Vanaf het moment van de scheiding, gebruikt Martijn onderling overleg over onze dochter (12) tegen mij. Toen ik bijvoorbeeld aangaf dat ze, zodra ze naar de middelbare school gaat, best op een gewone fiets kan rijden i.p.v. op mijn elektrische fiets – omdat dat goed is voor haar conditie en dat het haar kan helpen wat gewicht te verliezen (ze werd steeds steviger) – kreeg ik dit terug van een boze dochter. Papa vond wél dat zij de elektrische fiets kon gaan gebruiken voor school. En hij had natuurlijk ook doorgegeven wat ik hem had gezegd over haar conditie en gewicht.
Maatschappelijk werk
Begin 2015 had ik via de basisschool schoolmaatschappelijk werk ingeschakeld voor mijn dochter. Deze maatschappelijk werker uitte vrij snel haar bedenkingen naar mij over het gedrag van Martijn. Dit voelde hij goed aan, want het gevolg was dat zij volgens hem niets toevoegde voor onze dochter. Dit bracht hij op onze dochter over, waardoor zij steeds minder zei tegen deze maatschappelijk werker. Uiteindelijk stopte onze dochter de hulp.
In de hoop ons als “gezin” te kunnen helpen met dat waar ieder van ons door de scheiding tegenaan liep, werden we vervolgens in juli 2015 doorverwezen. Naar een maatschappelijk werker van het wijkteam.
Narcistische trekken
Tijdens het intakegesprek dat ik met deze vrouw had, liet ze mij aantekeningen zien van haar voorgangster. Deze schrijft daarin narcistische trekken te zien bij Martijn. Tot dat moment had ik me nooit in narcisme verdiept. Dit gesprek was voor mij dé reden om me hierin te gaan verdiepen. Daardoor begon ik te begrijpen hoe onze relatie in elkaar zat. Ik dacht altijd dat alles aan mij lag. Dat als ik maar beter mijn best zou doen, alles goed zou komen. Dat ik dan goed genoeg zou zijn… Maar dat hoorde kennelijk bij het gedrag van een narcist.
Dingen begonnen op zijn plek te vallen voor mij, één en al herkenning. Als ik de maatschappelijk werker van het wijkteam overigens in een later stadium aan dit gesprek herinner, ontkent ze glashard dit aan mij verteld te hebben!
Geïndoctrineerde dochter
De maatschappelijk werker had regelmatig gesprekken met mijn dochter en mij, met mijn dochter en haar vader en 1 op 1 gesprekken met mijn dochter. In de gesprekken met mijn dochter en mij zei mijn dochter niet veel. We probeerden afspraken te maken. Bijvoorbeeld over de regels in mijn huis (mijn dochter vond dat bij mij dezelfde regels als bij haar vader golden), maar er kwam niets concreets uit helaas.
Als ze 1 op 1 met mijn dochter had gesproken, vroeg de maatschappelijk werker aan mij of ik niet zag wat voor leuke slimme dochter ik had… Tuurlijk weet ik hoe mijn dochter in essentie is. Waar ik echter mee te maken had, was een door haar vader geïndoctrineerde dochter. Die alleen maar boos op mij reageerde als ze bij mij was. Me gerust uren of het hele weekend negeerde, en me begon te knijpen of de weg te versperren.
Ik voelde me niet gehoord
Deze opmerking van de maatschappelijk werker gaf mij het gevoel dat ze de problematiek niet zag. Misschien begrijpelijk, want zowel mijn dochter als haar vader suggereerden dat zij geen enkel probleem hadden met elkaar en dat alles aan mij lag. Alles wat ik probeerde uit te leggen wat er speelde, werd iets positiefs tegenover gezet. Daardoor voelde ik me niet gehoord en begrepen, wat mij enorm verontrustte. Dat de problematiek niet werd onderkend, zou mijn dochter steeds meer gaan beschadigen, wist ik.
Veel later hoorde ik van een in narcisme gespecialiseerde therapeut dat dit is wat maatschappelijk werkers leren tijdens hun opleiding. Als je iets negatiefs benoemt, benadrukken zij de positieve dingen, en andersom. Ik had blijkbaar moeten doen alsof mijn neus bloedt en zeggen dat alles goed gaat. Dan zijn ze namelijk geneigd om te kijken of dat wel klopt, of er niets negatiefs speelt.
Mijn naam is Paula, ik ben 47 jaar oud en heb een lieve dochter van 15. Ik heb 26 jaar een destructieve relatie gehad met een narcistische man en ben nu heel dankbaar dat ik alweer 4 jaar een liefdevolle en zorgzame relatie mag ervaren. Eind 2014 nam ik de beslissing om te scheiden, daarna heb ik in 4 jaar tijd 4 zittingen gehad, 2 x een mediationtraject en heb ik te maken gehad met ouderverstoting en de gevolgen van narcistisch misbruik (PTSS en burnout).
Mijn dochter heeft 3,5 bij haar vader gewoond en woont sinds november 2018 bij mij na door haar vader uit huis te zijn gezet. Met hulp van mijn therapeute krabbel ik weer op en leer ik met het gedrag van mijn ex en mijn dochter omgaan. Als ik iets geleerd heb van dit alles is het dat ik veel sterker ben dan ik had verwacht!
Lees ook de andere blogs van Paula.
Petra - 3 mrt 2024
"... Ik dacht altijd dat alles aan mij lag. Dat als ik maar beter mijn best zou doen, alles goed zou komen. Dat ik dan goed genoeg zou zijn… " Zo ontzettend pijnlijk herkenbaar... Diep in mij leeft deze overtuiging nog steeds.