Mijn zoon heeft verkering !
Zo leuk zo lief ..
Officieel weet ik dat niet maar er zijn genoeg lieve mensen om me heen die mij met regelmaat iets melden.
Omdat ze begaan zijn, dit ook niet wensen voor beide partijen en omdat ze gezond verstand hebben.
Dus…mijn zoon heeft verkering! Al een half jaar, met ringen en al. Zo cute..
Ik denk terug…
Wat had ik graag zijn baard in de keel meegemaakt, zijn eerste puistje, zijn bijbaantje en zijn vriendinnetje.
Zoiets als eerste woordje, eerste stapje, lachje…
Ruim drie jaar geleden was opa nog zijn beste vriend. Ruim drie jaar geleden nestelde hij zich graag tegen me aan op de bank als we beiden niet konden slapen.
Dan vroeg hij: Houd je van me mama ?
Wat een sensitief lief kind.
Hij vroeg het nóóit aan zijn vader.
Ik keek hem aan en streel door zijn haar… lieverd … tot de maan en terug ?
Moeders houden voor altijd van hun kids ook al gaat het soms even niet goed.
Dan is daar je mams, want dat is wat wij doen.
Lieven, houden van… no matter what. Je kunt het niet altijd met ze eens zijn.
Logisch, want pubers kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen.
Klinkt het gek als ik wenste dat ik nu dan maar geen nagels had?
Met liefde.
Hij is een deel van een tweeling, te vroeg geboren met zijn zusje.
32 weken zwangerschap…
Zo bang ze te verliezen.
Couveuse heel de mik mak. Maand ziekenhuis.
Maar hij heeft me wel gered en zijn zusje van de dood.
Omdat het een zwangerschap met complicaties was, besloot baby de boel wat te panikeren en op te snellen.
Artsen, hele team kwam in actie. Hij schopte de vruchtzak kapot en zijn hartslag dipte tot cruciaal niveau. Spoed keizersnede tot gevolg.
Niets is toeval!
Nu hoop ik dat hij de negatieve bubbel ook kapot schopt. En iedereen bij zijn/haar positieven komt en we gewoon weer van elkaar kunnen houden.
Love you my bully fighter! Jouw bijnaam, 2 daagjes oud.
Je bent en blijft het hoor!
Mijn eigen vechtertje op een positieve manier.
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting/ouderonthechting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting (ouderonthechting) dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Lees ook andere blogs van Frances
Barbara - 20 aug 2019
Frances, wat vreselijk, ik weet er alles van, ook ik heb dit meegemaakt. Mijn zoon' s eerste verkering, rijbewijs , 18 de verjaardag, diploma uitreikingen ik heb het allemaal moeten missen..... mijn zoon is sinds kort weer bij mij terug, stukje bij beetje vallen de puzzelstukjes inelkaar.... Blijf contact met ze zoeken Frances, stuur kaarten met kerst en hun verjaardag, en af en toe een appje hoe het met ze gaat, ook al krijg je in het begin misschien een heel kort antwoord of nog erger geen antwoord, ze kunnen nooit later zeggen jij zocht ook geen contact meer met ons..... ik hoor dat nu van mijn zoon en dochter dat ze dat toch fijn vonden.... Geef de moed alsjeblieft niet op, ik heb mijn zoon bijna drie jaar niet gezien en mijn dochter bijna een jaar niet..... Sterkte Frances.....
Frances - 21 aug 2019
Dankjewel Barbara ! Wat fijn dat je dit met me deelt.. geeft me zeker weer hoop.
Barbara - 22 aug 2019
Altijd hoop blijven houden, je kinderen zijn nu nog pubers die "denken" anders, straks als ze volwassen worden gaan ze gerust wel inzien wat er gebeurd is, hoop en vooral geduld...... liefs Barbara
Frances - 23 aug 2019
Dankjewel Barbara ! Hoop doet leven ...
