Het is een dinsdag, ik weet niet meer hoe laat of welke datum precies. Wel dat het een dinsdag is. Ik loop de trap op naar mijn kantoor, tranen stromen over mijn wangen. Opluchting? Verdriet? Boosheid? Ik weet het niet eens.
De woorden van Erik klinken nog na in mijn oren. ‘Jij hebt zo te zien je keuze al gemaakt’. Het is waar, het klopt helemaal. Wat hij niet weet, is dat ik die keuze al jaren geleden heb gemaakt. Ik heb gewacht tot hij ook zover was, tot ook hij inzag dat het echt niet meer gaat. Ik ben moe, vooral dat. Moe van het vechten, van het opzij zetten van mijn eigen gevoelens, van het ombuigen van iets dat onbuigzaam blijkt te zijn.
Het is onomkeerbaar, dat is duidelijk. Nu hij zelf vindt dat het beter is om uit elkaar te gaan, grijp ik die kans met beide handen aan. Ik weet dat ik het kan, dat ik het wil, maar mijn hart bloedt. 26 jaar samen, het is niet niks.
Trillend steek ik de sleutel in het slot, ik laat mijn tas en jas op de grond vallen en zak op mijn bureaustoel. Ik wist niet dat ik nog tranen over had, maar ze komen onophoudelijk. Een mengeling van gevoelens gaat door me heen. Opluchting, ja. Boosheid? Nee. We kunnen met recht zeggen dat we ons uiterste best hebben gedaan om te redden wat er te redden valt. Leegte, ook wel een beetje angst voor de toekomst.
Verdriet, een groot deel is verdriet. Mijn hart knijpt samen als ik denk aan onze kinderen. Voor hen zal dit als een donderslag bij heldere hemel komen… We hebben ook ons best gedaan om voor hen verborgen te houden dat we al jaren bezig zijn om ons huwelijk nieuw leven in te blazen, omdat het eigenlijk al zo dood is als wat. De schijn ophouden, we zijn er goed in geworden. Het boeit me niet wat de buitenwereld ervan gaat zeggen. Maar mijn kinderen… wat doet me dat een pijn.
Eline is na een relatie van 25 jaar gescheiden. Ze heeft een eigen bedrijfje als tekstschrijver en redacteur. De twee jongste kinderen, Jens (16) en Bob (15), wonen bij haar. De oudste, Frank, (18) woont bij Erik, haar ex.
Lees ook de andere blogs van Eline.
Anne Buiskool - 13 jul 2015
Hallo Ellis. Wat mooi geschreven over zo iets intens verdrietigs. Je verwoord de gedachtes, gevoelens en emoties van veel ouders die net dat besluit genomen hebben. Waar ik in deze context heel erg aan moet denken en waar veel mensen blij mee zijn is de website www.villapinedo.nl DÉ website van kinderen en jongeren VÓÓR kinderen en jongeren over scheiding. En wij als ouders steken er ook zo het een en ander over op :-) Veel wijsheid gewenst in elke fase van de scheiding en met gezamenlijk ouderschap. Hartelijke groet Anne Buiskool
Eline Stap - 23 dec 2015
Hi Anne, Ik lees deze reactie nu pas! Dank voor je link. Gelukkig zijn we inmiddels al vele stappen verder in het proces, en iedereen is het erover eens dat het de juiste keuze was. Ook de kinderen. Groetjes, Eline