Mijn alleenstaande-mama-nestje is bijna leeg. De jongste telg is uitgevlogen en definitief verhuisd. Het lijkt wel of ik ineens zie dat hij niet langer mijn kleine mannetjes is. Nou had me dat al eerder moeten opvallen, hij is namelijk ruim een kop groter dan ik, maar toch.. Ik hoor hem in het weekend trots vertellen over aardbeien van een euro op de markt en dat hij sla koopt omdat hij ‘toch een beetje gezond moet eten’. Ik kan een grote glimlach niet onderdrukken. Hij is volwassener dan ik wilde toegeven, kan het leven prima leven zonder mama iedere dag om hem heen. Nee, niet verdrietig, maar ontzettend trots, dat ben ik!
Alleenstaande mama en een kind
Alleen de middelste woont nog thuis nu en hoe gek ook, dat is wennen. Waar ik eerst twee van die mannen om me heen had zit ik nu vrijwel dagelijks aan tafel voor een ‘intiem diner voor twee’. Ik probeer bewust te genieten van dit toch wel bijzondere tijdperk. Want ik ben me er heel wel van bewust dat ik binnen afzienbare tijd alleen zal wonen. Mijn kinderen zullen af en toe komen aanwaaien en mijn leven zal er opnieuw anders uit zal zien. Niet minder fijn, leuk of mooi, maar wel anders. Nu de scheiding na al die jaren eindelijk definitief achter me ligt kan ik me gaan richten op een nieuwe toekomst. Hoe die eruit ziet? Nou…
Nog niet samenwonen
In tegenstelling tot veel anderen voel ik nog niet de behoefte om weer te gaan samenwonen. Ik heb me er altijd over verbaasd dat de meeste mensen binnen no time na de scheiding bij hun nieuwe vlam intrekken. Inclusief kinderen. Moet kunnen toch? Zo’n samengesteld gezin? “We zijn verliefd en kinderen zijn flexibel” hoor ik ze dan zeggen. Om weer een jaar later aan te horen hoe lastig het allemaal is. Twee exen, kinderen die niet van jezelf zijn, vakanties met z’n zevenen, spanningen, irritaties en kinderen die horendol worden van die vriend(in) van papa of mama en zich overal mee bemoeit.
Ieder zijn ding, maar ik heb er bewust voor gekozen alleen met mijn kinderen te gaan wonen en dat ook te blijven doen totdat ze het huis uitgaan. Een LAT relatie vind ik echt ideaal voor alle partijen. Ik heb voldoende tijd samen met mijn partner, maar ook tijd alleen met mijn kinderen. En dat laatste, dat vind ik echt goud waard. En als ik hen zo beluister vinden zij het ook een prima oplossing. Die nieuwe toekomst, die zie ik dus wel zitten!
Alleenstaande mama Olivia blogt twee wekelijks over haar scheiding. Nu vliegen haar kinderen uit en begint er voor haar een nieuwe periode in haar leven.
REAGEER OP DEZE BLOG