Ik lees het natuurlijk in andere stukken en blogs hier op Nieuwe Stap: de momenten van zelfreflectie. Vooral vrouwen zijn er erg goed in. “Waar heb ik het laten liggen, welke fouten heb ik gemaakt, wat is mijn aandeel in de situatie, het mislukken van mijn huwelijk, de nare nasleep van de scheiding”. Uren kunnen we er over tobben, filosoferen. Resultaat? Uiteraard! We zijn doorgaans vrij kritisch, ook naar onszelf. Ik ben geen uitzondering.
Tijd dus voor enige zelfreflectie dus. Daar gaan we.
1. Ik ben te lang in ons huwelijk blijven zitten. De laatste twee jaar voorafgaand aan mijn vertrek wist ik diep in mijn hart dat het niet meer goed zou komen. Daarmee heb ik zowel X als mezelf te lang voor de gek gehouden. Mijn excuus? De kinderen en de ijdele hoop dat er dingen ten positieve tussen ons zouden veranderen.
2. Met de proefscheiding van een jaar had ik om meerdere redenen nooit moeten instemmen. Hiermee hielden we ons zelf en de kinderen nog langer in een onzekere situatie. De angst om elkaar definitief te verliezen was te groot om knopen door te hakken, maar dat was voor iedereen wel beter geweest.
3. Ik had na anderhalf jaar alleen wonen druk moeten zetten op de afronding in plaats van een herstart met X proberen te maken. Dit is waarschijnlijk mijn grootste miskleun van de afgelopen vier jaar geweest. Tegen beter weten in wilde ik ons huwelijk nieuw leven inblazen.
4. Mijn volgende fout was dat ik hem ondanks zijn vreemde, nare gedrag nog maanden het voordeel van de twijfel gaf. Nee, hij bedoelde het vast niet zo, zo was hij niet, dit kon niet waar zijn etc. Ik had veel eerder moeten doorpakken.
5. Ik ben na de breuk te lang blijven hangen in het verleden. Ik bleef maar denken dat ik X net als vroeger nog wel kon bereiken, tot rust en redelijkheid kon brengen. Goede les is geweest dat je na de breuk niet langer te maken hebt met iemand die in ‘beider belang’ denkt maar in ‘eigen belang’.
Samenvattend, ook ik heb een aandeel in de situatie waarin ik ben beland. Met al mijn goede bedoelingen heb ik eraan meegewerkt dat deze trein volledig is ontspoord. De pleister had er beter in een keer afgerukt kunnen worden, dan stukje bij beetje. Maar ja, achteraf is het mooi wonen hè.
De Scheidingsadvocaat - 10 feb 2023
Wat een goed geschreven blog. Ik ben een aantal jaar geleden ook door een echtscheidingsprocedure gegaan. Met kinderen en een koophuis was dit nogal een langdurig traject... Weer 'alleen' moeten wonen is toch een onderschat sub-thema als het aankomt op een echtscheiding. Goed dat je er zo open over bent, ga zo door! Groetjes, Carla