Een depressie?! Iain blogt over zijn scheiding

Eindelijk lijkt alles weer even in een rustiger vaarwater te komen. Op werk gaat het nog steeds lekker door, ik begin steeds meer op mijn plek te zitten. Op sociaal vlak heeft het ook veel impact gehad, wat nu lijkt te bedaren. Ik begin nu ongeveer in te zien wie er echt voor mij is, en wie de “mooi weer” vrienden zijn. Het doet wel even pijn om te merken hoe weinig mensen er dan echt voor je blijken over te blijven. Ik krijg enorm veel steun van mijn moeder en van twee goeie vrienden, en voor de rest.. Veel mensen die er wel zijn als het goed gaat, maar voor de rest laten ze niks horen als je wat hulp wil.

Depressie?

Met alles wat er is gebeurd, werd het mij toch ineens te veel. Sinds kort zit ik bij een psychologe, waar ik probeer uit te vinden waar mijn problemen vandaan komen, waarom doet alles mij zoveel.. Bij die gesprekken is er uit gekomen dat ik jaren in een depressie heb gezeten, zonder dat dit is vastgesteld. Dan heb je meteen de vraag: hoe kan dat… Enkele gesprekken verder zijn we waarschijnlijk eruit gekomen. Ik had wel de kenmerken en last van een depressie, maar niet de belemmeringen. Ik kon wel gewoon functioneren en zo, waardoor het toch niet werd gezien. Dat is wel even een klap als je dat zo te horen krijgt. Aan de andere kant: een hoop puzzelstukjes vallen ineens op hun plaats. Wat wel positief is, ik ben er wel uiteindelijk zonder hulp uit gekomen. Gelukkig heb ik een fijne psychologe, die wil mij nu gaan ondersteunen om alles te verwerken en mij helpen dat ik niet terugval in de depressie.

In de tussentijd

Gelukkig heb ik nu wel een leuk uitje gehad. Zoals mijn naam al aangeeft, ben ik niet helemaal Nederlands. Mijn vader kwam uit Groot-Brittannië, waardoor ik veel Britse dingen heb leren kennen. Zeker het eten is niet altijd hier te vinden, dus af en toe ga ik naar een Engelse stadje om inkopen te doen. Dit maal ben ik met mijn moeder naar Canterbury geweest, leuk even de winkels doorlopen, en de supermarkt in. Heerlijk om dat weer eens te kunnen doen zonder op de centjes te moeten letten. We gingen met een lege auto heen en met een volle auto terug… Het was vroeg opstaan en laat thuiskomen, maar alle moeite waard. Voor Sean en Eowyn kwam ik ook leuke cadeautjes tegen. Dat gaan ze erg leuk vinden, dat weet ik nu al.

In de tussentijd was het voor mij veel werken, en huizen zoeken. Nu ik mijn urgentie heb is het met een gerust hart zoeken. Op gewone flats heb ik dus meer kans, maar ze hebben ook loting woningen, het is dan net de loterij: de ene keer zit je ergens onderaan de reacties, de keer daarop zit je boven aan. Ik zie veel leuke huisjes langskomen waar ik op reageer, maar toch is het steeds weer: net niet.. plek 2 is tot nu toe mijn beste plek geweest. Maar we blijven hoop houden. Op den duur ga ik zeker wel een leuk huisje vinden, daar ben ik van overtuigd. Op dit moment is het wonen in de huidige woning een ramp, ook al heb ik leuke herinneringen aan het huis, toch overheersen nu de nare herinneringen.

Geldzaken

Conny en ik kunnen nu wel goed praten, meestal, maar over geldzaken blijven we toch verschillen van mening. Ze woont al half bij haar vriend in en ze vind dat ze mijn geld mag gebruiken om spullen te halen voor bij hem in huis. Dat leid wel tot woordenwisselingen, die soms best pittig zijn. Meestal draait het echt om wie waarvoor moet betalen, wat niet leuk is. Ik hoop echt dat ik snel mijn eigen huis heb en dat we dan echt alles kunnen scheiden. Zolang we officieel nog in een huis wonen, gaat dat niet, met alle irritaties van dien.

Nieuw begin

Laatst had ik wel gereageerd op een leuk flatje in een dorp vlakbij waar ik nu woon. Een leuk flatje, genoeg ruimte voor de weekenden wanneer Sean en Eowyn bij mij zijn. Maar ook weer niet te groot dat ik me verloren voel doordeweeks wanneer ik alleen ben. Achter is er een leuk speelplekje waar Sean binnenkort dan zelf naar toe kan gaan. De buurt is ook mooi rustig, de supermarkt is nog net op loopafstand, en voor het grotere winkelen zit ik zo in de grote winkelsteden in de buurt. Dus nu is het hopen dat ik snel hoor of ik kans maak of niet. Het zou een hele fijne verdere stap zijn in alles verwerken, op de weg naar een nieuw begin.