Ex blijft bij zijn standpunt… het is ingegeven door de instanties…
De “time-out” die oorspronkelijk voor ex en mij bedoeld is, heb ik verkeerd geinterpreteerd zegt hij. Eigenlijk zou het een time-out tussen moeder en kinderen moeten zijn.
Maar als ik daar radeloos aanklop, weten zij van niets. Bén ik nou gek, word ik gek ? Wat is dit ?
Feiten spreken zich dus tegen…. interessante ontwikkeling…. MAAR NIET VOOR MIJ !!!
Ik word door ex geblokt op facebook, div. social media, whatsapp, telefoon. Door de kinderen idem dito. Ik kan ze niet meer spreken, niet meer aanraken…
Geen enkel contact. Verstoken van vriendjes/vriendinnetjes en familie. Alles van mijn kant, op een troela van de hockey na, zijn ze kwijt. Door die malloot, die zo ontzettend NIET in het belang van de kinderen denkt.
Arme kids… zouden zij zich ook elke avond in slaap huilen net als ik ?
Komt alles ooit nog goed ?
Deze B-film mag nu wel uit hoor….. dit gebeurt toch niet echt? Ik kan er gewoon niet bij !
Ik tast in het duister, heb geen enkel idee waarom dit zo gebeurt.
Ondertussen “vecht scheiden” we er lustig op los. De ene mail-conversatie volgt de andere op. Het lost niets op.
De kinderen krijgen inmiddels intensieve hulp van Ilse, de wijkzorg medewerker die al gesprekjes met Joy had omtrent haar handicap en zelfvertrouwen.
Ilse neemt ook Rick en Isis onder haar hoede.
Ik ben er blij mee…. HULP !!! ZORG !!!
And the nightmare continues….
Ilse van het wijkteam, “zorg en welzijn “ loopt over… Ze heeft er geen kaas van gegeten. Ilse is grillig en hangt naar mijn ex. Niets objectiviteit. Ilse heeft zelf geen kinderen. Ze werkt, it pays the bills. Verder nul empathie. Ilse is van het wijkteam, ingeschakeld door de gemeente, school. Ilse doet leuk mee, maar hoort niet op deze plek, ze ondersteunt absoluut niet. Ze zit er als een half vochtig verfrommelt krantje bij…. Als je blaast, buigt ze naar links of rechts. Ilse doet dit omdat ze erin is gerommeld… eh…. gerold. Ilse heeft er geen kaas van gegeten. Ook geen roti… Ilse is net niks, zeg maar….
Maar goed, mijn kids zijn er blij mee en ik hoop nog steeds dat Ilse in gaat zien dat een kind, een vader en moeder nodig heeft….
Blijft wel een lastige issue als je zelf jong bent met weinig levenservaring.
Frances is een moeder van 3, de kids zijn 13, 13, en 11.
Op 2 april jl werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen.
Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg.
Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome)
Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Frances zal vooral bloggen over ouderverstoting.
Amsterdammer in Brabant - 8 mrt 2017
Frances, het lijkt me verschrikkelijk waar jij doorheen gaat momenteel, houdt het ook in dat jij je kinderen helemaal niet mag ontmoeten of zien ? De Jeugdzorg houdt zich toch intensief bezig met jullie huidige situatie , en luistert de jeugdzorg alleen naar de vader , niet naar de moeder ? Het is vaak andersom , dat de vader bij voorbaat weg gezet wordt als de kwade genius , maar dat de kinderen bij de moeder worden weg gehaald is iets wat in Nederland slechts zeer zelden voorkomt . Word jij als moedér zijnde niet gehoord ? Heeft de kinderrechter al gesproken met jullie kinderen om de mening van de kinderen duidelijk naar voren te laten komen ? Heb je ons wel alles verteld over je huidige situatie, want ik kan me gewoon maar niet voorstellen dat de jeugdzorg het accepteert dat jullie kinderen van jou als moeder zijnde weg gehouden kunnen worden. Heb je al een advocaat in de hand genomen en ben je al naar het AKJ gegaan om een klacht in te dienen tegen jeugdzorg voor de manier waarop jij nu behandeld wordt ? Hoe langer de kinderen blootgesteld worden aan deze vreselijke eenzijdige situatie, des te moeilijker het word om weer een normale band met jou op te bouwen, daarom hoop ik dat je alle mogelijkheden ten volle benut om weer voor je kinderen te mogen zorgen , als co ouder zijnde bijvoorbeeld. Heel heel veel sterkte in ieder geval !
