Ex Grote Liefde en ik vonden ons oudste mannetje wel erg wiebelig. Belde huilend op als hij bij papa was, wilde dan naar mij. Niks vleiend aan, gewoon heel zielig, zowel voor hem als voor zijn vader. Maar hij hield zich ook groot; zei op vrijdagochtend dapper tegen mij: Ik vind het toch fijn bij papa!
En zo kwam het moment waarop we besloten (godzijdank samen en zonder gedoe) dat het beter zou zijn voor hem om eens met iemand te praten die niet loyaal is aan papa of mij, maar alleen aan hem. En zo kwam ons contact met de kindercoach tot stand. We hadden een intakegesprek en zaten samen ongegeneerd op te scheppen over hoe leuk ons kind is. Gevoelig, dat wel en daarom ook onze vraag aan haar om eens met hem door te praten.
De kindercoach kwam als eerst op huisbezoek bij Ex Grote Liefde. Deed spelletjes met hem waar hij heel geheimzinnig niks over vertelde want ‘dat was iets tussen hem en ons hulpje’. Een week later kwam ze bij mij thuis en zag ik mijn lieve kind ontspannen met haar komst. Ze vertrokken naar zijn kamer en bleven een uur weg. Ik heb niet gevraagd naar wat ze gedaan hadden, ik wist inmiddels beter.
Afgelopen maandag volgde een evaluatiegesprek met de kindercoach waar ze eerst bevestigde wat een geweldig leuk kind het is. Glimmend zaten Ex grote Liefde en ik te luisteren. Totdat ze ging vertellen wat er in de ‘onderstroom’ omgaat in dat gevoelige mannetje. “De scheiding wijt hij aan veel ruzie. Hij wil heel graag dat jullie weer bij elkaar komen maar dan zonder ruzie. En als jullie niet meer bij elkaar komen, dan wil hij dat jullie lief voor elkaar zijn.”
Met tranen over mijn wangen luisterde ik naar haar verhaal. Zag ons van een afstand hier zogenaamd harmonieus zitten, denkend dat we heel weinig ruzie gehad hadden. Maar die sporadische ruzies zijn blijkbaar ingesleten in het systeem van ons mannetje. Ik schoot direct in de pragmatische modus, wilde met Ex Grote Liefde afspraken over hoe we nog beter met elkaar zouden kunnen omgaan. Alsof je daarmee iets zou kunnen wegpoetsen.
Ze probeerde ons nog wel gerust te stellen, dat dit allemaal hoort bij kinderen die een scheiding meemaken, dat we lieve ouders zijn, dat we heel goed op weg zijn. Maar ik hoorde het niet meer. Mijn wond werd in een klap weer open gerukt. Wat hebben we die mannetjes in godsnaam aangedaan met zijn tweeën? Wat een arrogantie om te denken dat hij er zo doorheen fietst. Wat kan ik nog doen om hem te helpen?
Ik slaap die nacht slecht en ga steeds bij hem kijken. Ik probeer te bedenken dat hij zijn eigen rouwproces heeft en dat ik hem daar zo goed mogelijk in moet begeleiden maar ik voel het niet. Ik voel alleen maar pijn dat mijn kind, het kind wat me nota bene moeder heeft gemaakt, moet dealen met pijn waar hij nooit voor gekozen heeft. Wat een ellende.
Aanstaande maandag gaan Ex grote Liefde en ik samen met ons mannetje praten. Ook gaan we weer samen uit eten als de kinderen zomervakantie krijgen. We spreken zelfs af 4 keer per jaar met zijn tweeën te eten om gewoon met elkaar in contact te zijn. Ik voel me wel gezegend dat we dat makkelijk voor elkaar krijgen met elkaar maar ik voel ook ten diepste dat ik het zo ontzettend graag gewoon met hem had willen afmaken.
