Een lastig dilemma
Wat doe je als de vader van je baby zegt dat hij graag omgang met zijn baby wil, maar als je als moeder niet het vertrouwen hebt dat hij voor hem kan zorgen. Als vader verslaafd is aan cocaïne en het spul op de sleutels zit die op tafel liggen. Als hij zich niet aan de afspraken houdt? Als hij in een huis woont waar het een grote bende is, met een trap zonder traphekje?
Dit is wat ik tegenkom in mijn praktijk:
Een jong stel heeft een relatie gehad van een jaar of 7. De moeder heeft al een zoontje uit een eerdere relatie. Ik noem hem Luuk. Luuk gaat ieder weekend naar zijn vader en hij is gehecht aan zijn stiefvader. Als hun zoontje, ik noem hem Alex, een paar maanden oud is, maakt de moeder een einde aan de relatie. Ze is vader’s verslaving aan cocaïne en zijn uitzichtloze psychische problemen zat.
Alex is 10 maanden oud als vader vertrekt en in een andere stad gaat wonen. Alex kent zijn vader. Hij is blij als hij hem ziet. Tot groot verdriet van Luuk laat vader hem vervolgens links liggen. Niet omdat hij een slechte man is en niet van Luuk houdt. Het lukt hem eenvoudigweg niet om over de gevoelens van schaamte, faalangst en zelfhaat heen te stappen. Het lukt hem niet om Luuk op de eerste plaats te zetten.
Niet bij hem in huis
Moeder wil niet dat Alex zonder haar in het huis van zijn vader is en ze nodigt hem uit om in haar huis op Alex te passen op tijden dat zij er niet is. Vader houdt zich voortdurend niet aan de afspraken en komt op het laatste nippertje niet opdagen, terwijl zij moet werken. Als moeder ’s avonds thuiskomt ligt Alex vredig op de bank te slapen met zijn kleren aan terwijl vader ernaast zit te gamen.
De verhouding tussen de ouders verslechtert en vader weigert nog langer naar het huis van moeder te komen. Hij wil dat Alex bij hem thuis komt.
Ze gunt haar kind een vader
Moeder belt mij wanhopig. Ze gunt Alex een vader, maar ze weet dat hij niet voor hem kan zorgen. Hij kan al niet voor zichzelf zorgen: er liggen stapels ongeopende brieven van de belastingdienst op de mat en zijn huis is een vuilnisbelt aan het worden. Ze weet dat hij onbetrouwbaar is en dat Alex in de toekomst voortdurend teleurgesteld gaat worden omdat zijn vader zich niet aan de afspraken houdt. Als hij een kater heeft of in een van zijn regelmatig terugkerende depressies zit kan alles en iedereen neervallen, dan doet hij wat hij wil en komt hij geen enkele afspraak na.
Als zelfs oma (de moeder van de vader) zegt dat het beter is als Alex zijn vader helemaal niet kent, belt moeder mij.
Welk advies is hier gepast?
Moet de moeder alles doen om de band tussen Alex en zijn vader te verbeteren, zodat Alex zich aan hem kan hechten? Ook al weet ze dat ze haar zoon blootstelt aan een onbetrouwbare, verslaafde vader die altijd voor zichzelf zal kiezen?
Of het alternatief: het contact verbreken zodat Alex zich niet aan zijn vader hecht? Als Alex naar zijn vader vraagt als hij ouder is, zou ze zoveel mogelijk uitleg kunnen geven (zonder de vader onnodig zwart te maken). Als hij oud genoeg is om zelf te beslissen om zijn vader te zien, moet ze daar niet tussen gaan staan.
Ik ben benieuwd naar reacties van mensen die dit zelf hebben meegemaakt, als ouder of als kind: welk van de twee scenario’s is het beste voor Alex?
Marianne Laarakker
Lees ook de andere blogs van Marianne.
Josta - 13 feb 2023
Hallo Marianne, Ik zit een soortgelijke situatie, alleen is onze zoon 11 jaar. Ik werk nachtdiensten in de zorg en dan slaapt mijn zoon altijd bij vader. Tot voor een paar weken geleden, hij mij savonds huilend en smekend opbelde op mijn werk, of ik hem daar weg kon komen halen. Vader was weer dronken verbaal agressief.Ik zat vast met 23 cliënten en alleen in dienst. Op dat moment leek het mij het beste, om vader te bellen, de boel te sussen en hem daar te houden, omdat ik bang was dat op dat moment, het drama voor onze zoon alleen maar groter zou kunnen worden. Ik had bijv iemand kunnen sturen om hem op te halen. Vader is verslaafd aan drank en coke. Lang verhaal kort, tegen m'n ex de volgende dag te kennen gegeven dat hij daar niet meer kan slapen en hij hem overdag kan zien. Voorwaarde om daar weer te slapen is professionele hulp voor zijn verslavingen, maar dit wijst ie pertinent van de hand. 2 keer is mijn zoontje nog daar geweest overdag, waarbij er verder geen problemen ontstonden. Vader belde mij dat hij onze zoon daar toch weer wil laten slapen en toen ik mn voorwaarden weer benoemde en anders noodgedwongen naar de rechter ga stappen, werd ie woest en dreigde terug met: "Dan zal jij meemaken wie je voor je hebt, deze persoon heb jij nog niet eerder meegemaakt". Hij is trouwens ook een narcist. Tis te lang om hier allemaal te beschrijven wat wij met m'n ex hebben meegemaakt, maar na die 2 keer dat onze zoon nog bij hem is geweest en de uitbarsting die daar op volgde, heeft mijn zoontje op eigen initiatief het contact geheel verbroken via app, hem ook geblokkeerd en met het verzoek geen contact meer op te nemen. Eerlijk gezegd denk ik, naar aanleiding van jouw vraag, dat het beter is om helemaal geen contact meer te onderhouden, zodat het kind een stabiele jeugd kan hebben, wat ook heel belangrijk is voor de ontwikkeling, dan om het kind in een uitzichtloze situatie te laten opgroeien, in de veronderstelling dat dat beter zou zijn voor de hechting. Risico op trauma's en verkeerde voorbeelden lijkt mij dan juist groter, dan dat het kind afscheid neemt van de vader en in alle rust kan opgroeien. Pubertijd ligt ook nog op de loer en moet er niet aan denken dat mijn zoon dan samen met vader gaat zitten "zuipen" of erger. Als hij volwassen is, kan hij altijd nog kijken of herstel van contact mogelijk is. Voor nu is mijn zoontje echt standvastig in zijn besluit. Hij is het gedrag van zijn vader ook helemaal zat.
