Door haar narcistische ex ziet Paula haar dochter niet

Nadat ik in maart 2015 op mijn werk te horen had gekregen dat ik kon vertrekken, vond ik gelukkig vrij snel een andere baan. Dit keer bij een werkgever waar ik 5 dagen moest werken, waar ik voorgaande jaren 4 dagen kon werken. En met een aanzienlijk langere reistijd van ruim 1,5 uur heen, en 1,5 uur terug. Maar met het salaris dat zij boden, kon ik in ieder geval net rondkomen. Mijn eigen vaste lasten betalen én voorlopig de helft van de hypotheeklasten van de gezamenlijke koopwoning. Martijn en ik hadden in het echtscheidingsconvenant afgesproken dat we de woning begin 2016 te koop zouden zetten. Dit omdat ons huis onder water stond én we hoopten dat de huizenprijzen tegen die tijd wat meer zouden stijgen.

GGZ psychologe

Ondertussen had de maatschappelijk werker van het wijkteam ons (Martijn, dochter en mij) doorverwezen naar een eerstelijns GGZ psychologe. Eentje die ook een avond in de week werkte, dat was handig i.v.m. mijn (nieuwe) baan. Deze psychologe zou gesprekken hebben met mij en Martijn, ieder apart, en met ieder van ons + onze dochter. Verder werkte ze nauw samen met een pedagoge. Deze zou met onze dochter in gesprek gaan en incidenteel met ons als ouders. In deze periode zag ik mijn dochter een paar maanden helemaal niet, ze wilde geen contact met mij. Verschrikkelijk vond ik dat, ik miste haar zo erg en was bang dat ik haar kwijt was.

Op slot

Tijdens de gesprekken met de psychologe en mijn dochter drong de psychologe op geen enkele manier tot mijn dochter door. Mijn dochter zat “op slot”. Ik weet nog dat de psychologe aan mijn dochter vroeg waarom ze in het weekend niet naar mij toe ging. Daar antwoordde ze op dat ze daar geen tijd voor heeft. Ze had het te druk met huiswerk (ze was toen net gestart in de Brugklas) en in het weekend wilde haar vader op zaterdag een stuk met haar fietsen en op zondag wilde hij leuke dingen met haar doen. Zo bleef er geen tijd over voor haar moeder.

Tijdens de gesprekken die ik 1 op 1 had met deze psychologe vertelde ik wat ik had meegemaakt tijdens mijn huwelijk, wat mijn dochter heeft meegemaakt en uitte ik mijn zorgen over de ontwikkeling van mijn dochter. Door reacties van haar als “dat heeft u zo ervaren tijdens uw huwelijk” voelde ik me niet begrepen, gehoord of gesteund door haar. Sterker nog, na ieder gesprek was ik compleet van slag en huilde ik uit wanhoop en onmacht, frustratie ook, dat ik maar niet duidelijk kon maken hoe beschadigend het narcistische gedrag van Martijn is voor zijn directe omgeving.

Narcistische ex

Nadat de psychologe en pedagoge een paar maanden met ieder van ons gesprekken hadden gehad, wilden ze graag een diagnostisch onderzoek doen naar mijn dochter, omdat deze zich maar niet echt opende. Ze wilden graag onderzoeken waar dat mee te maken had. Ik blij natuurlijk, hopend dat dit uiteindelijk meer duidelijkheid kon gaan geven en goede hulp. Zowel Martijn als ik stemden met het onderzoek in. Nadat ik het gesprek met de pedagoge hierover had gehad en mijn visie op de ontwikkeling van mijn dochter vanaf zwangerschap tot dat moment had gegeven, trok Martijn de stekker eruit. Hij wilde niet meer meewerken aan het onderzoek én besloot de hulpverlening helemaal te stoppen, want zo vond hij “het zou niet helpend zijn voor onze dochter en haar alleen maar belasten”.

Mijn naam is Paula, ik ben 47 jaar oud en heb een lieve dochter van 15. Ik heb 26 jaar een destructieve relatie gehad met een narcistische man en ben nu heel dankbaar dat ik alweer 4 jaar een liefdevolle en zorgzame relatie mag ervaren. Eind 2014 nam ik de beslissing om te scheiden, daarna heb ik in 4 jaar tijd 4 zittingen gehad, 2 x een mediationtraject en heb ik te maken gehad met ouderverstoting en de gevolgen van narcistisch misbruik (PTSS en burnout).

Mijn dochter heeft 3,5 bij haar vader gewoond en woont sinds november 2018 bij mij na door haar vader uit huis te zijn gezet. Met hulp van mijn therapeute krabbel ik weer op en leer ik met het gedrag van mijn ex en mijn dochter omgaan. Als ik iets geleerd heb van dit alles is het dat ik veel sterker ben dan ik had verwacht!