Nanouk is 32 jaar, werk 36 uur op een school als leidinggevende. Ik heb samen met mijn ex-grote liefde, 2 dappere zoontjes van 3 en 5. Na een tweejarig twijfelproces zijn wij echt gescheiden.
Amsterdam - Brabant - 14 apr 2017
Mijn hart breekt bij het lezen van deze zin : De scheiding wijt hij aan veel ruzie. Hij wil heel graag dat jullie weer bij elkaar komen maar dan zonder ruzie. En als jullie niet meer bij elkaar komen, dan wil hij dat jullie lief voor elkaar zijn.” Was de scheiding echt het enige dat jullie nog konden doen ? Mijn hart huilt voor jullie zoons. Ik heb zelf 3 dochters, die al bijna 2 jaar na de scheiding ontroostbaar en verdrietig zijn. De jongste 2 vragen nog regelmatig aan hun moeder wanneer ze eindelijk weer terugkomt bij papa ( ik dus ) Arme kinderen ....... 3 en 5 jaar oud..... en nu al geen papa en mama samen meer,..., Je zal wel boos op me worden dat ik dit durf te zeggen, misschien was er geen liefde meer tussen jullie of was er een andere oorzaak...maar jullie zoontjes ? Die hebben nergens voor gekozen :(
Eline - 15 apr 2017
Amsterdam, ik begrijp niet zo goed wat je met je reacties probeert te bereiken. Ook in het geval van Nanouk is de situatie zoals die is. Het heeft toch weinig zin om te vragen of scheiden de enige optie was? Ze zijn gescheiden, zelfs na er twee jaar grondig over te hebben nagedacht. Is het dan niet veel beter om een reikende hand te bieden in de huidige situatie in plaats van te vragen 'was dat nou echt nodig?' Bij elke scheiding komt verdriet kijken. Niemand gaat voor zijn lol scheiden, niemand doet dit zijn kinderen met plezier aan. Nanouk, wat goed dat je een kindercoach hebt ingeschakeld, dat jullie beiden hebben ingezien dat jullie zoontje erg in zijn maag zit met deze situatie. Het is logisch dat je pijn voelt, schuldgevoel. Dat voelt iedere ouder bij een scheiding, kinderen kiezen hier niet voor maar zullen mee moeten buigen met de nieuwe wind. Met de juiste begeleiding kan dat echt lukken. Veel sterkte!
Amsterdam - Brabant - 15 apr 2017
Eline, De kinderen moeten maar meebuigen, lekker makkelijk gezegd. Waarom buigen de ouders niet wat meer mee ? Waarom beginnen aan kinderen om dan een paar jaar daarna te scheiden ? Ik zal wel niet meer reageren op Posts , er wordt vrijwel alleen maar geblogd over hoe gaat het allemaal gaat na de scheiding, en dat de kinderen maar lekker meebuigen en zo flexibel zijn. Er zou eens wat vaker nagedacht moeten worden voordat men aan kinderen begint, dat zou al heel veel verdriet en trauma's schelen bij kinderen.
Eline - 15 apr 2017
Kom op, 'waarom aan kinderen beginnen als je later toch gaat scheiden'. Heb je zelf wel door hoe onzinnig deze opmerking is? Niemand gaat een huwelijk aan of begint aan kinderen in de wetenschap dat er later weer gescheiden wordt. Want dat is niet je doel. En ik schrijf nergens dat de kinderen maar mee moeten buigen, je legt me alweer woorden in de mond. Natuurlijk staat het je vrij te reageren, ik stel je alleen de vraag wat je met jouw reacties denkt te bereiken. Je helpt er niemand mee, steunt niemand, uit alleen kritiek. Dat is mijn vraag; waarom pak je het zo aan?
