“Mam, ik mis Marie…” Huh? Ik mis Marie? Marie de poes bivakkeert inmiddels al bijna 4 jaar in de poezenhemel en was de jaren voorafgaand aan haar dood weliswaar een heel lief beestje, maar alles behalve knuffelbaar voor een toen 5-jarige. Ook zijn na Marie Bram en Suzie gekomen, twee speelse (toen nog) kittens die zich geduldig door dochter B. als handtasje door het huis laten sjouwen. Veel leuker zou je zeggen… Maar toch mist ze Marie.
Ik vind het niet leuk dat papa en jij gescheiden zijn
Als B. Marie mist, kan ik de klok erop gelijkzetten dat de verdrietige opmerking “ik vind het niet leuk dat papa en jij gescheiden zijn” er direct achteraan komt. Is het niet binnen 5 minuten, dan is het wel een kwartier later als ze me vraagt of ik alsjeblieft nog even bij haar kom kijken omdat ze niet kan slapen.
De ruzies in de vechtscheiding worden heftiger
Toch is over het algemeen wel een beetje te voorspellen wanneer ze dit soort buien heeft. Doorgaans hebben ex en ik in één van de voorgaande dagen dan ruzie gehad. En hoe zeer ik het ook probeer te voorkomen en hoe zeer ik dit niet verwacht had; onze ruzies lijken wel steeds heftiger te worden. Hoe hard ik het ook probeer, maar iedere keer als ik ex zie, stijgt m’n bloeddruk naar ongekende hoogte. Omdat sinds zijn verhuizing 60 kilometer verder op, werkelijk alles aangepast moet worden aan zijn nieuwe realiteit.
Dochter B. moet van voetbal af want heen en weer rijden voor de wedstrijd in het weekend is te onrustig.
Verjaardagspartijtjes in het weekend dat ze bij hem is, kan ze niet naar toe omdat ex dat te ver vindt rijden.
Het co-ouderschapsschema moet aangepast worden zodat ze op vaste dagen bij hem kan zijn.
Dat dat verstrekkende gevolgen voor mij en mijn (lat-)relatie heeft, is in zijn ogen geen argument.
Dochter B. mag niet naar die ene leuke BSO waar ze al zo lang naar toe wil, omdat dat volgens ex niet in het schema past.
Dat het een volstrekt kul argument is, ontdekt hij zelf ook als hij op geen enkele manier aan z’n dochter uit kan leggen wat nou precies het punt is. Dwars liggen om het dwars liggen; hij heeft het tot een ware kunst verheven.
Moe van het vechten
Moe…… ik ben moe. Moe van de strijd die maar door en door en doorgaat, moe van de vechtscheiding. Ik ben in onze relatie leeggelopen op het steeds maar op de rem trappen om zijn ideeën die vandaag zwart zijn, morgen wit en overmorgen grijs zijn, te temperen. Maar het blijft mijn dagelijkse realiteit.
Ik dacht dat de volstrekt onaangekondigde en dus al helemaal niet overlegde verhuizing wel het toppunt was. Maar nu blijkt dat het logistiek allemaal niet zo handig is, wil meneer alle afspraken aanpassen.
Als ik daarop stelselmatig nee zeg omdat ik weiger zijn egoïstische keuze te faciliteren, ben ik degene die alleen maar aan mezelf denk. Dat zijn dochter na bijna een jaar nog steeds niet gewend is aan de verhuizing, doet voor hem niet ter zake. Hij en z’n nieuwe partner zijn blij en de rest van de wereld moet zich daar naar schikken. De vraag hoe de verhuizing het belang van zijn dochter dient, beantwoordt hij stelselmatig niet.
Moe….. tot in het puntje van m’n tenen. Ik vraag me af hoe ik dit vol moet houden totdat B. op haar eigen benen staat. Het is 10 uur ’s avonds. Ik ga maar eens naar bed…..
Mijn naam is Astrid, ik ben 47 jaar en supertrotse moeder van een dochter van bijna 9. Sinds mei 2015 gescheiden met 50/50 co-ouderschap. De scheiding en de eerste 1.5 jaar daarna verliepen in meer dan goede harmonie. Maar sinds ruim twee jaar zijn we alsnog in een vechtscheiding beland. Hoewel ik niet begrijp waarom we het als volwassen mensen zover hebben laten komen, denk ik te weten waar het aan ligt. Sinds een tijdje ben ik super gelukkig met een nieuwe partner. Ook hij is (vanaf het begin af aan) verwikkeld in een vechtscheiding. Voldoende inspiratiebron voor blogs dus, hoewel ik vurig hoop dat die ooit opdroogt.
