Er is veel veranderd na mijn suïcidepoging, blog van Johannes

Ik weet nog dat ik liep te stuiteren door de kamer toen ik haar berichtje binnenkreeg omdat ik het zag als bewijs van het feit dat alles nu ook daadwerkelijk anders zou gaan worden. Maar blijdschap ging al snel over in schrik toen ik mij ineens afvroeg of het eigenlijk wel verstandig was om op dit moment in een relatie te stappen. Het had niet op een slechter moment kunnen gebeuren.

Suïcidepoging

In de periode er voor had ik namelijk mijn eerste suïcidepoging ondernomen en was ik voor het eerst opgenomen in een GGZ-instelling. Een paar dagen eerder had ik ontslag gekregen en had ik besloten het roer radicaal om te gooien. Ik had weinig werk gemaakt van de problemen waarvoor ik opgenomen was en die, nu achteraf gezien, ook aan de basis hebben gelegen van de relatiebreuk.

Het is nu ruim vier jaar later en in de tussentijd heb ik hard gewerkt en is er gelukkig veel veranderd. Allereerst heb ik mijn leven op de rit kunnen krijgen, routine gevonden in het huishouden, de zorg voor de kinderen en doe ik dingen waar ik blij van word. Hiernaast heb ik voor het eerst in mijn leven eerlijk naar mezelf gekeken en ben ik de strijd aangegaan met de problemen waar ik het grootste deel van mijn leven al tegenaan loop. Dat heeft een wereld van verschil gebracht!

Hoe weet je of je problemen opgelost zijn?

Maar als ik mij afvraag of het nu, in tegenstelling tot toen, wel een goed moment is om aan een nieuwe relatie te denken, dan weet ik daar niet goed antwoord op te geven. Hoe bepaal je wanneer je hard genoeg aan je problemen hebt gewerkt en dat ze opgelost zijn? Als er nog stukjes en beetjes van over zijn nu, maakt dat uit?

Hoe kan ik haar nieuwsgierig maken?

Ik ben namelijk al een hele tijd gek op een leuk meisje, een collega van mijn ex-partner die net als ik ook bijzonder is, waarschijnlijk omdat ze zelf ook autisme heeft. En aangezien ik bijzonder als karaktereigenschap erg aantrekkelijk vind heb ik haar al die jaren nooit uit mijn hoofd kunnen krijgen. Want op de een of andere manier heb ik het idee dat we erg goed bij elkaar zouden kunnen passen. Wat het lastig maakt is dat haar broer ook met depressie en suïcide bekend is en mijn geschiedenis dus voor haar extra moeilijk ligt. Ik zou graag willen weten wat ik zou kunnen zeggen zodat zij die drempel over zou kunnen stappen.

Ik zou haar zo graag willen laten zien hoe leuk ik eigenlijk ben als persoon, wat een fantastische papa ik ben, wat voor een mooie en bijzondere dingen ik eigenlijk allemaal doe, hoe sterk ik geworden ben als persoon en hoe leuk we het samen zouden kunnen hebben. Maar dat begint allemaal op dat ene ongemakkelijke moment als ik haar tegen kom hier in het dorp en ik maar niet kan bedenken wat ik zou kunnen zeggen of doen om haar nieuwsgierig naar mij te laten worden.

Of betekent het feit dat ik mij dit afvraag dat ik nog té onzeker ben voor een relatie?

Johannes: Allereerst natuurlijk trotse papa van twee prachtige dochters van 4 en 7 jaar. Mijn partner heeft ruim twee jaar geleden besloten een punt te zetten achter de relatie. De reden van de relatiebreuk lag bij mijn psychische kwetsbaarheden, zoals dat netjes heet. Ik was daardoor op dat moment huisvader en de impact op mij was het grootst. Gelukkig heb ik een zeer goede relatie met mijn ex-partner waardoor we alles voor de kinderen goed kunnen regelen. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen en schrijf ik over de impact van psychische problemen op een relatie, in de hoop dat mensen er iets aan hebben.

Lees ook de andere blogs van Johannes

Als je mijn gevoelens herkent en de behoefte hebt om met iemand te praten dan kan je altijd terecht bij de Zelfmoord preventie hulplijn, telefoonnummer 0800-0113.