November 2014 voelde ik aan alles in mij dat ik “op” aan het raken was. Ik trok het niet meer, het dagelijks gekleineerd en uitgelachen worden. Mijn man Martijn betrok daar zelfs onze toen 11 jarige dochter bij. Zij begon zijn gedrag steeds meer te kopiëren en mij te corrigeren, en samen lachten ze om mijn zogenaamde overgevoeligheid, om grapjes die ver over mijn grenzen gingen. Ik wist het, hier zou ik aan onderdoor gaan en de destructieve manier waarop we met elkaar omgingen was zó wat ik niet wilde als voorbeeld voor mijn dochter.
Na een relatie van 26 jaar – waarvan 21 jaar getrouwd – voelde ik me leeg, onzeker. Ik wist niet meer wie ik was, vertrouwde niet meer op mijn kunnen en mijn intuïtie en ik was vereenzaamd, vervreemd van familie en vrienden. Niet veel later zou ik via de schoolmaatschappelijk werker van mijn dochter voor het eerst horen over narcisme. Zij zag narcistische trekken bij mijn man. Ik ging er over lezen en alles begon op zijn plek te vallen voor mij. En ik dacht al die jaren dat het allemaal aan mij lag! Als ik maar beter mijn best zou doen, dan zou onze relatie beter worden….
Het voorafgaande jaar had ik – na een aantal spirituele workshops gevolgd te hebben – via een FB groep gelijkgestemden leren kennen, waaronder een man uit Amerika met wie ik een bijzonder sterke band voelde. Ik kon met hem lachen en we praatten over van alles. Voor het eerst had ik het gevoel mezelf te kunnen zijn bij een man. De hoop dat de relatie die ik jarenlang voor lief had genomen – omdat voor mij niets beters was weggelegd – ook anders kon, groeide steeds meer.
Ik kon mezelf niet meer ontkennen, wie ik was en wilde zijn. En ik wist meer dan ooit dat ik uit deze destructieve relatie moest stappen, voor mezelf en voor mijn dochter. Hoe ik het ging doen? Daar had ik nog geen idee van. De (aangeprate) overtuiging dat ik het niet alleen zou redden was groot en toch kon ik niet anders meer dan de stap zetten. Ik moest mezelf en mijn kind redden en snakte naar vrijheid!
Mijn naam is Paula, ik ben 47 jaar oud en heb een lieve dochter van 15. Ik heb 26 jaar een destructieve relatie gehad met een narcistische man en ben nu heel dankbaar dat ik alweer 4 jaar een liefdevolle en zorgzame relatie mag ervaren. Eind 2014 nam ik de beslissing om te scheiden, daarna heb ik in 4 jaar tijd 4 zittingen gehad, 2 x een mediationtraject en heb ik te maken gehad met ouderverstoting en de gevolgen van narcistisch misbruik (PTSS en burnout). Mijn dochter heeft 3,5 bij haar vader gewoond en woont sinds november 2018 bij mij na door haar vader uit huis te zijn gezet. Met hulp van mijn therapeute krabbel ik weer op en leer ik met het gedrag van mijn ex en mijn dochter omgaan. Als ik iets geleerd heb van dit alles is het dat ik veel sterker ben dan ik had verwacht!
Lonny - 24 mrt 2019
Top dat je deze stap hebt gemaakt. Ik heb deze stap ook gemaakt. Mijn kinderen wonen bij mij. Nu OTS en ik doe aan ouderverstoting volgens de hulpverlening. Ze hebben nog niet door wie mijn ex is. Heel veel sterkte en liefde gewenst
Paula Blom - 28 mrt 2019
Bedankt Lonny, en wat goed dat ook jij de stap hebt gezet! Wat fijn dat je kinderen bij jou wonen. Mijn dochter heeft 3,5 jaar bij haar narcistische vader gewoond, sinds een paar maanden bij mij. Zwaar beschadigd helaas, kan niet meer normaal functioneren en wil het liefst dood. Jouw situatie is ook niet makkelijk, ik heb veel contact met mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Ik wens jou veel kracht, wijsheid en liefde. Mocht je behoefte hebben aan steun in de vorm van een steunmaatje dan kan ik je de FB groep "Steunmaatje bij herstellen van mishandeling aanbevelen".