Een paar maanden na de scheiding zitten mijn meiden gezellig samen in bad en ik bedenk mij dat dit een uitgelezen ‘ontspannen’ moment is voor een goed gesprek met ze. Ik wil weten hoe ze zich nu voelen, hoe vinden ze deze gescheiden situatie en wat vinden ze moeilijk. Ze zijn 9 en 7 jaar oud. De jongste duikt bij elke vraag van mij onder water met haar hoofd; ze wil het niet horen. De oudste reageert eerlijk; ‘de ruzies zijn over en verder is het stom dat mijn papa en mama niet meer samen zijn’. ‘Ik wil een normaal gezin’ is haar hartenkreet. Om vervolgens boos het water overal om zich heen te spatteren.
Goed gesprek! En nu?, zeg ik hardop pratend tegen mezelf later die avond in de keuken. Ik heb hulp nodig.
Kinderen na de echtscheiding
Op het schoolplein (waar is die niet allemaal al goed voor geweest!) vertel ik over mijn dappere poging van het gevoelensgesprek aan een vriendin en zij zegt alleen: “Dit klinkt als een werkje voor de toverfee! Ik geef je haar nummer. Bel haar, ga bij haar langs en je meiden zullen haar geweldig vinden. Je hoeft dit niet alleen te doen’.
Zo gezegd, zo gedaan en een week later zit ik tegenover een vriendelijke uiterst slanke vrouw met lange grijze haren en een hoop dieren om zich heen. Poezen, honden, vogels, cavia’s en konijnen. Ze laat mij haar speelzolder zien met veel kussens, een hangmat en eindeloos veel speelgoed. Ze is zo vriendelijk, begaan en lief dat je meteen een goed gevoel krijgt; de toverfee bestaat!
Vrijdagmiddag
De vrijdagmiddag daarop na school gaan we op fiets naar deze dame, waar de meiden mee kunnen spelen en praten en vooral met de beesten knuffelen. Schoorvoetend gaan ze mee, ze willen veel liever spelen met vriendinnetjes op deze vrijdagmiddag.
We bellen aan en de deur gaat open en daar staat ze glimlachend met een poes in haar armen. Mijn meiden lopen direct met haar mee en ik blijf verbouwereerd achter bij de voordeur. Ergens hoor ik nog een zacht ‘dag mama, tot straks’. Het is overigens de stem van haar, niet van een van mijn kinderen.
Een uur later loop ik de speelzolder op en mijn meiden zitten in een zelfgemaakt hut met de konijnen vrolijk thee te drinken. Ze zijn helemaal vrolijk en gezellig en laten mij enthousiast de ruimte zien.
Op fiets terug vraag ik of ze volgende week weer willen. ‘Ja, dat hebben we al met haar afgesproken’.
Magisch moment
Vanaf die vrijdag gaan ze samen om de week naar de toverfee. Het is bijna een magisch momentje voor ze. Als ze worden gevraagd om te gaan spelen op die vrijdagmiddag, dan zeggen ze dat ze naar de toverfee gaan en niet kunnen afspreken. Ze vinden het fijn om daar een uur volledige aandacht te krijgen van deze lieve vrouw. Ze kunnen bij haar hun eigen verhaal kwijt en dat blijft daar op die zolder bij de toverfee en haar beestenboel.
Ik heb af en toe telefonisch contact met haar als de thuissituatie wat verandert en ze geeft mij tips hoe met ze om te gaan. Twee van die tips wil ik jullie niet onthouden:
̴Begroet je kinderen altijd met een vrolijke lach en liefst een knuffel;
̴Praat met een rustige en warme (lage) stem tegen ze en bij kleine kinderen t liefst op hun eigen hoogte.
Na anderhalf jaar is de magie een beetje uitgewerkt en de meiden verlangen niet meer zo sterk naar hun uurtje toverfee op de vrijdagmiddag. Een mooi moment om afscheid te nemen. Met een mand vol paarse (haar lievelingskleur volgens de meiden) plantjes gaan we nog een laatste keer naar haar toe op de vrijdagmiddag. De lange eindeloze knuffels die Monica van de meiden krijgt zijn ontroerend. Wat een goed besluit om haar in ons leven toe te laten.
Op de fiets terug zijn we alle drie stil. De jongste doorbreekt de stilte met de vraag of ik wel het telefoonnummer van de toverfee bewaar. Natuurlijk, zij staat voor altijd opgeslagen bij mijn ‘all time favorites’!
Ik ben Martine (45 jaar) en ik woon in Amsterdam met mijn twee puberende meiden. Ik ben vijf jaar geleden gescheiden en het voelt als een bevrijding. Het was een verdrietige periode maar het heeft mij uiteindelijk veel gebracht. Het is helaas nog steeds niet makkelijk omdat het contact met de vader van mijn meiden heel moeizaam is. Momenteel zijn de meiden 100% bij mij en dat is leuk en af en toe ook zwaar.
REAGEER OP DEZE BLOG