In de vorige blog vertelde ik over de praktische zaken na onze scheiding en hoe we onze zoektocht naar een nieuwe woning zijn gestart. Het huis dat in onze hoofden al helemaal ingericht was (hoefde niks aan te gebeuren, op minder dan 1 km afstand van onze oude woning) ging niet door.
Gewoon door met zoeken dus…
Waar een wil is, is een weg. Weer twee weken later waren we weer zover dat we de pennen klaar hadden liggen om de contracten te tekenen. We waren er door voorinformatie als eerste bij (ik zeg weer: schaarste? krapte? gekte?). Nog voor het huis op Funda stond, hadden we al een rondleiding gehad. We hadden geleerd van onze vorige huizen-avontuur en wilden gewoon de vraagprijs bieden. De verkopers waren erg verguld met ons bod maar besloten toch nog even de reacties uit de markt af te wachten ….
Wij baalden natuurlijk maar dat kun je de verkopers moeilijk kwalijk nemen. Een spannend weekend volgde. De maandag erna bleken er enkele biedingen te zijn gekomen boven de vraagprijs! Wat nu te doen? Willen we dit huis echt? Is het dit waard? Kunnen we dit financieel bolwerken als we boven de vraagprijs gaan? Hoeveel moeten we dan boven de vraagprijs gaan?
Ruim boven de vraagprijs
Officieel kan het natuurlijk niet, maar de makelaar gaf ons wel een indicatie van het bedrag waar we aan moesten denken wilden we het huis met bijna zekerheid kunnen kopen. € 15.000 boven de vraagprijs ‘will do’. Slik. Nog weer wat rekenen en tekenen. Ja zou nog moeten kunnen. Maar …. er zat nog een addertje onder het gras. Vaag wisten we het wel, maar we hadden het maar even voor ons uit geschoven. De verkopers hadden zelf nog geen ander huis, ze wilden het even afwachten om pas na de verkoop op zoek te gaan naar een ander huis. Wat is dan de uiterste datum dat mijn vrouw ook daadwerkelijk in het huis kan gaan wonen?
Waaat? Nog een half jaar wachten?
Ik moet eerlijk zeggen, met terugwerkende kracht, dat ik dit aspect van de scheiding als een van de moeilijkste heb ervaren. De deal was dat mijn vrouw in het huis kon zodra de verkopers een andere woning hadden gevonden. Dat kon dus al heel snel zijn… Maar dat kon ook maximaal een half jaar duren.
Wat is wijsheid? Ik had haast. Wij hadden haast. Woningen lagen niet voor het oprapen. Ik was wel klaar met de zoektocht. En misschien zat het mee en vonden de verkopers snel wat anders? Weer een lang verhaal kort: uiteindelijk heeft het een half jaar geduurd, de maximale termijn dus. Tot het zover was.
Een heel lastig en vervelend half jaar is het geworden. Je bent emotioneel uit elkaar maar fysiek leef je nog (wisselend) onder één dak. Hoe gaat zoiets, hoe houd je het vol? Vooral ook: hoe leg je het uit, aan de buitenwereld, aan jezelf, aan elkaar? Daarover meer in een volgende blog.
Mario (58) was ruim 30 jaar samen met Angela (55). Nu zo’n anderhalf jaar geleden is zijn huwelijk gestrand. Na een korte maar diepe crisis heeft Mario de weg omhoog toch weer gevonden. De rode draad van deze blogs is dat Mario besloten heeft samen met zijn (inmiddels ex-) partner constructief de gemeenschappelijke zaken te ontvlechten. Op Nieuwe Stap vertelt Mario over een aantal van deze praktische stappen die hij heeft doorlopen.
Lees ook de andere blogs van Mario.
Eline - 9 feb 2021
Wel fijn dat het uiteindelijk gelukt is, Mario. Ja het is in deze tijd heel lastig andere woonruimte te vinden, maar er zijn ook veel tussenoplossingen. Als de verstandhouding minder goed zou zijn, dan is een tijdelijke oplossing vaak echt wel te vinden. Een kamer huren, een stacaravan, vakantiehuisje, tuinhuisje... Allemaal niet ideaal maar wel mogelijk als tussenstap. Ik ben zelf drie keer verhuisd in drie jaar tijd, van tijdelijke woning naar tijdelijke woning. Sinds drie jaar een eigen koopwoning. Het is fijn dat je het zo goed mogelijk wil regelen voor elkaar, maar nog een half jaar in spanning leven is ook verre van ideaal.