De stengels van mijn lotusbloem.
Een jaar geleden vertelde mijn ex op onze trouwdag dat hij wilde scheiden. Alles stortte in en ik was radeloos. Ik wilde dat we de mond nog hielden naar de kinderen, want die zaten in de afronding voor de zomervakantie. Na een pittig jaar, wilde ik dat ze school goed konden afsluiten.
Nieuwe Stap
Het jaar ervoor waren we vanuit het buitenland verhuisd naar een ‘nieuw’ dorp in Nederland. Settelen en een toekomst bouwen was het plan. Achteraf blijkt dat mijn ex die toekomst al niet meer voor ogen had in het buitenland.
We waren druk met inburgeren, school, huis, werk, etc. Toen na 6 maanden rust leek te komen, zei mijn ex dat hij niet meer gelukkig was. Het was al begonnen in het buitenland. Tijdens het gesprek vroeg ik of hij een ander had. Zijn reactie: “Nee”. Op mijn vraag wil je het nog proberen, was zijn reactie: “Ja”.
Ik had vertrouwen
Die vragen stelde ik, omdat we eerder een situatie hadden gehad dat hij vreemd was gegaan. Zijn antwoord nu was duidelijk en daar vertrouwde ik op. Vervolgens gaf hij dubbele signalen af, wat veel verwarring gaf. Ik hield van hem en wilde er voor gaan. Op onze 18e trouwdag, was hij al vroeg op het werk en stuurde hij een ‘lief’ berichtje met de felicitaties voor onze trouwdag en dat we het in de avond samen zouden vieren. Ik had hoop. Tot hij thuis kwam en zei hij: ‘het is over en ik heb een ander’. Al maanden, het was allemaal begonnen toen wij de sleutel kregen van ons huis. Leugens. Vragen van hoe dan? Waarom heb je niets gezegd, ook niet toen ik het vroeg? Waarom heb ik je vertrouwd, etc. zijn maanden door me gegaan. Hij heeft bepaald waar we zijn gaan wonen. Als hij open was geweest bij de terugkeer naar Nederland, waren we / was ik niet gaan wonen in zijn ‘ oude’ dorp.
Rollercoaster
De klok kan niet meer teruggedraaid worden. Soms vraag ik me af hoe ik het jaar ben doorgekomen. Angst, wanhoop, machteloosheid, teleurstelling, eenzaamheid, etc. ging door mij heen gegaan. Ik zat in een rollercoaster, waar ik niet uit kwam. Wanneer er iets niet/te laat werd gecommuniceerd door mijn ex, werd ik direct weer geconfronteerd met mijn pijn. Zijn woorden waren: Ik communiceer wat en wanneer ik het van belang vindt.
Wortels
Ook zijn opmerking: ‘Deze keer vreemd gaan is voor mij heel anders’. Nu heeft hij er een vriendin aan overgehouden. Ondertussen een diepe wond aan schade aangericht bij mij. Alsof het niets is. Ik gun hem zijn geluk en zie ik dat hij ook goede dingen heeft gedaan. We hebben vele mooie tijden hebben gehad in de 20 jaar dat we samen waren. Ik kan alleen niet begrijpen wat maakt dat hij niet open en respectvol kon zijn naar mij.
Deze nieuwe stengels zullen de wortels worden, die gaan behoren tot mijn verleden.
Lo (44) schrijft wat ze heeft meegemaakt in aanloop naar de scheiding het de maanden erna. Na 20 jaar samen te zijn, waarvan 18 jaar getrouwd, is ze nu 6 maanden gescheiden en 12 maanden uit elkaar met haar ex. Ze is moeder van drie pubers, woonachtig in een klein dorp, werkzaam in het onderwijs.
Lees ook de andere blogs van Lo.
