Evelien blogt over ouderverstoting; Ouwe koeien horen in de sloot

• Ze verfde haar krullen paars zonder dat ik het kon zien, niet eens op een foto.
• Ze vocht met papa om “hoe laat ze ’s nachts thuis moest zijn”.
• Ze haalde haar baarmoederhalskankerinenting met stiefmama.

Er zijn vele pijnlijke voorbeelden van een leven zonder mijn puberdochter. Maar wat doe je als er na ouderverstoting  ineens een opening tot contact aan de horizon verschijnt? Dan is blij niet blij genoeg, opgelucht niet opgelucht genoeg en bang niet bang genoeg.

Op een zomerse zaterdagavond zat ik nietsvermoedend in mijn joggingbroek te buizen toen ik een whatsapp kreeg: Mam, ga jij naar de gay-pride? Geen idee dat er op honderd meter van mijn huis een prachtig uitgedoste mannelijke Gloria Gaynor ‘I will survive’ stond te playbacken.

Twee weken vóór deze zaterdag hadden we, op haar initiatief, anderhalf uur gebeld; zij praatte en ik luisterde. Ze wilde op kamers. Ze vertelde over haar keuze, lichtte mij in alsof we elkaar niet twee jaar hadden gemist.

Onschuldig appte ik nu: Waar en wanneer is die gay-pride schat? Er kwam terug: Nu en in de stad.

Binnen drie seconden had ik mijn spijkerbroek aan, mijn pinpas van het plankje gegrist en de sleutel in mijn hand. Nog even plassen. Binnen drie minuten stond ik op de grote markt van mijn stad. En haar stad. De menigte hoste en mijn ogen wisten gelijk waar ze moesten kijken: op elf uur, links achter de fontein, daar stond mijn schat. Ook zij zag mij direct en wurmde zich door de mensenmassa. Omhelzen was geen vraag, maaruh…. wanneer moest ik loslaten? Mocht ik haar verder nog aanraken en hoeveel tijd zou ze me geven?

Terwijl ik haar zachte gesnik in mijn bos krullen hoorde wist ik het antwoord op alle vragen: ouwe koeien blijven in de sloot en haar tempo bepaalt. En zo geschiede. De maanden die volgden waren gespannen, eerlijk en geduldig. Af en toe kwam er een ouwe koe voorbij, die keken we samen diep in de ogen en we bepaalden of deze het waard was om uit te sloot te takelen, ter verwerking. Anders vroegen we hem vriendelijk voor eeuwig daar te blijven.

We delen ons leven nu zoals wij dat wensen en zoals de omstandigheden ons dat gunnen. De krullenbollen hebben het gered.

Evelien (49) is part-time moeder en stiefmoeder. Achttien jaar geleden is zij gescheiden. Ze blogt over ouderverstoting en andere gevolgen van haar – ooit soepele – scheiding: een samengesteld gezin met pubers, persoonlijke groei, miljoenen moeilijke keuzes. Hoe blijf je moeder van een kind dat je buitensluit?  Ze schreef er ook een roman over: Ik vind papa veel liever dan jou.