Lees ook de andere blogs van Astrid.
nikkie - 9 jul 2019
Als je moe bent van het strijden stop dan met strijden. Je kan nl zelf deze strijd stoppen. Je strijd tegen elke verandering die jouw ex in gang zet. Ja deze veranderingen hebben gevolgen voor jouw leven en dat van je dochter maar dat is het leven leven met alle zaken die op jullie pad komen. Hoe langer jij nee blijft zeggen tegen alle veranderingen van deze verhuizing hoe langer de strijd voorgaat. Jouw ex gaat deze verhuizing echt niet terug draaien omdat jij deze veranderingen weigert te accepteren. Dus waarom vol blijven houden aan " nee blijven zeggen om zijn keuze te faciliteren"? Met deze houding blijf je alleen jezelf in de voet schieten. Daarnaast zal je dochter ook geen rust bij vader kunnen vinden omdat zij onbewust of bewust ook blijft strijden tegen de veranderingen van deze verhuizing. Zowel jij als je dochter zullen dus niks opschieten met deze strijd. Laat je ex dan maar gelukkig zijn zoveel kilometers verder weg. Zorg dat jij en je dochter met veerkracht en flexibiliteit ook gelukkig worden met de nieuwe realiteit, zet daarop op in ipv verzet tegen verandering.
Astrid - 9 jul 2019
Beste Nikkie. Het gaat me niet om de verandering. Helaas begrijp je het niet. Het gaat erom dat nu alles aangepast moet worden aan ZIJN realiteit. En iedere aanpassing is in mijn nadeel of in het nadeel van mijn dochter. Dus liever strijd en de zaken ook nog enigszins leuk houden voor mij en haar, dan hem gelijk geven en nog eens flink inleveren op allerlei zaken. Dan maar moe.... Maar daar wil ik dan zo nu en dan wel even m'n ei over kwijt....
Lk - 9 jul 2019
Had hij überhaupt zomaar naar een plaats 60 km verderop mogen verhuizen bij 50/50 co-ouderschap. Dat is niet in het belang van je dochter en maakt een co-ouderschap vrijwel onuitvoerbaar. Ze kan niet blijven voetballen in het weekend. Niet naar feestjes in het weekend, niet naar de BSO. Kan je dochter wel naar school, met vriendinnetjes en vriendjes spelen na school? Zo te zien, moeten jij en je dochter zich steeds maar weer aanpassen. Dat is niet redelijk. Laat je ex zich ook maar aanpassen. Hij wou verhuizen. Dan komen m.i. de praktische consequenties ook voor zijn rekening. @Nikkie. Ik ben niet met je eens dat ze dit maar gewoon moeten aanvaarden. Zo’n verhuizing heeft vergaande consequenties voor Astrid en haar dochter. Bij 50/50 co-ouderschap vind ik dat je op redelijke afstand van elkaar moet blijven wonen om de regeling uitvoerbaar te houden. Ik zou in zo’n geval het co-ouderschap aanvechten en dan maar aandringen op een omgangsregeling.
Astrid - 9 jul 2019
Dank je wel. Dit is precies mijn punt. Ik ben de laatste die gaat dwars liggen om het dwars liggen, maar ex is degene die de keuzes maakt -zonder overleg- en ik moet me daar aan aanpassen. Nee dus. Overigens zou aandringen op een omgangsregeling niet eens nodig zijn. De vriendin van ex steekt niet onder stoelen of banken dat ze m'n dochter niet bepaald als welkome aanvulling ziet op haar kinderloze leven. Het zou ze dus gewoon goed uitkomen. Maar de stap van 50/50 co-ouderschap naar volledig in m'n eentje de opvoeding doen, vind ik er een waar ik wel even over na moet denken....
