Mijn ervaring met Tinder, blog van Patrick

Twee maanden na mijn relatiebreuk met brunette, gunde ik mezelf dat het tijd was om mijn blik op de horizon te richten, en me voor te bereiden op een voor mij nieuw fenomeen: het online daten.

Vol enthousiasme nam ik een maandaccount op een van Nederlands grootste datingwebsites, en zocht mijn prachtigste (en meest aantrekkelijke) profielfoto’s uit. Ook installeerde ik Tinder op mijn mobiel, en wat mij betrof kon de virtuele jacht beginnen.

Natuurlijk heb ik na de breuk met brunette weer veel geleerd, en gezien dat het nog erg lastig kan zijn (hoe leuk je de dame in kwestie ook vindt) om gezinnen te laten fuseren. Na vele gesprekken met innige vrienden werd het me steeds duidelijker waar deze variabelen aan zouden moeten voldoen. Een leuke vrouw met een sterk karakter, haar en ogenkleur niet belangrijk, evenals gewicht. Liefst niet groter dan ik. Verzorgend, lief, humoristisch, onafhankelijk maar ook aanhankelijk. Iemand om diepe gesprekken mee te kunnen voeren met een spontaan wijntje. Ze geniet van het kleine. Niet materialistisch aangelegd. Ondernemend. Houdt van haardvuurtjes en er op uit trekken met of zonder kindjes. Persoonlijke situatie: kindjes in de leeftijd van bijna uitvliegen, kindjes in de leeftijd van de blondines, of geen kindjes. Kinderwens? Als het de ware is natuurlijk bespreekbaar. Gescheiden of ongetrouwd natuurlijk. Leeftijd tussen 32 en 44. En oh, en dat liefst in een straal binnen 25 kilometer. Valt reuze mee toch?

Op het online dating pad…

Al vrij snel ontving ik de eerste reacties in mijn mailbox. Egostrelend natuurlijk. En terecht. Al weeg ik een paar pondjes teveel, ik vind dat ik er nog prima uitzie voor mijn leeftijd. Het grijze korte baardje van een paar dagen is verzorgd, ik kleed me oké en toon de buitenwereld aan dat ik mijn leeftijd op mijn hand heb. Ik leef een leuk leven, geniet en hou enorm van mijn blondines, en zoek niet, maar kom graag tegen.

In mijn gedachten zouden de reacties binnenstromen. Ik was klaar voor de vrijgezelle vrouwen in Nederland, en vrijgezelle vrouwen in Nederland natuurlijk ook voor mij.

Voorzichtig opende ik het eerste mailtje. “U heeft een nieuwe bezoeker” werd me enthousiast uitgelegd. Met een opgewonden stemming (nee, niet dat soort opwinding) opende ik de website en opende daar mijn mailbox. Shit. Geen foto. Lieve mevrouw, hoe moet ik nu weten of u leuk bent of niet? Dan maar een berichtje aan haar sturen. Nooit meer iets van haar gehoord.

De opvolgende dagen kreeg ik enkele berichten binnen, met vrouwen die me als favoriet hadden gekenmerkt, en ik kreeg zelfs daadwerkelijke e-mails met tekst erin! Geen van de vrouwen die mij interessant vonden, vonden dezelfde interesse terug. Ik kreeg zelfs van een hele lieve mevrouw van 66 jaar een reactie. Ik zal haar op de reservelijst plaatsen voor als ik me nog ooit als ToyBoy wil opwerpen. Het lef!

En op Tinder…

Tinder riep in het begin zelfs een schuldgevoel bij me op. Al deze vrolijke lieve dames die één voor één in beeld kwamen, en met een swipe van je vinger naar de prullenbak verwezen werden. Dat verdienen ze natuurlijk ook niet, en vond het zelfs sneu voor ze.

Echter, na een aantal dagen begon ik er plezier in te krijgen. Als de vrouwelijke zijde je ook interessant vind, blijk je een match te zijn, en kun je met elkaar in gesprek treden. En ik moet bekennen dat ik (al zijn het er maar enkele) een aantal erg leuke gesprekken heb gehad met een aantal leuke dames.

Binnenkort ga ik met een leukerd die ik via Tinder heb leren kennen (lees toevallig dezelfde kant in heb geveegd) een drankje doen. Kijken of er een klik is. Ik ben benieuwd! Keep you posted!

Patrick is 42 jaar oud en is anderhalf jaar geleden gescheiden. Hij heeft 2 prachtige dochters van 4 en 6 die hij in zijn blogs “de blondines” noemt. Zijn ex-partner noemt hij, met respect, mevrouw.