatie zakelijk. Het zou ook iets moeten zijn wat je zelf kunt doen zonder medewerking van de andere ouder. Het zou ervoor moeten zorgen dat je uit conflict komt, maar als we het proberen toe te passen, komen we er al snel achter dat het niet zo heel veel anders is dan we al deden.
Kan je in je eentje het conflict beëindigen?
En dat is dan wel de vraag waar ik mee blijf zitten. Kun je in je eentje echt het conflict beëindigen en hoe dan? Ik las namelijk ergens dat zakelijk reageren als iemand vanuit emotie communiceert juist ook escalerend kan werken. Misschien is dat wel wat er gebeurt bij mijn man en zijn ex.
Een van de dingen die ik las was dat ouders na een scheiding vaak terecht komen in negative intimacy, en dat sommigen daar te lang in blijven hangen. Ik denk dat dit het geval is bij de ex van mijn man. Dat ze na al die jaren nog steeds boos is op hem en de scheiding emotioneel niet heeft verwerkt. Het klinkt logisch, je verwerkt het verlies niet omdat je blij bent dat je eindelijk weg bent, maar het helpt je niet.
Ik denk eigenlijk dat de meeste mensen dat niet in de gaten hebben en zij dus ook niet. Als ze zou weten dat ze door boos te blijven en nare dingen te zeggen of te doen, niet echt los komt van haar ex, zou ze dan misschien toch gaan werken aan haar houding? Ik denk dat iedereen dat toch uiteindelijk wil, echt los komen van elkaar. Het tegenovergestelde van liefde is niet haat, maar onverschilligheid.
Onverschilligheid
En dan besef ik dat dit is wat ik moeilijk vind. Het is de onverschilligheid van mijn ex naar de kinderen toe wat ik moeilijk kan handelen. Alsof hij niet alleen van mij gescheiden is maar ook van de kinderen. Omdat ik daardoor het gevoel heb dat hij niet van zijn kinderen houd. En dat doet pijn aan mijn moederhart. Want ik gun mijn kinderen het allerbeste. Ik gun ze een vader en moeder die allebei van hen houden. Daar kan ik niks in willen natuurlijk maar het is moeilijk te accepteren.
Ik ben Vera. Inmiddels is het ruim 8 jaar geleden dat ik gescheiden ben, maar dingen lopen nog steeds niet lekker met de vader van mijn jongens. Ik neem jullie graag mee door het verloop van mijn scheiding en de stappen die ik zette in mijn nieuwe leven na de scheiding.
Lees ook de andere blogs van Vera.
REAGEER OP DEZE BLOG