Patricia - 6 nov 2019
Hallo Frances, ik heb een aantal blogs van je gelezen. Het is vreselijk dat je je kinderen moet missen. Ik mis mijn kind ook. Ik heb een zoon van 13 jaar. Toen hij 1 jaar was zijn zijn vader en ik gescheiden. Daarna heeft mijn zoon 10 jaar bij mij gewoond en had hij een ruime omgangsregeling met zijn vader. Dit ging allemaal heel goed totdat zijn vader en ik 3 jaar geleden ruzie kregen over de kinderalimentatie. Zijn vader heeft me toen overal zwart gemaakt zoals ook bij Veilig Thuis. Veilig Thuis geloofde alles wat hij zei en toen kreeg ik een telefoontje van Veilig Thuis dat mijn zoon niet meer naar huis kwam. Mijn zoon was met spoed uit huis geplaatst zonder dat ook maar iemand met mij gesproken had. Sindsdien woont mijn zoon bij zijn vader. Ik heb mijn zoon de aflopen 2 jaar gemiddeld een paar uur per week mogen zien. Meestal onder begeleiding. Ik heb inmiddels 80 verslagen van de begeleide bezoeken. Ondanks dat de bezoeken altijd goed zijn verlopen mag ik mijn zoon niet meer zonder begeleiding zien. Mijn zoon en ik willen elkaar zonder begeleiding zien maar nu doet zijn vader en Jeugdzorg er alles aan om dit te dwarsbomen en willen dat mijn zoon en ik zo min mogelijk contact met elkaar hebben. Ik heb gelukkig telefonisch heel fijn contact met mijn zoon. Maar het feit dat ik hem niet meer mag opvoeden, niet meer voor hem kan zorgen en geen leuke dingen meer met hem kan ondernemen doet me ondraaglijk veel pijn. Ik huil bijna iedere dag. Het is vechten tegen de bierkaai. Ondanks dat het natuurlijk heel erg is dat jij je in ongeveer dezelfde situatie bevindt vind ik het fijn je blogs te lezen. Ik herken veel. Je verwoordt het allemaal heel goed. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat nog meer blogs schrijft, Liefs Patricia
Frances - 7 nov 2019
Hi Patricia, wat een lief maar ook verdrietig bericht. Het doet immens pijn en ik voel ook jouw pijn. Het is alsof je rouwt, maar je kind leeft nog. Is er bij jou geen mogelijkheid om een professional op het gebied van Ouderverstoting in te schakelen ? Bijv Heleen Koppejan, of erna Jansen van de familie academie ? Je hebt nog gezag ? Ik wens je heel veel sterkte. En je mag altijd om mijn nummer vragen bij de redactie als je wilt bellen ...x
De Reus - 29 apr 2020
Heftig om te lezen maar zooo herkenbaar, helaas. Zo'n ongeloof, verdriet het is niet te bevatten. Zou graag contact willen met andere moeder die ook deze situatie meemaakt.
Nieuwe Stap - 7 mei 2020
Blogster Frances neemt contact met je op.
tineke - 19 jul 2020
ik wil heel graag met andere praten,alle 3 mijn kids zie ik niet meer. en heb geen idee waarom? doet z,n pijn
Moeder van 3 - 9 apr 2021
Ik mis mijn 3 kinderen verschrikkelijk. Iedere dag dansen de gedachten door mijn hoofd, waar ging het mis? Als ze volwassen zijn, willen ze mij dan weer zien? 4 jaar geleden zijn mijn 3 kinderen van mij afgenomen door hun vader die de instanties bespeelde. Jaren van rouw, onbegrip, verdriet, boosheid, mijn leven draaide om de kinderen en ineens was het leeg. Om nu met het verdriet van het verlies om te kunnen gaan maar op werk gestort en hoop dat als de kinderen volwassen ze misschien weer contact willen
Pijn😔 - 5 mei 2021
Ik maak nu het zelfde mee 😢, ja ik zou graag contact willen. Ik heb nodig om met iemand praten die hetzelfde gevoel kent.
