De kinderen gaan met papa op vakantie
Ik heb toestemming gegeven voor een buitenlandse vakantie. Dat was min of meer geënsceneerd in de speeltuin door Joy. Die eerste poging tot contactherstel, bij de bowlingbaan.
Weerstand van opa en oma en vrienden… ze kunnen toch ook in Nederland blijven. Hier is het toch ook leuk. Wat als hij daar blijft met ze? Ze zijn al eerder ontvoerd geweest.
Maar jeugdzorg zegt dat het in het belang van de kinderen is. Deze vakantie, in het buitenland. Ik vertrouw daar op. Zo bleu en onwetend als ik ben.
Met verbazing krijg ik elke dag een fijne update en leuke foto’s vanuit Oostenrijk. We maken zelfs een gedeelde map aan voor de foto’s. de update is via de whatsapp.
Mijn geluk kan niet op als we zelfs 2 x facetimen in de vakantie.
Mijn vertrouwen groeit, net als mijn hoop. Na deze vakantie zal er vast een eind aan de nachtmerrie komen.
Het is dubbel, het doet zeer, deze vakantiebestemming ben ik al 2x met het gezin geweest. Onze lievelingsbestemming. Nu ben ik er niet bij.
Het kan niet meer, het is echt over.
Ik had daar ook graag gezeten met hen. Over diezelfde boulevard gewandeld. Grapjes gemaakt over Dikke duitsers en verbrande Engelsen. Discussie over welk smaakje ijs en wat hun zakgeld die dag is.
Ik mis ons, ik mis mijn gezin. Het is er niet meer en het komt nooit meer terug.
Papa heeft alles, ik niets. Ik beleef een summer from hell. Het gemis is pijnlijk. Ik gun het de kinderen zo enorm, ik krijg de meest fantastische foto’s. Papa zorgt goed voor ze. Maar in mijn hoofd klopt het plaatje niet.
Over nachtmerries gesproken
De Partneralimentatie oh ja…in mei aangemeld bij het NLAI, een soort particuliere LBIO ter inning van alimentaties en zo ook de partner alimentatie.
De dames van jeugdzorg bellen, er is iets gebeurd. Papa kon niet meer pinnen.
En dat is vast mijn schuld.
Koortsachtig denk ik na….wat, waar, wanneer….?
Dan valt het kwartje. In mei heb ik een aanvraag gedaan zoals in het convenant besproken, zou ik partneralimentatie krijgen. Dat kwam niet en ik melde me aan, no cure no pay.
Blijkt dat deze enthousiastelingen wél heel hard (maar laat) aan het werk zijn gegaan en dus 3,5 maand later bij exlief hebben geincasseerd van zijn bankrekening.
Laat dit nou net de laatste dag van hun vakantie zijn.
Ik ga door de grond. Wat een timing. Wat een f*** timing!
Dit wilde ik ook niet. en waarom heeft niemand mij hierin gekend?
Alsof ik dit met opzet uit heb gekiend.
Ex stuurt een whatsapp, de laatste ooit. Met de legendarische woorden “ja, als jij het zo wilt kun je contactherstel met de kinderen wel vergeten”
Ik zak door de grond. Het sprankje hoop ebt weg. Ze haten me, ze haten me echt.
Mama doet alles verkeerd.
Wat is het toch vreselijk hoe alles nét verkeerd getimed, verkeerd gezegd, verkeerd gedaan is. Geen enkele ruimte meer voor overleg, communicatie of enige vorm van discussie.
IK BEN MIJN KINDEREN KWIJT. Stom rot geld, stomme partneralimentatie. Stomme NLIA. Waarom nu???
Frances is een moeder van 3, de kids zijn 13, 13, en 11.
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Frances blogt over ouderverstoting.
Eline - 23 jun 2017
Allemachtig, wat een afschuwelijke samenloop. Maarrr... ik heb zo het donkerbruin vermoeden dat ex elk dingetje aan zou grijpen om een streep te zetten door je hoop. Een geldkwestie is natuurlijk een mooie aanleiding, hij laat geen ruimte voor discussie en dus -pats- gaat de stekker eruit. Heel erg wrang, om het zachtjes te zeggen. Dikke knuffel voor jou.