Iris - 13 mrt 2017
Ja Amsterdammer en de rest van NL/Belgie: dit komt aan de lopende band voor. Honderden ouders in/na scheidingssituaties worden 'afgeserveerd' als vader of moeder, met medewerking en instemming van hulpverlenende instanties. Zien zich geplaatst voor talloze vooroordelen (Heb je ons wel alles verteld?) en een contactbreuk/radiostilte ten aanzien van hun eigen kinderen die jaren kan voortduren. Check het open forum eens via : https://www.facebook.com/groups/507826229380204/
FranceFrances - 13 mrt 2017
Beste Amsterdammer in Brabant, wat lief dat je zo uitgebreid reageert. Het is inderdaad niet te bevatten dat je, ook als moeder, een " roepende in de woestijn" bent. De kinderen zijn vooraf ernstig bewerkt, praatjes van papa. En nu nog. Hij stopt " gif" in hun kinderbreintjes. De instanties zien dat niet. De kinderen praten hun vader na. Ze denken inmiddels oprecht dat ze me haten. Mijn ex blijft maar roepen ze willen je niet meer zien, we willen rust. Maar wat is rust ? Ik ben niet weg te toveren of uit te stuffen. Ik ben een doodgewone moeder, net als zovelen. Dit kan iedereen overkomen. Zomaar ...ik geloofde het ook niet, nog niet. Mijn kids verklaren bij de kinderrechter dat ze van me houden en daarbuiten gaat het verstotingscircus gewoon door. Spelen overal mooi weer, heeft paps hen geleerd. Ik maak me hier uiteraard zorgen om, hoe moet dat later ?
Amsterdammer in Brabant - 13 mrt 2017
Frances, Hebben je kinderen ook tegen de kinderrechter gezegd dat ze bij jou willen wonen of durven ze dat niet meer te zeggen om hun vader tegen hun in het harnas te jagen ? Ik snap echt niet dat de kinder rechter niet ingrijpt en inziet dat jullie als ouders beiden evenveel recht hebben om voor de kinderen te zorgen .... Ga eens naar het AKJ , wellicht dat zij je goed kunnen helpen , ze zijn er voor in het leven geroepen om jeugdzorg instanties kritisch te benaderen... Ikzelf ben co ouder en zie onze 3 dochters om de week bij me thuis. Zelfs dat vind ik vreselijk zwaar, om mijn kinderen niet elke dag om me heen te hebben en te zien opgroeien. Laat staan dat ik ze NOOIT meer zie omdat ze elke dag bij mijn ex zouden zijn. Heb je alles al geprobeerd met advocaten ? En zie je je kinderen helemaal niet meer, ook niet onder begeleiding ofzo ? Wat een verschrikkelijke periode ga jij door je in je leven , trek je het nog wel ? Hou je het wel vol zo zonder je kinderen ? En geen enkele van je kinderen komt af en toe bij je langs ? Heb je wel een huis om voor de kinderen te zorgen qua slaap plaatsen en heb je nog voldoende financiële middelen om voor ze te zorgen ? Ik vergeet zomaar eventjes mijn eigen klote situatie na de scheiding, en ik wens je heeeeeeeeel veel sterkte .
Paul - 13 mrt 2017
Beste Frances, jij bent niet alleen. Ook ik heb verdriet. En er is niemand die het ziet. Jeugdzorg luistert naar het kind. Het kind handelt i.g.v. ouderverstoting vanuit een loyaliteitsconflict. Dus zegt wat hem/haar is ingegeven. Vervolgens zegt Jeugdzorg, doen ze een onderzoek naar nadelige gevolgen voor het kind, op dit moment. Denk aan school, veiligheid thuis, hun ontwikkeling, etc. Vinden ze niets dan gaan ze voor rust voor het kind. De lange termijn schade voor het kind, omdat het geen contact meer heeft met een ouder, laat men vaak buiten beschouwing. Dit is het probleem. Vaak heeft jeugdzorg niet de juiste expertise in huis.