Pien en Rogier bloggen samen

Als je partner een vechtscheiding heeft, Pien aan het woord

Als ik de balans opmaak na 4,5 jaar vechtscheiding  wat het mij als vrouw van Rogier en stiefmoeder van twee meisjes gedaan heeft, dan kan ik zeggen dat de gevolgen immens zijn. Ik weet als ervaringsdeskundige dat het vreselijk is om een scheiding in gang te zetten. Niemand kan mij wijsmaken dat scheiden een makkie is, ook niet als je hem zelf aanvraagt. Het doet pijn om iemand verdriet te doen en nog meer pijn als er kinderen bij betrokken zijn. En het klopt dat degene die de scheiding aanvraagt stapjes vooruit loopt op de ontvanger. Maar het heersende motto is dat het eigen schuld, dikke bult is en dat je dan maar gestraft mag worden. En o wee als je dan de tweede vrouw bent, schuldig of niet. En heb ik fouten gemaakt? Ik weet het niet, ik heb Cristina welgeteld twee keer ontmoet en dat was voor beiden zeer ongemakkelijk. 

Schelden doet wél pijn

Wat ik wel weet van Amber is dat Cristina mij een kankerhoer en tyfuswijf noemt. Dat de ex schoonfamilie het lollig vindt ons borderliners te noemen, mij de schuld geeft van de scheiding, de verkoop van het huis en dat ik er niet toe doe, ons altijd belachelijk maakt en bovenal intens haat. Maar weet je, ik ben er wel in het leven van haar twee dochters die er niet om gevraagd hebben. Waar ik voor wil zorgen en van hou. Ik neem haar plek niet in, ook niet als Amber mij mama noemt. Ze heeft een moeder en krijgt er voor niks nog een moederfiguur bij. Doet dat pijn? Dat geloof ik direct.

Moet ik tegen Amber zeggen dat ze het niet mag zeggen of moet ik het toestaan? Je doet het als stiefmoeder nooit goed. Is het goed voor je zelfvertrouwen als er wordt gezegd dat ex-schoonvader, als hij je tegenkomt, je in mekaar wil slaan? Nee niet echt. Een vechtscheiding kent enkel verliezers. Niet alleen de verlaten partij, geloof me. Niemand wil verlaten worden, maar ook niemand wil gehaat worden. En is dit zwart maken van Cristina? Was het maar waar, dit is mijn werkelijkheid! En voor alle Cristina’s in de wereld…. ook de Piens in de wereld hebben gevoel en ook ik heb kinderen die hier heel veel van meekrijgen. 

Als je zélf in een vechtscheiding terecht komt, Rogier vertelt

Bij een scheiding heb je de keuze om tegen elkaar te vechten en het onderste uit de kan te halen of om het zo goed mogelijk te regelen, met name voor de kinderen. Emoties spelen een grote rol in een scheiding, maar je kunt ook proberen je een beetje in te houden, zeker als buitenstaander. Het eerste wat mijn ex schoonvader zei was: “haal hem het vel over de neus”. Dat is best een naar gevoel als iemand dat zegt waar je jarenlang altijd welkom was.

Cristina en ik hadden een gezamenlijke advocaat om kosten te besparen en omdat er de intentie was het goed te willen regelen. Bij een scheiding hoort een convenant en een ouderschapsplan. Die kunnen in de prullenbak als een van beiden zich daar niet aan houdt, want je hebt behalve een gang naar de rechter niets om dat af te dwingen en het is maar de vraag of zelfs dat helpt.

Na de eerste schok

Ik snap dat na de eerste schok er bij de verlaten partij een moment komt van boosheid, teleurstelling en verdriet. Die emoties zijn er ook bij degene die besloten heeft te vertrekken. Wat je met die emoties doet kan bepalen of het een vechtscheiding wordt. Je boosheid kan gevoed worden door je verleden, familie en vrienden. Dan is niets wat die eikel gedaan heeft nog goed en wordt alles wat hij nog doet negatief uitgelegd. Dat is best te begrijpen en waarschijnlijk nog wel te ondergaan, tenzij je kinderen daar bij betrokken worden. Je kunt iemand niet harder treffen dan via de kinderen. Dan ben je machteloos.

Als je kinderen beïnvloed worden en ze verteld wordt: “je hoeft niet naar je vader hoor als je dat niet wil”. Als er slechte dingen over je verteld worden, onwaarheden die niet te controleren zijn omdat kinderen loyaal zijn, met name naar de zorgouder toe, en ze papa daar niet mee willen belasten en omdat ze geen inzicht hebben in wat er werkelijk speelt. Ook om nog meer ruzies en gezeik te voorkomen. En kinderen nemen vaak het gedrag over van wat ze zien. Ze gaan geloven dat je inderdaad niet deugt. 

De nare gevolgen van een vechtscheiding

Dus wat kan er dan gebeuren? Dat je ene dochter een jaar niet langskomt, de ander je tot twee keer toe blokkeert op Whatsapp en ook periodes niet komt. Als vader sta je machteloos, met intens verdriet en moedeloosheid tot gevolg. Vaak kom je er pas na een hele tijd achter wat er gebeurd is. Dit lijdt tot schade bij jezelf, maar met name bij je kinderen. Je bent een groot deel van hun ontwikkeling kwijt. Een tijd die je nooit meer kan inhalen. En wat is het nut van je kinderen doelbewust voorliegen en een negatief beeld van de andere ouder op te dringen? Is dat wraak? Onmacht?

Dit heeft ook zijn weerslag op je nieuwe relatie. Die komt onder druk te staan omdat er van jouw ex-kant en gedoe met de kinderen er alleen maar ellende komt. Je bent uit elkaar gegaan om een nieuw leven op te bouwen. Dan is het des te frustrerender als iemand uit dat vorige leven nog steeds een grote rol speelt en een schaduw werpt op het nu. Het is al moeilijk om een nieuwe relatie op te bouwen na een scheiding, zeker als er kinderen in het spel zijn. Laat staan kinderen die op een zeer negatieve manier beïnvloed worden.

Pien, 55 jaar en 4,5 jaar geleden gescheiden van Peter en samen hebben we 2 zonen van nu 23 en 22 jaar. Ik durf gerust te stellen dat dit een Libelle scheiding was. In 2015 kreeg ik een relatie met Rogier. Al vroeg in de relatie vertelde hij mij dat hij 2 dochters had van 11 en 14, Amber en Lara. 

Rogier, 54 en eveneens 4,5 jaar geleden gescheiden van Cristina. Na een huwelijk waar al vele jaren niets meer in zat en waar ik ook geen poging meer voor wilde doen om er nog wat van te maken. De scheiding begon aanvankelijk normaal, maar is in een vechtscheiding geëindigd.