José - 12 jul 2019
ik dacht dat 20 25 km bij co ouderschap de limiet is.
nikkie - 9 jul 2019
Lk ik ben het met je eens dat deze verhuizing van ex geen slimme zet is en niet in het belang van zijn dochter maar ik lees dat Astrid de gevolgen voor haarzelf en dochter niet wil accepteren en tegen ex stelselmatig nee tegen tegen zijn vraag voor aanpassingen en daardoor meer strijd ontstaat. Zoals ik Astrid lees wil zij helemaal geen veranderingen maar het feit is dat de verandering al plaats gevonden heeft ( hij is al verhuist) en dus zijn de gevolgen er ook. Daartegen strijden is verspilde energie. ( ook de zin "hij past zich maar aan" is strijd opzoeken) Nu kijken wat gezien de huidige situatie voor dochter het beste werkt. Dochter nu centraal zetten ipv de keuzes van vader voor zijn voeten blijven gooien. Hij zal zelf de gevolgen van het verminderde contact met dochter gaan ondervinden, dat is een logisch gevolg van zover weg gaan wonen, daar zal hij zelf mee moeten dealen. Ik zou zelf in zo'n situatie ook voor een omgangsregeling gaan want leven van dochter hoeft niet helemaal op zijn kop gezet te worden door zijn keuze, rust en stabiliteit zou ik voor gaan als moeder zijnde.
nikkie - 9 jul 2019
Ik snap je punt Astrid, het voelt zo oneerlijk hoe jouw ex dit allemaal aangepakt heeft en gewoon doet. Hier een ex die van omgangsregeling dochter naar geen omgangsregeling is gegaan zonder overleg met mij ruim 2 jaar geleden. Hij overlegt niks met mij en doet maar wat en weigert te communiceren met mij. Nu voor mij dus al ruim 2 jaar 24/7 zorg voor dochter nu 13. Ik ben er voor dochter en ik maak er maar het beste van voor dochter en mijzelf want ik wil mijn energie niet verspillen aan de onbegrijpelijke keuzes van mijn ex.
Papa - 9 jul 2019
Wees maar blij , Nikkie en Astrid en LK,dat jullie die zorgen maar om 1 kind hebben en niet om 3 dochters :( ..... ga er maar aanstaan, voor 3 puberende dochters zorgen ...die elkaars emoties nog versterken ook
nikkie - 9 jul 2019
ho ho papa niet te snel. Ik heb nog een zoon van 20 en inmiddels al het huis uit dus heb er al een taak opvoeden opzitten haha. Maar ik voel met je mee, drie pubermeiden in huis is pittig maar deze periode ga je ook overleven. Echt.
Papa - 10 jul 2019
Haha Nikke, sorry, ik was te snel in mijn reactie . Was vandaag de hele dag met mijn 3 dochters en een vriendin van de oudste naar Walibi Holland , en ik zag overal vaders en moeders samen met kinderwagens, dat deed me enorm terug verlangen naar vroeger toen ik nog samen met mijn ex vrouw een gezin vormde. Mijn dochters hebben een hele leuke dag gehad bij Walibi, maar toch voelde ik me bij thuiskomst heel verdrietig vanavond , door vermoeidheid en om altijd maar alles in mijn eentje te moeten oplossen en mijn meiden in de gaten houden of er niets geks gebeurd in zo’n pretpark. Dus sorry als ik soms iets te snel in mijn reacties ben hier op de site ....
Ikke - 10 jul 2019
@astrid: sterkte! Zeer lastige situatie. Ik snap dat er grote consequenties zijn voor jouw en je dochters leven. Overstappen naar een omgangsregeling heeft ook impact op jouw leven. Mijn ex wil ook een dag minder maar dan de volgende dag weer niet. Elke keer is t een ander verhaal dus dat is zeer onrustig (en wordt je moe van). Kun je een plan proberen neer te leggen waarvan je denkt dat hij zich er ook in kan vinden? Als ik t zo lees klinkt het alsof dat lastig is. Sterkte. @papa: Ik hoop dat je toch genoten hebt van het dagje uit ondanks het verdrietige gevoel.
Papa - 11 jul 2019
Ja ik heb genoten van mijn kinderen , hoeveel plezier ze beleefden bij Walibi . Ondanks dat ik wel elke keer weer een steek voel als ik vaders of moeders met baby’s zie en ze een gelukkig gezin lijken te zijn. Vrees dat dat gevoel van mijn gezin missen nooit meer voorbij zal gaan..... maar zeg nooit nooit ....
