Jens loopt al weken te stuiteren, hij mag met school een week naar Rome! Wat gaat het lekker met dat kind. Haalt goede cijfers, zit lekker in zijn vel. Zijn leraar maatschappijleer heeft gevraagd of hij bij het debatteam wil, omdat hij zijn mening altijd zo goed kan verwoorden en hij het wereldnieuws zo goed volgt. ‘Jeetje, wat leuk!’ zeg ik. ‘Daar heb je de rest van je leven plezier van, als je nu leert om voor een groep mensen te praten’. ‘Ja, maar ik vind het gewoon leuk!’ zegt hij.
Hij heeft ook een baantje te pakken, in een wegrestaurant op een kwartiertje fietsen. Hij stuitert er haast nog harder van. Hij mag soep en broodjes gaan maken.
Later die week komt hij thuis met zijn schoolfoto. Wauw. Wat geweldig om te zien, hoeveel zelfvertrouwen hij uitstraalt. Het kinderachtige is er helemaal af, hij ziet er haast al volwassen uit. Dezelfde week zijn er voorlichtingsavonden op school over vervolgopleidingen, en hij komt dolenthousiast thuis, zwaaiend met een folder van een studie in Maastricht. ‘Dit wordt ‘m, mam!’ Ik ben blij voor hem, ook al betekent het dat hij over anderhalf jaar aan de andere kant van het land zit. Ik zie dat hij er tegen die tijd klaar voor is. Mijn moederhart groeit!
Erik hangt die avond aan de telefoon, om zijn beklag te doen over Frank. ‘Hij doet werkelijk helemaal niets in huis,’ moppert hij. ‘Zijn eigen kamer is een bende, hij raakt nog geen stofzuiger aan’.
Ik zeg dat ik weet dat Frank wat dat betreft moeilijker is dan zijn broers. Als ik tegen Jens of Bob zeg dat ze in het weekend de badkamer of de keuken moeten poetsen, dan gebeurt het ook gewoon. Frank is wat dat betreft een heel ander verhaal.
‘Tja, ik kan daar weinig mee,’ zeg ik. ‘Het is jouw huis, jullie bepalen het samen. Hij woont bij jou, jij bemoeit je ook niet met hoe ik het hier met Bob en Jens doe’. Erik moppert nog wat, maar is het wel met me eens. Ik geef hem wat tips. ‘Laat hem zelf zijn was doen, en als hij geen schone kleren meer heeft, moet hij zelf zijn problemen oplossen’. Erik brengt daar tegenin dat Frank in zijn eentje de wasmand niet vol krijgt. Jemig… Soms heb ik het gevoel dat ik vier mannen moet opvoeden. Erik sluit af met de mededeling dat hij er wel uitkomt met Frank.
Nu de toekomst er financieel weer wat beter uitziet, mag ik van mezelf mijn spaarpot aanspreken om wat nieuwe meubels te kopen in mijn nieuwe huis. Alles wat ik heb, is afkomstig van Marktplaats of de kringloopwinkel, en sommige dingen staan echt op instorten. Ik ga een dag shoppen met mijn zus en scoor een paar leuke, niet te dure dingen. Heerlijk om iets uit te zoeken dat niet alleen functioneel is, maar ook leuk. Ik krijg zin in mijn verhuizing.
REAGEER OP DEZE BLOG