Blog van Daniël: Kinderlogica bij co ouderschap

Ouderschap in gescheiden situaties is lastig te omschrijven. Onze kinderen weten hun weg echter prima te vinden en voor hen is het geheel duidelijk. Degene die voor hen zorgt noemen ze mamma en pappa. Ouders zien het vaak meer als een akte van bezit. Het zijn mijn kinderen, met nadruk op mijn. Ik heb dat ook, moet ik eerlijk bekennen. Als het gaat om uitoefenen van mijn ouderschap, dan beschouw ik mezelf aan de top. Samen met mijn ex uiteraard. Een tweekoppige draak dus die waakt over de kinderen.

Met name ons co-ouderschap maakt dat noodzakelijk. Waarin binnen een huwelijk een taakverdeling ontstaat waar over het algemeen één partner meer met de kinderen doet, kan dat nu niet meer. Gescheiden ouders dienen beide zowel mamma, als pappa te worden. Zowel zacht en streng tegelijk. Overleg over de aanpak van de kinderen en wat wel en niet goed werkt is aan de orde van de dag. Het tegen elkaar uitspelen van de ouders maakt in ons geval dus plaats voor het uitwisselen van handvatten.

De kinderen krijgen in onze situatie al een hoop waardevolle levenslessen mee. Ze kunnen zich staande houden in veranderende situaties. Ze kunnen omgaan met verschillende sets aan regels. En krijgen er soms ook bonus-ouders bij. En daar komen nu ook bonus broertje en zusje mee. En vele activiteiten doen ze dubbel, omdat we beide als ouder de behoefte hebben om leuke dingen met de kinderen te doen. Heel veel en-nen en voor de kinderen alleen maar leuk.

Wij als complex gezin en omstreken zijn aardig aan het settelen. Het samen idee brengen we in uitvoering. Anderen raken echter daar helaas wel eens van in verwarring. Omdat p-te-p en ik, met de kinderen, een hecht gezin vormen en omdat ik de meeste doordeweekse dagen heb, ziet men ons, bijvoorbeeld op school, als centraal punt. En in een ogenblik wordt p-te-p dan gepromoveerd tot echte moeder. Wordt mijn ex daarmee gedegradeerd tot gastouder?

Uiteraard niet en één kop van de draak spuwt vuur. In mijn fantasie blijft er een verkoold hoopje achter na de vlammende mededeling en uitleg hoe het werkelijk zit. In de praktijk zal het met minder vuur gegaan zijn uiteraard. Maar ik bedenk me hoe ik zou reageren. En ook wel eens gereageerd heb. Ook ik spuw vuur als iemand te snel de rol van vader op zich wil nemen. Dit is mijn inziens niet nodig. Ik kan het best zelf af en mijn kinderen hebben geen nieuwe vader nodig. Een bonus vader zou overigens prima zijn.

En de kinderen weten het weer simpel te maken. Inara vertelt me fronsend, zoals alleen zij dat kan, dat zij heus wel weet wie haar vader en moeder is. Haar echte vader en moeder zegt ze er gehaast bij. Dat de moeder van die-en-die dat niet weet of zich vergist, maakt haar niet uit. Ze ziet er geen probleem in. Ze vindt het wel een beetje ingewikkeld. Ik probeer het te noteren, zoals zij het gezegd heeft.

Als p-te-p er alleen is, dan is zij moeder;

Als mijn ex er is, dan is zij moeder;

Als zowel p-te-p, als mijn ex er zijn, dan is p-te-p moeder van stiefzusje en broertje en is mamma moeder van mij en Natalya;

Pappa is pappa (snap dat toch eens);

Zo zijn we allemaal pappa en mamma en zo hoort het (klinkt het streng).

Tsja, wat doe je tegen zoveel kinderlogica?