Amsterdam - Brabant - 16 apr 2017
Eline , Als ik lees dat ouders al 2 jaar twijfelen of ze willen scheiden , terwijl ze een kindje van 3 jaar oud hebben , betekent dat in principe dat ze 1 jaar na de geboorte al uit elkaar willen gaan . Daar heb ik grote moeite mee . Op deze manier worden hele generaties met gescheiden kinderen gecreëerd die bij voorbaat al grote problemen qua normen en waarden hebben . Waarom zouden mensen nog trouwen of samenwonen en kinderen krijgen als ze binnen een jaar daarna al weer uit elkaar willen gaan ? Het gaat tegenwoordig vrijwel alleen nog maar om IK IK IK IK IK En de kinderen , die moeten alles maar accepteren . Van de 100 reacties / verhalen op deze site zijn een 95 laconiek en positief over het leven na een scheiding . Het zal wel de nieuwe norm in de maatschappij zijn , waar ik mij niet aan wil confirneren . Misschien zijn jouw kinderen super gelukkig met jullie scheiding , de mijne zijn het niet , en om mij heen in mijn directe omgeving zie ik ook veel schrijnende gevallen van kinder verdriet en kinderen die enorme trauma's overhouden omdat papa en mama zo nodig snel moeten scheiden . Maar ik heb mijn conclusie al getrokken. , dit is een site met gescheiden ouders die snel weer verder willen en snel weer een andere relatie willen , het samengestelde gezin wordt zeer enthousiast en positief benaderd en de kinderen zijn er zogenaamd ook allemaal heel content mee . Keep dreaming , blijf daar maar in geloven als jullie er zelf gelukkiger door worden
Eline - 16 apr 2017
Beste Amsterdam, ik lees vooral veel verdriet over je eigen situatie. Ik wil je aanraden om daar eens met iemand over te gaan praten, dat helpt echt. Ter informatie: mijn kinderen zijn echt niet gelukkig met de situatie, maar maken er het beste van. Op deze site mag iedereen zijn verhaal doen, jij ook. Het samengestelde gezin wordt niet louter positief ontvangen, ik was het zelfs zéér met je eens met je post daarover. Ik hoop van harte dat je een manier gaat vinden om jezelf te helen.
Stefanie - 18 apr 2017
Hard om te lezen dat ondanks jullie eigen gevoel het manentje toch teveel heeft meegekregen van julkie ruzies, maar prachtig hoe jullie in het belang van jullie zoon hier samen een oplossing voor gaan zoeken daar kunnen een hoop mensen een voorbeeld aan nemen. Ik wens jullie veel geluk voor de toekomst en blijf zo communiceren. Liefs Stefanie. En even reageren op Amsterdam-Brabant ik ben het helemaal met Eline eens je bent zo negatief met je antwoorden dat helpt hier niet bij deze site. Mensen moeten juist los van de negatieve gedachte komen over elkaar maar jouw reacties roepen vaak juist negatieve gedachtes op. Ga je eigen positieve krachten weer bundelen en geeft deze raad door ipv zo negatief.
Amsterdam - Brabant - 18 apr 2017
Stefanie , Hoeveel mannen zie je reageren op Posts op deze site ? Ik ben gewoon heel eerlijk in mijn mening dat men veel en veel te snel scheidt en er te weinig rekening wordt gehouden met de gevolgen voor de kinderen. Je mag daar een andere mening op na houden , dat is iedereens recht op een eigen visie en mening. De realiteit is alleen dat er een grote groep kinderen tot volwassenen opgroeien , denkende dat relaties toch niet blijvend zijn en dat uit elkaar gaan de normaalste zaak van de wereld is. Kijk eens om je heen op de schoolpleinen, waar ouders met baby's in de kinderwagens al rond bazuinen dat ze gaan scheiden . Ga eens praten met de jeugdzorg en de hulpverleners, hoeveel kinderen totaal overstuur bij hun terecht komen omdat hun ouders gescheiden zijn. Ik denk Stefanie, en Eline, en wellicht een aantal andere gescheiden ouders, dat jullie te positief zijn over de gevolgen van een scheiding. Loop eens een weekje mee in de jeugdzorg , denk dat jullie positieve gevoel snel verdwenen zal zijn. Kindercoaches , jeugd consulentes , jeugd therapeuten , CJG en Jeugdzorg consulentes bestaan bij de gratie van scheidingen en kinderen. Er zou veel minder verdriet zijn als ouders eerst eens heel goed zouden nadenken bij het MAKEN en KRIJGEN van kinderen en welke verantwoordelijkheden er op hun rusten bij de opvoeding van kinderen , ipv snel te scheiden en zich in een andere relatie storten .
