Misschien heb jij zelf al regelmatig een blog van onze bloggers gelezen en daar iets van herkenning en troost uit gehaald.
Ervaringen delen
Het is heel waardevol dat mensen hun ervaringen zo openhartig en vaak pijnlijk herkenbaar met ons willen delen. Dat blijkt wel uit de grote aantallen lezers en de reacties die op de persoonlijke blogs komen. Het doet kennelijk goed om je eigen zorgen, verdriet en nieuwe stappen te herkennen in de verhalen van anderen.
Van de bloggers zelf horen wij trouwens dat het ook fijn is om je eigen verhaal eens ‘op papier’ te zetten. Het kan je helpen in de verwerking van je scheiding en alles wat er omheen speelt.
Vrouwen én mannen!
We willen dan ook graag nieuwe bloggers – vrouwen én mannen – de ruimte geven in ons Online Magazine. Ben jij bereid om jouw ervaringen rondom je scheiding – anoniem – te delen met anderen? Ben jij, vanuit jouw ervaring, in staat om anderen steuntje in de rug te geven? Én kan je schrijven? Stuur dan een proefblog van circa 350 woorden naar info@nieuwestap.nl Wij nemen snel contact met je op.
Bij twijfel gewoon doen 😉
Bernadette Keijzer - 2 feb 2019
Voordat ik een hele blog ga schrijven, heb ik een vraag. Ik ben mediator, zelf niet gescheiden, en kind van gescheiden ouders. Ik zou graag willen bloggen voor jullie. Kom ik in aanmerking?
Nieuwe Stap - 2 feb 2019
Beste Bernadette, leuk dat je reageert! Mail ons even je telefoonnummer, dan bellen we je van de week.
Coos - 3 nov 2019
Een nieuwe stap, twijfel maar ook herkenning en drang om te leven. Ik heb interesse, houd van schrijven, ben gescheiden van een narcist en heb 3 kinderen. Het was een hel waarin ik steeds terug geduwd werd, zelfs door professionals die niet zagen met wie ze te maken hadden, een narcist die doodsbang was dat hij gezien zou worden.
Gerard - 18 sep 2020
Herkenbare verhalen. Na ruim 30 jaar bij elkaar werd mijn vrouw verliefd op iemand die ze toch al wat langer kende. Wat nog erger is, is dat ze het me niet verteld heeft, er niet over heeft gepraat, het is uitgekomen door de telefoon van die ander die ie heeft laten slingeren met vreemde foto's erop. Dat doet pijn. Ik ben niet kwaad geworden, heb nog geprobeerd het goed te maken, maar ik kreeg geen echte kans meer. De 'vriend' bleef maar appen, ook toen ik vriendelijk vroeg of ie er aub een paar weken mee wilde stoppen. Ik kreeg een lomp antwoord: dat maak ik zelf wel uit, ik laat je vrouw niet meer los. Gelukkig bezit ik de eigenschap dat ik na een korte periode van rouw in staat ben een knoop door te hakken. Ik ben vrienden gaan opzoeken, boeken gaan lezen, nieuwe dingen gaan doen. Ik begin het alleen zijn nu te waarderen, het heeft ook voordelen. We hebben geen ruzie en zijn in goed onderling overleg de zaken gaan splitsen. Ik heb hopelijk nog een aantal mooie jaren te gaan en ga eens lekker onderzoeken welke mogelijkheden er nog zijn. Als jullie meer willen horen/weten, wil ik best wat blogs schrijven. Ik ook goed voor mezelf waarschijnlijk.
Nieuwe Stap - 21 sep 2020
Hoi Gerard, je hebt een mail gekregen van me.
Hanneke - 3 okt 2024
Ik ben 31 jaar samen geweest met een man met een angststoornis. Hij zei van zichzelf dat hij een bange man was, bange vader, bange partner. We triggerden elkaars trauma. Op een dag realiseerde ik me dat ik voor mijzelf moest gaan zorgen, maar had geen idee hoe ik dat aan moest pakken. Mijn coach gaf aan: als zelfzorg betekent dat je moet scheiden, zou je het dan doen? Ik beloofde mijzelf die vraag serieus te nemen als die zich zou aandienen. Na drie maanden was ik klaar voor de stap om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn behoeften aan stabiliteit, rust en dus ook geen ontregelende stress meer. Het meest spannend vond ik mijn financiële situatie: kon ik een huis voor mijzelf betalen? Het beste besluit wat ik ever heb genomen, was een scheidingsmediator inzetten. Hij regelde de boedelscheiding, onze financiële huishouding, aanvraag van de scheiding, etc. Doordat we ons huis moesten verkopen, regelde hij ook de belastingaangifte voor het jaar na de scheiding. Toen ik mijn man vertelde dat ik hem zijn vrijheid teruggaf en wilde scheiden, gaf hij aan al dire jaar op de wip te zitten om weg te gaan bij mij, maar dat niet durfde vanwege zijn (kerkelijk net)werk: wat zouden ze van hem zeggen? Doordat mijn man het moeilijk vond om keuzes te maken, was de drang van de scheidingsmakelaar helpend, we kregen twee weken de tijd om na te denken over een besluit en dan werd het definitief in het plan opgenomen. Onze kinderen waren blij dat we uit elkaar gingen en het gekibbel stopte. Voor de eerste avond dat ik alleen was, heb ik een fles Brasil Old Vine Zinfadel gekocht, in mijn keelgat gegoten en van elke slok genoten. Het werd een banknachtje zonder commentaar.... De eerste keer alleen kerst vieren voelde leeg, maar die leegte was ook prettig om mijn lijf te voelen, stil te staan bij wat het met me deed. De eerste keer bingwatchen op Netflix zonder commentaar... Na een jaar was ik helemaal op orde met financiën, baan en netwerk, trots op mijzelf en blij met mijn leven. Het enige dat ik vaak dacht is: wat maakt dat ik zoveel jaren van mijn leven heb verkloot met wachten op betere tijden?