Onlangs bespraken we het thema vriendschap bij de filosofie les. Aanleiding was het pleidooi van filosoof Montaigne die er van overtuigd is dat vriendschap in haar meest pure vorm, minder belangeloos is dan liefde. Was het vriendschap met haar in de meest pure vorm of hadden we elkaar in de meest moeilijke tijd van ons leven nodig?
Mijn scheiding
Nadat ik op de sportclub had verteld te gaan scheiden rende een leuke vrouw achter me aan. Fred en ik gaan ook scheiden. Ik keek haar verbijsterd aan. Iets in haar ogen hield een belofte in. Zij was net als ik diepbedroefd en ontzettend nieuwsgierig naar het vrije leven. Zo zeiden we vaak tegen elkaar: laten we ook genieten, straks zitten we weer met een man op de bank, die niet meer naar huis gaat.
Ik las het boek van de psycholoog Mira Kirshenbaum, Vrouwen en Liefde. Zij had het over de drie toestemmingen. Een toestemming raakte me heel erg. Het was een soort zetje dat ik nodig had om mezelf toe te staan om te experimenteren met mannen, met wie ik nu eens niet een relatie aan zou gaan. Althans niet een relatie pur sang: monogaam en samen naar de film. Mijn vriendin begreep dat en we steunden elkaar in onze avonturen. Zij inspireerde mij en ik inspireerde haar. We wandelden langs de onstuimige zee, we lachten, we huilden om wat voorbij was en deelden onze ideeën over de liefde. We waren onder andere samen op Corfu, we dronken aardig wat witte wijntjes en deelden het verdriet als een Liebhaber van het toneel was verdwenen.
Vriendinnen met hetzelfde verhaal
Er waren meer vriendinnen die op het zelfde moment als ik gingen scheiden maar de een bleef maar huilen aan de telefoon en bleef maar boos op hem tijdens onze gezamenlijke etentjes. Ik was voor haar meer een luisterend en relativerend oor. Vriendin B ging ook scheiden maar was zelf al snel verliefd geraakt op een ander – tijdens een vrolijk dansweekeinde. Dus ook haar verhaal week af van het mijne. Hoe speciaal is het dan dat je iemand vindt die het verhaal van de scheiding net zo beleeft als ik. Ik ben heel dankbaar dat deze vrouw op mijn pad kwam. En ook al zie ik haar nu maar één keer per jaar; het was een belangrijke vriendschap en ja, er waren belangen in het spel, maar is dat erg? Voor mij niet, dit was een vriendschap die inmiddels een andere vorm heeft aangenomen – ik zie haar slechts één keer per jaar -, maar we konden wel een kleine drie jaar lief en leed delen. En ik bewaar een hele fijne herinnering. Ik gun iedereen die gaat scheiden, een vriendschap als buffer. Als buffer tegen het verdriet.
Karin Wissenburg is in 2009 gescheiden van tafel en bed. In 2013 is zij officieel gescheiden. Zij is geboren in Gelderland en woont nu in Haarlem.
REAGEER OP DEZE BLOG