Pijn😔 - 5 mei 2021
Ik maak nu hetzelfde mee, het dort vreselijk pijn.
Verdriet - 4 jul 2021
Ook ik maak dit mee helaas. Mijn zoon was 13 toe hij weg liep naar zijn vader en inmiddels is ie 20. Ik mis m zo ontzettend. In het begin ging ik er nog tegenin maar alles werd door vaders in het negatieve gedraaid. Ik heb toen afstand genomen. Af en toe stuur ik m een appie of sms maar alles word geblokkeerd en heb dus al jaren geen contact. Een ding weet ik wel, ik ga er kapot aan.
Anubis - 13 okt 2021
Ook ik zie mijn kinderen niet meer, de oudste nu 1 jaar en de jongste 7 maanden Uitspraken van de rechtbank zijn omgedraaid en zetten mij in kwaad daglicht. Mijn kinderen willen mijn kant van het verhaal niet horen en zien, terwijl alles op papier staat en hun vader zelf heeft toegegeven aan de relatieterapeut dat het zijn schuld is geweest dat ons huwelijk kapot is gegaan. Ze zijn 21 en 24 maar compleet gehersenspoeld en gemanipuleerd door hun vader. Ik ben boos, verdrietig maar kan hier niet tegen vechten..
Monique - 14 apr 2023
Ik ben al jaren bezig met problemen met mijn kinderen,twee dochters van 22 en 18 jaar. Deze problemen komen door mijn ex die mijn dochters hersenspoeld en manipuleert en hen beïnvloed zodat ze met mij niets meer te maken willen hebben. Ik huil heel veel en voel mij zo leeg van binnen ik heb altijd alleen voor ze gezorgd mijn ex was er nooit voor de kinderen toen ze klein waren...Nu zijn ze dat allemaal vergeten en zeggen dat ik een stoornis heb en dat ik mijzelf moet laten nakijken dit zijn allemaal woorden van hun vader ik sta machteloos,heb ook geen contact met hem al jaren niet aangezien hij mij mishandelde gedurende de relatie. Mijn oudste wil geen contact meer met mij ze woont op zichzelf en de jongste word weer beïnvloed door de oudste en mijn ex dus voor mij is het eigenlijk ondraaglijk geworden met mijn 18 jarige in huis aangezien wij niet meer praten tegen elkaar..Ik heb er werkelijk voor gevochten voor mijn kinderen maar ik kan het niet meer ik ben moe na jaren vechten tegen mijn narcistische ex die door blijft gaan hen tegen mij op te zetten...ik leg mij er bij neer dat mijn dochters mij niet willen als moeder ze zijn volwassen en ik kan er niets aan veranderen ik probeer met mijn vriend wel te genieten voor zover dat kan want ik denk er elke dag aan dat mijn dochters mij afstoten het doet elke dag weer pijn maar probeer er toch voor mijzelf het beste van te maken. En hoop dat ze ooit tot inkeer komen als ze wat ouder zijn en zelf kinderen hebben,maar het blijft moeilijk aangezien er heel erg dingen zijn gebeurd en gezegd die de band eigenlijk onherstelbaar heeft beschadigd...
Carola - 29 okt 2023
Hallo Monique, er zijn twee verschillen met jou verhaal en de mijne. Leertijd en geslacht van onze kinderen. De jongste is een jongen en oudste een meisje. En zijn 18 en 21 een narcist kan praten als brugman.. zo ziek. Ik blijf hoop houden. Ik heb ze mogen opvoeden want vader had zogenaamd geen tijd tot de oudste 16 werd. Ze mocht alles en kreeg ook alles. Daar is het verkeerd gegaan. Zelf reageerdde ik geprikkeld daarop. . Ik hou hoop want materiaal geeft geen warmte en ooit valt hij door de mand. Ik wens contact met moeders van pupers rond de 18 en ouder.