Dagboek van Iris, kindvrij weekend

Zat ik vorig jaar nog in zak en as toen de kinderen na het Paasontbijt naar hun vader vertrokken, dit jaar kon in me heerlijk verheugen op een kindvrij weekend in verliefde sferen! Geen programma, geen verplichtingen, we zouden gewoon wel zien. Heel veel bijzonders hebben we dan ook niet gedaan. Of misschien juist weer wel! We hadden namelijk eindeloos veel tijd voor elkaar…

Urenlang hebben we gesproken over de paden die we in ons leven bewandeld hebben. Waar we trots op zijn en wat er allemaal anders is gelopen dan verwacht. Het voelde vertrouwd, maar ook weer niet… Wat is er veel gebeurd in de afgelopen jaren!

Het feit dat voor beide partijen het huwelijk uiteindelijk gestrand is, is ook voor beide partijen een doorn in het oog. Waarom is het niet gelukt om de liefde levend te houden?! Gelukkig zien we alle twee in dat we daar zelf een behoorlijk groot aandeel in hebben gehad. Liefde is een werkwoord en dat hebben we duidelijk niet serieus genoeg genomen.

Iedereen komt in een langdurige relatie op een punt dat de liefde wegebt. Door drukte op het werk, drukte rondom kleine kinderen… er zijn wel 101 redenen te bedenken. Je raakt elkaar kwijt en zie elkaar dan maar weer eens terug te vinden! Voor mij voelt het nog steeds als falen. Waarom heb ik mijn kinderen niet de veilige thuishaven kunnen bezorgen die ze verdienen?

Iedere keer als de tasjes gepakt moeten worden, krijg ik een steek in mijn buik. Een kind hoort geen tas te hoeven pakken om naar de andere ouder te gaan! Dat is dus duidelijk een punt waar ik niet trots op ben in mijn leven… Waarschijnlijk blijf ik me de rest van mijn leven daar dan ook schuldig over voelen.

Dat de balans in mijn gezinnetje weer redelijk terug is, is juist weer iets waar ik wel trots op ben… En ook voor M. is dit een belangrijk statement. Want ook al hebben we ondertussen de fase bereikt waarin we het liefst dag en nacht bij elkaar zijn… Heel bewust kiezen we er toch voor om elkaar alleen te zien op kindloze dagen.

Het enige voordeel van een scheiding is dat je door schade en schande absoluut wijzer wordt. En daarom denken we waarschijnlijk over iedere nieuwe stap eindeloos lang na… Maar omdat we elkaar door deze beslissing relatief weinig zien, genieten we optimaal van de momenten dat we wél bij elkaar zijn! Dat werken aan ‘spannende en leuke momenten’ dat gaat voorlopig dan nog vanzelf… ☺