2 april’16 DE DAG… van 5 naar 1 ……
Sinds die tijd is mijn leven nooit meer hetzelfde. Mijn leven staat op de pauzeknop. Van een gezin met 3 kinderen…naar verstoten en alleen. Ouderverstoting.. Als je me dit een jaar geleden zou vertellen, zou ik je uitlachen. Dit geloof je niet, is niet uit te leggen… ‘wat moet jij gedaan hebben om je kinderen niet meer te zien’, vraagt men…
En dat echoot nog lang na in m’n hoofd. Ik ga alles af…twijfel zelfs aan mezelf.
Narcisten gaan subtiel te werk. Ze weken je los van sport / meetings / trainingen onder het mom dat jij het zo druk hebt, en hij het geen moeite vindt. Jij bent blij, je hebt nog 4 wassen te draaien. Vervolgens ben je los geweekt en wel zodanig dat jij het niet zag aankomen. Dan is het al te laat.
De lange autoritten die hij heeft met je kinderen, bij ze op de zolder slapen, ze als ‘vriendjes’ gebruiken…. je staat tig nul achter. Papa is zo lief en zorgzaam. Vooral buitenshuis. Menig vrouw verzucht… ‘had ik maar zo’n man’.
Realiteit : Jij bent de zwakste schakel… goodbye !!
Mijn kinderen zie ik niet meer. Binnenkort volgt een ondertoezichtstelling. Maar aan een dood paard kun je niet trekken. Verwacht er niets van.
Dat wil ik meegeven… stel je verwachtingen bij…
Frances is een moeder van 3, de kids zijn 13, 13, en 11.
Op 2 april jl werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen.
Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg.
Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome)
Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Frances zal vooral bloggen over ouderverstoting.
Yvonne - 27 okt 2016
Heb hetzelfde meegemaakt en heb er bijna een jaar over gedaan om de situatie zoals hij is te kunnen accepteren . Ontzettend veel verdriet, woede en angst gingen daaraan vooraf. Een omgeving die je laat vallen, niemand die je gelooft of begrijpt.... moedeloos werd ik er van. Toch ben ik er sterker uitgekomen en heb mezelf hervonden. Ook mijn kinderen zie ik nu weer regelmatig. Dus geef niet op! Vertrouw en geloof in jezelf. Sterkte...
Frances - 27 okt 2016
Hi Yvonne, bedankt voor je reactie ! Dat van de omgeving herken ik ...wat moet je wel niet met je kinderen gedaan hebben dat ze je niet meer willen zien. Niet uit te leggen ! Fijn dat je je kids weer regelmatig ziet. Ik trek me op aan de positieve verhalen en ervaringen. X Frances
Anne - 3 nov 2016
Hoi,ik word hier dus van beschuldigd,terwijl de kinderen zelf niet willen/durven. Binnen het huwelijk al veel boosheid meegemaakt,laatste keer geëscaleerd en nog meer angst bij de kinderen. Partner weigert in gesprek te gaan en een oplossing te zoeken. Kinderen gaan dus niet meer(op 1 na,die bouwt het weer op). Contact wat er tussentijds was was vaak niet fijn(heel pijnlijk). Ik gun het mijn kinderen en mijn partner,maar het moet wel goed gaan en het kan ook niet zo zijn dat de kinderen alles moeten gaan regelen. Het lijkt me verschrikkelijk wat jou is overkomen,daar wens ik je heel veel sterkte mee ! Toch wilde ik dit ook vertellen,want zo kan het ook gaan en dat is ook heel verdrietig.
Frances - 9 nov 2016
Hi Anne, de kinderen hebben veel ruzie en boosheid meegekregen. Daar hebben jullie samen een aandeel in gehad. Zo was het bij mij ook. Alleen mijn ex heeft de kinderen zo gehersenspoeld...mij verstoten ...continue slechte dingen over me zeggen. Als jij dat allemaal niet doet / hebt gedaan...probeer dan het kind toch aan te sporen, schakel instanties in. Bijv systeem therapeut, gezinstherapie na scheiding...later zal je kind je er dankbaar voor zijn ;-) en jij kunt jezelf niets verwijten !
Kim - 8 nov 2016
Heel herkenbaar. Alleen dan de papa die buiten spel gezet wordt. De jongste zoon was nog 4 tijdens de scheiding dus die moest van de rechter volgens de omgangsregeling blijven komen. Gelukkig! want daar heb ik al 2 jaar een heel erg goede band mee en ook met mijn nieuwe vriendin. De oudste helaas was toen 13 en wordt als vriendin van moeder door moeder tegen mij opgezet en zie ik al ruim anderhalf jaar niet meer. Om de kinderen niet nog meer te belasten ben ik nooit mee gegaan in een gevecht om mijn kind en het ontkrachten van leugens had ook weinig zin. Iedereen zegt dat ik geduld moet hebben tot ze zelfstandig hun keuzes gaan maken, maar ik voel al anderhalf jaar het gemis van mijn kind, en dat doet pijn. Vroeger waren we twee handen op één buik, nu ben ik haar kwijt.
Frances - 9 nov 2016
Vreselijk kim. Blijf netjes, geduldig. Probeer de juiste instanties te raken. Misschien via wijkteam vab de gemeente ? Sterkte !
Anne - 19 nov 2016
Hoi Frances,dat probeer ik ook,is het eea opgestart. Heel veel sterkte iedereen!
Papavan3dochters - 6 mrt 2017
Hoe gaat het inmiddels met je Frances ?
Nieuwe Stap - 13 mrt 2017
Deze reactie is van Frances: hoi Amsterdammer in Brabant, het is bijna een jaar geleden. Het is niet zo dat de tijd de wonden heelt, in dit geval rouw je om een kind,kinderen die niet overleden zijn. Heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees. Het was een heftige rollercoaster en nog soms, maar de mens past zich aan. Wat ik gedaan heb is toch proberen een nieuw leven op te bouwen. Daarnaast maak ik me hard om oudervervreemding en ouderverstoting op de kaart te zetten. Dmv workshops, bijeenkomsten en lezingen. 25 april aanstaande is het in Amerika "Parental Alienation Day" het zal ook op gang komen hier, Europe, Nederland en dan ook bij hopelijk jeugdzorg, de Raad vd Kinderbescherming, kinderrechters. We kunnen er niet meer omheen. Het neemt epidemische vormen aan. Iedereen vecht maar door, de complexe (v)echtscheiding is "hot" iedereen die kwaad wil kijkt het van elkaar af. De enige echte SLACHTOFFERS zijn de KINDEREN dat is niet te verteren. Lijkt het nu OK te gaan met de kids, over een aantal jaar dan zal het zich wreken. En weer is de kind dan de dupe. Trauma for life :-(