Frances - 23 jun 2017
Dankjewel voor je lieve reactie ! Het klopt, ALLES wordt aangegrepen om de kinderen uit mijn leven te houden. Het is nooit zijn fout, alles mijn...en de kinderen geloven dat inmiddels.
As - 23 jun 2017
Het is niet jou schuld.. had hij netjes moeten betalen... jammer dat t op dit moment gebeurt. Maar geen reden om de omgang stil te zetten... heel veel succes . Xx as
Es - 23 jun 2017
Ik kan me dit helemaal voorstellen...hoe jij je nu voelt ?...Wat vreselijk...heel veel sterkte! Hou moed...hou kracht...kids zullen ooit achter de waarheid komen( vlgs mijn gezinscoach) Zullen dan zelf gaan kiezen.... Hou je taai...xxx
Frances - 24 jun 2017
Bedankt voor de lieve woorden en medeleven. Keeps me Strong !
Amsterdam - Brabant - 25 jun 2017
Het is mooi dat je sterkte haalt uit medelevende forum leden....maar het lijkt er wel heel veel op dat je je kinderen tot hun 18e en wellicht langer kwijt bent . Hoe kan jij je nog inhouden tegenover je ex ? En heb je eindelijk al eens contact gehad met het AKJ want daar hoor ik niets meer over .... sterkte met alles in ieder geval , want je situatie lijkt me toch wel uitzichtloos als ik eerlijk ben ....
Juul - 1 jul 2017
Jemig wat een nare situatie probeer dit maar eens uit te leggen. Wat ik echter niet begrijp is dat hij de kinderen toch van jeugdzorg mee mag nemen op vakantie ondanks zijn ontvoering? Heeft jeugdzorg dit goedgekeurd en de kinderbescherming? Dit snap ik echt niet wat moet jij in onzekerheid leven elke dag. Sterkte
Amsterdam - Brabant - 1 jul 2017
Eerlijk gezegd snap ik ook niet dat je ex de kinderen mag "ontvoeren" van de jeugdzorg en op vakantie mee mag nemen, Heb je ons wel alles verteld wat er gebeurd is tussen jou en de kinderen en je ex man ? Want jeugdzorg laat normaal gesproken een ontvoering NOOIT zomaar toe .... en als ik in jouw situatie zou zitten dan zou ik pas ECHT gek worden , leven zonder je kinderen om je heen zou geen man en geen vrouw moeten meemaken....
Johanna - 11 jul 2017
Wat ik maar niet kan bevatten is dat een van de ouders gewoon kan bepalen dat de andere ouder zijn kinderen niet meer ziet. Ze zijn geen bezit! Een crimineel zelfs krijgt een regeling, om zijn/haar kinderen te zien, die gewoon in stand wordt gehouden. Een kind heeft het RECHT allebei zijn ouders te zien als het dat wil. In Engeland MOET een kind elke 14 dagen de andere ouder zien. Maar wat doet Nederland, gewoon lekker niets, die laat de kinderen in de kou staan tot alles uit de hand loopt en dan staat iedereen op zijn achterste benen. Tot die tijd is het "polderen" wat betekent dat geen instantie of betrokken professionele hulpverlener zijn nek uitsteekt. Stel je voor dat je je verantwoording neemt, klokken luidt en kinderen werkelijk helpt en beschermd. Protocollen zijn belangrijker dan mens en kind. Jeugdzorg is een non-functionele instelling. Je kunt er echt niet terecht. Het zijn brokkenmakers. Er wordt gesproken dat een kind niet een keuze zou moeten hoeven te maken over waar het wil wonen, een keuze tussen ouders maken, maar waarom krijgt een ouder dan wel de kans om dit zelf gewoon te bepalen??? Het kind wordt dan gedwongen een keus voor die ene ouder te maken! Al wil het dat in zijn hart niet. BAH, ik heb het helemaal gehad met al die egocentrische kwaadaardige wrokkige ouders die alleen met zichzelf bezig zijn ipv met het geluk van hun kinderen. Om de andere ouder te straffen en ze komen er gewoon mee weg! Ik ben een hele boze oma die alles van dichtbij meemaakt. En wie is de dupe? Mijn kleinkind!