Een lastig dilemma
Wat doe je als de vader van je baby zegt dat hij graag omgang met zijn baby wil, maar als je als moeder niet het vertrouwen hebt dat hij voor hem kan zorgen. Als vader verslaafd is aan cocaïne en het spul op de sleutels zit die op tafel liggen. Als hij zich niet aan de afspraken houdt? Als hij in een huis woont waar het een grote bende is, met een trap zonder traphekje?
Dit is wat ik tegenkom in mijn praktijk:
Een jong stel heeft een relatie gehad van een jaar of 7. De moeder heeft al een zoontje uit een eerdere relatie. Ik noem hem Luuk. Luuk gaat ieder weekend naar zijn vader en hij is gehecht aan zijn stiefvader. Als hun zoontje, ik noem hem Alex, een paar maanden oud is, maakt de moeder een einde aan de relatie. Ze is vader’s verslaving aan cocaïne en zijn uitzichtloze psychische problemen zat.
Alex is 10 maanden oud als vader vertrekt en in een andere stad gaat wonen. Alex kent zijn vader. Hij is blij als hij hem ziet. Tot groot verdriet van Luuk laat vader hem vervolgens links liggen. Niet omdat hij een slechte man is en niet van Luuk houdt. Het lukt hem eenvoudigweg niet om over de gevoelens van schaamte, faalangst en zelfhaat heen te stappen. Het lukt hem niet om Luuk op de eerste plaats te zetten.
Niet bij hem in huis
Moeder wil niet dat Alex zonder haar in het huis van zijn vader is en ze nodigt hem uit om in haar huis op Alex te passen op tijden dat zij er niet is. Vader houdt zich voortdurend niet aan de afspraken en komt op het laatste nippertje niet opdagen, terwijl zij moet werken. Als moeder ’s avonds thuiskomt ligt Alex vredig op de bank te slapen met zijn kleren aan terwijl vader ernaast zit te gamen.
De verhouding tussen de ouders verslechtert en vader weigert nog langer naar het huis van moeder te komen. Hij wil dat Alex bij hem thuis komt.
Ze gunt haar kind een vader
Moeder belt mij wanhopig. Ze gunt Alex een vader, maar ze weet dat hij niet voor hem kan zorgen. Hij kan al niet voor zichzelf zorgen: er liggen stapels ongeopende brieven van de belastingdienst op de mat en zijn huis is een vuilnisbelt aan het worden. Ze weet dat hij onbetrouwbaar is en dat Alex in de toekomst voortdurend teleurgesteld gaat worden omdat zijn vader zich niet aan de afspraken houdt. Als hij een kater heeft of in een van zijn regelmatig terugkerende depressies zit kan alles en iedereen neervallen, dan doet hij wat hij wil en komt hij geen enkele afspraak na.
Als zelfs oma (de moeder van de vader) zegt dat het beter is als Alex zijn vader helemaal niet kent, belt moeder mij.
Welk advies is hier gepast?
Moet de moeder alles doen om de band tussen Alex en zijn vader te verbeteren, zodat Alex zich aan hem kan hechten? Ook al weet ze dat ze haar zoon blootstelt aan een onbetrouwbare, verslaafde vader die altijd voor zichzelf zal kiezen?
Of het alternatief: het contact verbreken zodat Alex zich niet aan zijn vader hecht? Als Alex naar zijn vader vraagt als hij ouder is, zou ze zoveel mogelijk uitleg kunnen geven (zonder de vader onnodig zwart te maken). Als hij oud genoeg is om zelf te beslissen om zijn vader te zien, moet ze daar niet tussen gaan staan.
Ik ben benieuwd naar reacties van mensen die dit zelf hebben meegemaakt, als ouder of als kind: welk van de twee scenario’s is het beste voor Alex?
Marianne Laarakker
Lees ook de andere blogs van Marianne.
REAGEER OP DEZE BLOG