Gedichten van een trotse alleenstaande moeder, die het soms ook zwaar heeft

Best Zwaar

Ik ben een trotse (alleenstaande) moeder.

En hou zielsveel van mijn kinderen.

Ook al is die rol, naast de vele andere rollen, best wel zwaar.

Dat gevoel laat mij door niets of niemand hinderen.

Ik wil gaan voor jullie welzijn.

En probeer daarin bij te sturen.

Ik kan helaas niets weghalen van jullie jonge negatieve ervaringen, verdriet, onzekerheid, angst en pijn.

Maar weet dat mijn onvoorwaardelijke liefde en betrokkenheid bij jullie levenslang zal duren.

Overleef

Ik ben ook maar een moeder. Kan het soms niet helemaal alleen.

Maar weet dat ik voor jullie zal vechten. Mijn onvoorwaardelijke liefde voor jullie houdt mij op de been.

Misschien zeg ik soms wel te weinig hoe veel ik om jullie geef.

En misschien mopper ik soms wel te hard en teveel. Omdat het gevoel zoveel alleen te moeten doen soms zorgt voor mijn standje ‘overleef’.

Maar weet dat ik mijn leven zou geven. Om jullie gelukkig, tevreden en blij te zien.

Dat ik, ondanks dat ik soms enorm behoefte heb aan ‘alleen-tijd’, blij ben met jullie in mijn huis en leven. Jullie verrijken mijn levenslust echt bovendien.

Ik ben Femke (47), ruim 5 jaar alleen / uit elkaar. Wonend met mijn 2 puber/jongwolwassen kinderen in een fijn huis op een superplekje. In mijn blogs (en gedichten) schrijf ik over mijn scheiding, het proces van ‘heling’ en de (toch ook wel) leuke, grappige, mooie kanten aan gescheiden zijn.

Mijn lijfspreuk: ‘bij jezelf blijven en wees eerlijk en oprecht’.

De lijfspreuk “vertrouw op je gevoel” is daar in de loop van de tijd ook bijgekomen!

Lees ook de andere blogs van Femke.