N - 8 sep 2023
Dit verhaal maar ook het verhaal van Josta grijpt mij aan. Verschrikkelijke situatie. Zelf zit ik ik gelijksoortige situatie. Mijn ervaring nu 8 jaar verder… Als moeder van kind en ex van een verslaafde en/of andere problematiek weet je precies waartoe de andere ouder in staat is. Als je denkt dat vader niet naar de rechtbank gaat stappen. Zeker het kind beschermen en het weg houden. Het kind ervaart flinke trauma van een onstabiele en verwaarlozende ouder. Als je weet dat hij wel naar de rechtbank gaat stappen trek je aan het kortste eind. Een rechter zal ten alle reiden kiezen voor omgang. De oneindige strijd in de rechtbank eist tol en in mijn geval vaak mijn levenslust. Of je moet al weten dat vader echt wel door de mand gaat vallen dan kan het een anders verhaal zijn. De spanning wat het rechtbank gevecht met zich mee brengt hun ik niemand. Ik wens jou cliënt en josta heel veel sterkte liefde en rust toe
Positief blijven! - 11 sep 2023
Hallo Marianne, wat een vreselijk moeilijke situatie. Herkenbaar ook helaas. Ik ben een alleenstaande moeder, woon.met mijn zoon (10) . Zijn.vader is verslaafd, maar altijd goed contact met zijn zoon gehouden, voor zover dat dit kon. Wij zijn al 8 jaar uit elkaar, wegens verslaving. Mijn zoon ging elk weekend naar vader, band was goed, met wat hobbels ertussen. Nu is vader, wederom,opgenomen in kliniek. Mijn zoon is er kapot van dat hij zijn vader niet kan zien. Wel verteld dat papa ziek is. Mijn zoon is geen prater, en er is zeker hulp nodig voor hem. Gelukkig ben ik stabiel, leunt erg op mij, lochisch. Dilemma, kan vader contact houden met kind of is dat te heftig voor het mannetje ?? Hij liegt, komt afspraken niet na en heeft nu 5 maanden geen contact opgenomen. 1x gebeld, dingen beloofd, die hij onmogelijk waar kon maken omdat hij in de kliniek zit. Wat is verstandig, geen contact met vader, sporadisch contact, het is zo moeilijk omdat je het kind geen pijn wil laten voelen. Hulp ??
Cat - 6 jan 2024
Vader van mijn kinderen is ook cocaïne verslaafd. Na onze scheiding heb ik de kinderen wel bij hem gelaten maar toen ik in de gaten kreeg dat hij nooit voor ze kookte, geen afspraken na kwam, ze compleet aan hun lot over liet heb ik ze daar weggehouden. Heel jammer maar ik laat mijn kinderen niet verpesten. Een kind moet opgevoed worden en dat kunnen verslaafden niet. Zij denken alleen aan zichzelf. Ze zijn al jaren alleen bij mij en ik ben trots op mijzelf dat ik dat gedaan heb. hij beloofde ze dingen en kwam ze niet na, nog steeds, teleurstelling na teleurstelling. Daar wil je je kinderen voor beschermen. Mooie praatjes hebben ze wel maar daar hebben de kinderen niks aan. Heel jammer dat je er dan alleen voor staat maar het is het mij 100 procent waard. Kinderen verdienen liefde, eerlijkheid, aandacht en een warm nest.
Cat - 6 jan 2024
Luister naar je moederhart!! Niet je kind aan een verslaafde toevertrouwen
Cat - 6 jan 2024
Vader van mijn kinderen is ook cocaïne verslaafd. Na onze scheiding heb ik de kinderen wel bij hem gelaten maar toen ik in de gaten kreeg dat hij nooit voor ze kookte, geen afspraken na kwam, ze compleet aan hun lot over liet heb ik ze daar weggehouden. Heel jammer maar ik laat mijn kinderen niet verpesten. Een kind moet opgevoed worden en dat kunnen verslaafden niet. Zij denken alleen aan zichzelf. Ze zijn al jaren alleen bij mij en ik ben trots op mijzelf dat ik dat gedaan heb. hij beloofde ze dingen en kwam ze niet na, nog steeds, teleurstelling na teleurstelling. Daar wil je je kinderen voor beschermen. Mooie praatjes hebben ze wel maar daar hebben de kinderen niks aan. Heel jammer dat je er dan alleen voor staat maar het is het mij 100 procent waard. Kinderen verdienen liefde, eerlijkheid, aandacht en een warm nest.
Cat - 6 jan 2024
Wees eerlijk tegen je kind waarom ze niet naar hun vader gaan, leg uit waarom. Leg uit dat hij ziek is en nu niet voor een kind kan zorgen. Is vreselijk 😢 om te vertellen maar de waarheid is belangrijk