Lk - 10 jul 2019
@De Nieuwe Stap: mag een ouder in de situatie van 50/50 co-ouderschap zo maar eenzijdig besluiten om 60 km verderop te gaan wonen?
nikkie - 10 jul 2019
Ja Lk dat mag gewoon, we leven in een vrij land. Wat niet mag is zomaar het kind/ de kinderen zomaar mee laten verhuizen want de rechter kijkt naar het belang van de kinderen. Het is dan aan de niet verhuizende ouder ( als er geen overleg geweest is en/of mogelijk is) om naar de rechter te stappen om een andere omgangsregeling te maken want co ouderschap is met 60 km niet meer haalbaar en te belastend voor het kind. Er is dan sprake van veranderde omstandigheden en alle afspraken ook die over alimentatie en vervoerskosten zullen opnieuw gemaakt moeten worden waarbij de verhuizende ex wel veroordeeld kan worden voor het betalen van de vervoerskosten voor halen en brengen bv en een weekend regeling zal krijgen, ook afspraken over sport ed zullen opnieuw gemaakt moeten worden waarbij het belang van het kind voorop zal moeten staan.
Nieuwe Stap - 11 jul 2019
Je hebt gelijk Nikkie, dank voor het beantwoorden van deze vraag voor ons;-)
Lk - 11 jul 2019
Blijft vreemd, want het belang van het kind is er toch ook niet mee gediend als de andere ouder zomaar tig km verderop gaat wonen, met verregaande consequenties? Bij 50/50 co-ouderschap verhuist het kind immers wel deels mee.
nikkie - 11 jul 2019
De verhuizende ouder die zover weg gaat wonen dient daar idd niet het belang van het kind mee maar dat is een vrije keuze van deze ouder en dat mag. Dat dat geen slimme zet is als ouder zijnde zijn we het denk ik wel over eens. Maar de rechter kijkt niet speciaal naar de ouder/kind contact/ band want het leven van een kind is groter, school, sport, hobby's, sociale leven ed en daar dient rust en stabiliteit in te zijn en dat is met een ouder zover weg met co ouderschap voor een kind niet te doen.
Papa - 11 jul 2019
Hoeveel moeders op deze site hebben trouwens een co ouderschap regeling met hun ex , dwz een 50/50 regeling qua tijd en zorgen voor kinderen ? Klopt mijn aanname dat de overgrote meerderheid van de moeders hier vooral voor hun kinderen zorgen en de mannen een weekendje per 2 weken de kids mag opvoeden ? Of is mijn aanname onjuist en zijn er hier op het forum veel moeders die WEL aan co ouderschap doen ? En wat is jullie ervaring met co ouderschap ?
Liriana - 11 jul 2019
Ik denk dat je aanname klopt! En opvoeden noem ik het niet je kind eens in de twee weken zien!
Papa - 12 jul 2019
Idd dat is geen opvoeden als je een om het werkend vader ( of moeder ) bent . Maat is het altijd een vrije keuze ? Worden veel vaders ( en sommige moeders ) niet vaak gedwongen om zo weinig voor hun kids te mogen zorgen ?
Maris19 - 12 jul 2019
Mijn vriend en zijn ex hebben de kinderen 40/60%. In mijn omgeving zie ik juist weinig om-het-weekend-vaders
Liriana - 11 jul 2019
Een Co-ouderschap 50/50 op 60km afstand lijkt mij totaal niet haalbaar vanwege alle consequentie voor jullie dochter. Een nieuw leven starten staat iedereen vrij alleen als je kinderen hebt zal je daar andere keuzes in moeten maken simpelweg omdat je niet van een kind kan verwachten alles aan te passen aan een volwassen leven. Over het algemeen zijn Nieuwe partners geen goede invloed op ex partners omdat ze vaak niet het inzicht hebben hoe een kind hierin zich zal voelen (egoïsme). Ik wens je veel sterkte en ik zou voor mijn dochter overwegen om het Co-ouderschap aan te laten passen naar een omgangsregeling zodat haar leven zo normaal mogelijk blijft en ik begrijp dat jij zal moeten inleveren in vrije tijd en andere dingen dat zal voor een paar jaar zijn en een gelukkig kind zou voor mij alles zijn.