Phil - 8 okt 2021
Hallo Lo, Bedankt voor je blog. Ik voel je pijn. Bij mij is het ongeveer 7 maanden geleden op een vergelijkbare manier gegaan (zie hiervoor mijn blogs). De schade die dit heeft aangericht is heel erg groot bij zowel onze kinderen als bij mij. Dagelijks voelen we de pijn hiervan en dit zal bij jou waarschijnlijk hetzelfde zijn. Het wordt beter, maar er is nog een lange weg te gaan. Heel veel sterkte met alles en als je steun zoekt, mijn gegevens zijn bekend bij de redactie. Phil
Lo - 30 okt 2021
Bedankt. Deze reacties doen goed. Het is bizar, maar ik weet dat ik niet de enige ben in dit soort situaties. Uiteindelijk is het wel zelf de weg weer vinden die goed voor me is.
PJ - 14 okt 2021
Hi Lo, Ik wil je laten weten dat je niet de enige bent. Jouw pijn is een gedeelde pijn. Het is voor mij zo'n vier jaar geleden begonnen en het is op een nare vechtscheiding uitgelopen, hoewel het nog veel erger kan, hoor ik om me heen. Nu, vier jaar later, doet het nog steeds flink pijn maar ik ben eindelijk weer in staat tot het ervaren van plezier. Het kan pittig lang duren. Accepteren is het moeilijkste, de boosheid achter je laten. Ik lees dat jij nog mooie herinneringen hebt. Ik benijd je daarin, want ik heb die niet. Alles staat in het teken van afstand nemen, als ik terugkijk al vanaf het begin. En dat kleurt alle herinneringen inktzwart. Weet dat je de enige niet bent. Kies voor jezelf. Kies voor een gezond en stabiel leven en probeer te accepteren en niet te verdoven, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Take care!
Lo - 30 okt 2021
Dankjewel. Spijtig om te lezen dat jij niet die mooie momenten hebt. Hopelijk vind je ze wel elders. Voor mij is elk klein mooi moment belangrijk geweest afgelopen jaar en nog steeds. Een vlinder in de tuin benoemde ik al als mooi en dat hielp. Zo ben ik kleine stappen gaan zetten.
Lo - 30 okt 2021
Bedankt. Sorry om te horen dat je niet de mooie momenten hebt. Het heeft mij veel moeite gekost en ik moest beginnen met de kleine stappen. Die vlinder is de tuin die mooi is en zo dit uitbouwen. Het was een weg naast al het andere, maar het hielp wel.
Miranda - 14 okt 2021
Dit is voor mijn zo bekend verhaal.Ik voel zo jou pijn ik ervaar het nu zelf . Na 38 jaar getrouwd te zijn geweest en mijn exman in het verleden ook wel vreemd was geweest . Maar toch altijd na zijn verzetje terug kwam naar zijn gezin .en het bij eenmalig bleef . Nu 3 jaar geleden hij mijn vertelde een dag voor onze trouwdag dus dat hij van mijn wilde scheiden omdat ik meer zijn zus was dan zijn vrouw. Het kwam voor mijn echt als donderslag bij heldere hemel . Ik.vroeg hem of er een ander was en dat was niet zo volgens hem . Na 2 jaar door gesukkeld 't hebben niks meer met mijn deed zelfs geen vakanties en ook geen scheiding aangevraagd hij . Heb ik de scheiding aangevraagd met pijn in me hart maar ik kon niet meer was moe heel erg moe. En nog steeds hield hij vol geen ander te hebben maar wij wisten beter Mijn man had een verhouding met een meisje van 19 en zelf is die 57 jaar .En ik ben alles kwijt geen huis meer helemaal niks woon overal en nergens omdat ik gewoon niet aan een huis kan komen. En jawel nu ga hij er zelfs mee samen wonen. Het doet pijn en heb er elke dag nog veel verdriet van . Ooit hoop ik nog eens te kunnen lachen en gelukkig worden . Want ik word 55 jaar en wil zo graag weer plezier in het leven zien. Genieten van de kinderen en kleinkinderen alleen nu zie ik het nog niet helaas
Lo - 30 okt 2021
Bedankt voor je reactie. Oh wat voel ik ook jouw pijn. Super dapper de keuze die je hebt gemaakt. De weg is nog lang en moeilijk zo te lezen. Die lach en je geluk gaan komen. Stap voor stap. Veel sterkte en heb vertrouwen