Eline - 18 apr 2017
Amsterdam, ik hoop echt dat je met iemand gaat praten. Weet je wat het is, je schrijft nu onder vrijwel elk blogartikel dezelfde reactie: men moet maar niet aan kinderen beginnen als er later toch weer gescheiden wordt. Ik snap dat dit vanuit jouw verdriet geschreven is, maar voor anderen is dit niet behulpzaam. Die kinderen zijn er nu eenmaal, en er moet hier en nu mee gedeald worden, met hun gevoelens en hun toekomst. Weet je wat het is, als je steeds maar dezelfde reactie schrijft, dan komt je boodschap juist niet over. Ik zeg dit niet omdat ik je hier weg wil hebben, want dat is absoluut niet het geval. Iedereen is welkom om te schrijven wat hij/zij wil, maar ik wil je laten weten dat je je doel volledig aan het voorbij schieten bent. Ga naar je huisarts, vraag een verwijzing naar een psycholoog en praat over je verdriet. Dat is voor jou veel beter dan hier steeds te zeggen dat mensen maar beter niet aan kinderen kunnen beginnen. Nu schiet jij er ook niets mee op, toch? Ik wens je heel veel sterkte!
Amsterdam - Brabant - 18 apr 2017
Never mind , ik laat me toch echt niet door iemand de mond snoeren en al helemaal accepteer ik je suggestie niet dat ik maar naar een psycholoog moet gaan of naar een huisarts. Laat me niet lachen zeg , ik neem het op voor de kinderen van ouders die willen scheiden als kinderen 1 jaar oud zijn , en dan ben ik degene die naar een psycholoog moet ? Er zijn een paar mannen die bloggen, de rest onthoudt zich van elk commentaar op de vele blogs van vrouwen hier . En als er dan een man wel comments durft te geven en aangeeft dat er vele traumatische situaties ontstaan voor kinderen, en ik moet maar snel naar een huisarts gaan ? De omgekeerde wereld . Zint eer ge begint. Kom op zeg, scheiden als je kids 1 en 3 jaar oud zijn en dat nog normaal vinden ook. Mag ik even schaamtevervangend lachen ?
Eline - 19 apr 2017
Ik zeg juist dat je hier van harte welkom bent om je verhaal te doen, dat ik je niet weg wil hebben. Maar goed, het heeft blijkbaar weinig zin wat ik zeg.
Nieuwe Stap - 20 apr 2017
Beste Amsterdam-Brabant, wij hebben je reacties op deze en de andere blogs gelezen en waarderen je oproep om toch vooral rekening te houden met het belang van de kinderen. Maar we voelen nu toch de behoefte om even te reageren. Anders dan jij zijn wij van mening dat een beslissing om te gaan scheiden, uitzonderingen daargelaten, niet licht wordt genomen. Het belang van de kinderen weegt zeker zwaar, maar om daar de conclusie aan te verbinden dat er met jonge kinderen niet kan worden gescheiden vinden wij wel een beetje kort door de bocht. Kinderen hebben baat bij een rustige en veilige omgeving en dat is helaas niet altijd in een gezin waarin de ouders bij elkaar zijn. Je veroordeelt de keuzes die Nanouk en haar partner hebben gemaakt, op basis van het enkele feit van de leeftijd van de kinderen. Dat lijkt ons niet terecht. Wat van heel groot belang voor de kinderen is, is hoe ouders na een breuk met elkaar omgaan. En dat doen zij liefdevol en integer. Wij zijn ervan overtuigd dat de adviezen die je door andere lezers (en bloggers) zijn gegeven goed bedoeld zijn. We waarderen je inbreng op deze site en hopen dat je jouw geluid toch ook vooral wil laten blijven horen. Maar we hopen ook dat je je realiseert dat jouw situatie niet maatgevend is voor alle anderen. Misschien voelen mensen zich trouwens vrijer om zich uit te spreken in de community waar zij anoniem aan de gesprekken kunnen deelnemen.
