Feitelijk gescheiden, eindelijk, verzucht Olivia

Aan alles komt een eind zeggen ze. Op welke manier… dat valt nog te bezien, maar het is de waarheid als een koe. Het is gebeurd. De zitting op de rechtbank is achter de rug en ik ben na ruim vierenhalf jaar eindelijk verlost. Over een paar weken ontvang ik de uitspraak zwart op wit in mijn brievenbus, nog wat formaliteiten afwikkelen bij de notaris en zijn we feitelijk gescheiden.

Feitelijk gescheiden

Ik kan het nog amper bevatten. Nog lichtelijk murw van uren moeten luisteren naar cijfers, feiten, klinkklare onzin en steken onder water. Maar ik heb het met verve doorstaan. In de uren voorafgaand was ik letterlijk ziek van de spanning. Misselijk, buikpijn en trillende handen. Ik zag er zo ontzettend tegenop. X weer zien na bijna een jaar en dan ook nog in deze setting. Onder zulke bizarre omstandigheden. Maar eenmaal in de rechtszaal kwam er een vreemd soort kalmte over me. Ik keek naar hem en het deed me niets. Geen boosheid, geen verdriet, geen gemis, gewoon helemaal niets. De liefde die er zoveel jaren tussen ons is geweest, was verdampt.

Hoewel de opluchting overheerste dat het nu ten langen leste eindelijk voorbij was kon ik ’s nachts de slaap niet vatten. Het hele spektakel bleef door mijn hoofd spoken, mijn geest was kennelijk nog niet zover als mijn verstand. Het herkauwen van de hele zitting, de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, het maalde en maalde maar door. Die beker warme melk moest het doen. In het donker, midden in de nacht terwijl de kids als een blok lagen te slapen. En zonder enige aanleiding kwamen de warme tranen. Geen hartverscheurend gesnik, maar stil verdriet. Om alles wat had kunnen zijn, maar het niet is geworden.

Vóóruit

Het was van korte duur. De tranen stopten net zo abrupt als ze waren opgekomen. De warme melk had zijn werk gedaan, schaapjes tellen hoefde niet meer, ik was binnen no-time vertrokken in een droomloze slaap. Vandaag schijnt de zon. Niet alleen buiten maar ook in mijn hart. Het leven is te mooi en te kort om achterom te blijven kijken. Everything is said and done. Ik wil niet alleen vooruit, ik kan het nu ook. Eindelijk!