Ook dit jaar is het weer vakantie. Vergeleken met vorig jaar is er veel veranderd. Veel meer dan ik voor mogelijk had gehouden. En tegelijk is veel hetzelfde gebleven. Een kleine rondgang leert me dat we best veel opgeschoten zijn. Van dag tot dag merk je dat niet zozeer. Maar af en toe moet je daar wel bij stilstaan. Tel je zegeningen en wees trots op wat je bereikt hebt. En denk na over wat je nog meer wilt bereiken. Over hoe je het gaat doen, kan je een heel jaar weer nadenken.
Rondom de kinderen is niet veel veranderd. Ze zijn allemaal wel weer een jaar ouder geworden. En opvoedkundig komt elk jaar ook met nieuwe uitdagingen. Inara wil met haar zes jaar al meer en meer meepraten over van alles en nog wat. En zolang haar leeftijd dat kan, mag dat ook. Dus wel wat we gaan eten, maar wel binnen de gezonde kaders. Ze leert de prijzen in de supermarkt, maar de hypotheek is voor mij. De kinderen mogen helpen, maar zijn nog lang niet verantwoordelijk genoeg. Hun functie is nu vooral kind zijn en signaleren als er wat mis gaat. Een beetje op elkaar letten is broodnodig in deze maatschappij.
Vakantieregeling
De relatie met mijn ex heeft zich langzaamaan verbetert het afgelopen jaar. Haar wens om de vriendschap te bewaren botste twee jaar geleden met mijn ervaring dat een vriendschap met een ex niet mogelijk is. Maar toch is het uiteindelijk gelukt. Het was een proces van leren loslaten waar ik me niet meer mee moet bemoeien en tegelijk ontdekken dat dit ook best prettig is. De leefomgeving van de kinderen is het gedeelte waar ik me wel mee bemoei, maar de rest van de leefomgeving van mijn ex is voor haar zelf. Natuurlijk heb ik er als mens en als vriend wel een mening over. Maar verder dan dat gaat het niet.
De vakantieregeling kent niet echt veranderingen. We hebben wel afspraken gemaakt, maar het is niet nodig om daar erg streng mee om te gaan. We hebben beiden recht op twee weken aaneengesloten vakantie met de kinderen. Maar je praat pas over de rechten, als er een conflict dreigt te ontstaan. En alles gaat in goed overleg en naar de werkelijkheid van deze dag. We gaan beiden niet op vakantie, dus er is geen noodzaak om dit uit te voeren. En voor de kinderen is de regelmaat beter. Een uitzondering en verandering is er echter wel. Mijn kinderen willen graag dat mijn ex komt logeren. En gezien de situatie kan dat ook.
Waar moet nog aan gewerkt worden?
Er blijven wel zaken over waar we nog aan moeten werken. Met name de ontwikkeling van Natalya vergt nog veel aandacht. Ze daagt mijn ex veel te vaak uit. En Inara daagt veel te graag p-te-p uit. En ik heb nog wat nazorgtaken met kleine Daniël op te pakken. Hij doet zijn best, maar is erg onhandig in zijn pogingen een lieve jongen te zijn. Selena gaat er het makkelijkst tussendoor. Zij is geboren in deze complexe multi-ouder situatie en kent alleen haar normale uitdagingen. En ons eigen emotionele en zakelijke onderhoud zal ook nog het nodige aandacht vergen. Allemaal te veel om in deze blog op te pakken. Maar nog genoeg om te weten dat ons leven nog niet zorgeloos is. We streven er een beetje naar, al begrijp ik dat dit nooit haalbaar is. Het is een continue proces met elk jaar zijn eigen uitdagingen.
Daniel is vorig jaar gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden vader. Sinds kort heeft Daniel een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen. Het boek over het eerste jaar is 10 april verschenen en verkrijgbaar bij de betere boekhandel.
REAGEER OP DEZE BLOG