Amsterdam - Brabant - 20 apr 2017
Ik wens iedereen heel veel sterkte in hun nieuwe levens na de scheiding . Deze site bestaat voor meer dan 90% uit vrouwen waarvan het overgrote gedeelte al weer snel een andere relatie begint. De enkele man die een post plaatst is op 1 hand te tellen , en als er dan een man opstaat die de kinderen , de ECHTE slachtoffers van een scheiding, verdedigt en er voor pleit dat men veel intensiever zou moeten proberen om een scheiding te voorkomen, en al helemaal niet daarna als een bezetene snel een nieuwe relatie in te springen , als die man van alle kanten aangevallen wordt dan is het simpelweg einde verhaal voor mij op deze site. Ik wens jullie oprecht veel sterkte toe , wees er voor je kinderen en bedenk je heel goed voor je weer snel in een andere relatie springt. Het ga jullie allemaal goed, dit is mijn laatste post op dit forum, er is te weinig activiteit en te weinig ruimte voor een tegen geluid, ik kan niet meehuilen met de wolven en roepen hoe fijn de kinderen het allemaal hebben na de scheiding, Houdoe allemaal.
Nieuwe Stap - 20 apr 2017
Beste Amsterdam-Brabant, we zijn het helemaal met je eens dat mensen intensief moeten proberen om een scheiding te voorkomen. Jij trekt uit de blogs kennelijk de conclusie dat mensen dit niet doen, maar dat is wat ons betreft niet terecht. Ook zijn we het met je eens dat mensen de tijd moeten nemen om lering te trekken uit de scheiding voordat ze in een nieuwe relatie stappen. Maar we delen jouw beeld dat mensen dat op grote schaal niet doen, niet. We vinden het heel erg jammer dat je het gevoel hebt dat er hier geen plaats is voor jouw geluid. Die ruimte is er wat ons betreft wel, maar als je mensen naar onze smaak te kort door de bocht veroordeelt, kan je een tegenreactie verwachten.
Amsterdam - Brabant - 21 apr 2017
Het spijt me dat ik zo fel van leer ben getrokken de laatste paar weken , en dat mijn focus zo op de kinderen lag. Ik begrijp dat jullie allemaal veel verdriet hebben van de scheiding, en het hakt er ook kei en kei hard in als een huwelijk kapot gaat. Ik zal eerlijk zeggen dat mijn eigen hart volledig gebroken aanvoelt , en dat ik mijn lieve dochters enorm veel mis. Ook mijn ex vrouw mis ik..... en daardoor ben ik soms te fel en te veroordelend naar anderen toe , sorry daarvoor..... Ikzelf ben een ander mens geworden na mijn scheiding , en het om de week moeten missen van mijn lieve dochters, en het al bijna 2 jaar lang elke nacht alleen in ons grote bed te moeten gaan slapen en elke ochtend verdrietig en eenzaam wakker worden omdat je je ex vrouw mist en je kinderen om de week mist, dat is voor mij persoonlijk een dagelijkse strijd van verdriet en onmacht. Sorry voor mijn "boosheid" richting jullie .....is onterecht , ben gewoon zelf te verdrietig nog steeds om mijn emoties de baas te kunnen....