Manoniem - 11 jul 2019
Ik ben een alleenstaande vader van twee jonge kinderen en helaas na 20 jaar sinds enkele maanden gescheiden. Ook ik heb co-ouderschap. Hoewel dit in dagen klopt trek ik in uren altijd aan het kortste eind en dat merk ik aan de kinderen. Kort geleden gevraagd om eens twee uur extra te krijgen voor drie dagen in de vakantie en daar kwam een antwoord op van je bent akkoord gegaan met het ouderschapsplan, stabiliteit enz. enz.. Fijne reactie van moeders. Ik praat niet meer in "belang van de kinderen" dat is onrealistisch. Er was in mijn geval een eigen belang, dus kijk ik liever naar dat wat mogelijk goed is voor mij en de kinderen en waar ze baat bij hebben, maar ook waar ik mogelijk invloed op uit kan voeren. Die discussie van "belang kinderen" ga ik nu niet aan. Wij wonen +/- 2km van elkaar vandaan. Ik breng ze voor 90% altijd en heb daar geen probleem mee. Gezien er ook familie op zeer korte afstand woont is mijn intentie nog altijd dicht bij mijn kinderen te wonen en hoop ik dat ze in de toekomst veilig fietsend tussen beide ouders kunnen pendelen. Echter weet ik niet wat haar intenties en plannen zijn. Het blijft een lastige situatie.
Papa - 12 jul 2019
Manoniem,co ouderschap in dagen maar niet in uren ? Leg eens uit wat je daarmee bedoelt ? Heb zelf 3 dochters die om de week 7 dagen bij mij zijn , en soms zelfs meer dan 7 om 7 ..... de kids komen zelfs steeds meer naar mij dan de reguliere 7 om 7 dagen afspraak ..... tja..... en toch ook gewoon 38 uur per week werken.... maar ik dwaal weer af, wat bedoel je qua uren niet gelijk ? Hoe oud zijn je kinderen trouwens ?
Silvia - 4 aug 2019
@papa, toen mijn ex en ik uit elkaar gingen koos mijn jongste dochter voor 50/50 co-ouderschap. Ex heeft toen een flat gehuurd waar ze om de week waren. Die andere week was hij bij zijn vriendin. Dochter wist hier niks vanaf. Ze kon hem en mij ook geen hele week missen en dat losten we op door midden in de week nog bij de andere ouder te eten. Wat heb ik vaak die week alleen huilend door gebracht. Ik wilde nooit kinderen om ze vervolgens steeds te moeten missen. Nadat ex een half jaar later introk bij vriendin en een kamer voor dochter had gemaakt is ze daar nog 1 week geweest. Daarna wilde ze niet meer. Ze is erg op zichzelf en continue met vaders vriendin en haar dochter te zijn kostte haar teveel energie. Ze ging er alleen nog af en toe eten, ze was toen 16. Hoe haar vader dit allemaal ervaren heeft weet ik niet. Hij kon tijdens ons huwelijk al moeilijk over zijn gevoel praten, na de scheiding konden we dat al helemaal niet meer. Ik begrijp ook helemaal jou gevoel na je leuke dagje uit. De hele dag, op het oog, gezellige gezinnen en 's avonds kom je thuis en dan ben je toch ook weer alleen. En natuurlijk heb je genoten maar dat wil je dan toch even delen met iemand die er voor je is. Mijn ex was er al jaren niet voor mij en mijn gevoel, daar is niks verandert maar blijft een pijnlijk inzicht
Mv - 18 aug 2019
Hoi Hier een moeder van 2 jonge kinderen, sinds dec 2018 gescheiden, ivm huiselijk geweld is er geen officiële omgangsregeling omdat wij onder het cjg vallen, Nu wil vooral mijn dochter van 9 niet naar haar vader, ws teveel gehoord en gezien, maar wat doe je in zo’n geval? Heeft iemand hier ervaring mee? Ik zorg ook 24/7 voor mijn kinderen en heel af en toe heb ik ook behoefte aan een beetje mij-tijd..... Ik dwing mijn dochter niet om te gaan, en omdat ik niet in kan staan voor de veiligheid van mijn zoontje, laat ik hem ook niet gaan, en toch doet dat pijn, ex-man roept en dreigt wat, maar komt verder tot niets ws te druk met nieuwe vlam en drinken, Pffff, had me een gezinsleven een beetje anders voor gesteld......