Is scheiden een optie?
Is scheiden een optie? De laatste weken kwam deze vraag vaak langs in mijn praktijk. En vaak wordt die vraag met ‘nee’ beantwoord. De man die probeert zijn vrouw zover te krijgen mee te bewegen met zijn behoeftes. De man die moedeloos is geworden van het steeds maar vragen om seks. De vrouw die in haar achterhoofd leeft met een andere man die niet de hare is. De vrouw die zich ongelofelijk eenzaam voelt en het haar man kwalijk neemt. Allemaal beantwoorden ze deze vraag met ‘nee’.
Angst voor verlating overwinnen
Voor mij was dat ook zo. En toch zit ik hier nu, twee scheidingen verder. Bij de tweede scheiding was dat gevoel nog sterker, twee keer scheiden was uit den boze, geen optie in het kwadraat. Ik herinner me ons trouwen nog. Een vriend van mijn aanstaande, die hij als getuige had gevraagd, had aangegeven dat hij geen idee had waarom mensen eigenlijk zouden willen trouwen. De enige reden die hij kon bedenken was de angst dat de ander bij je weg zou gaan. Het had me aan het denken gezet en omdat we in die periode veel ruzie hadden, was er een belangrijk proces bij me op gang gekomen. Op de dag dat we trouwden sprak ik uit dat ik pas met mijn geliefde kon trouwen, toen ik de angst dat hij bij me weg zou gaan had overwonnen. (Later bleken er nog behoorlijk wat resten van die angst over te zijn, maar dat terzijde.)
De vraag of scheiden een optie is, is er niet één die wordt beantwoord vanuit de ratio. Er komt veel gevoel bij kijken. Hoewel ik als relatietherapeut werk aan het weer verbinden van paren, is deze vraag van groot belang. Het helpt namelijk enorm om het idee, dat je uit elkaar kunt gaan, helemaal te omarmen. Als je alle angsten die daarbij opkomen helemaal hebt doorleefd en gevoeld, kan je namelijk je partner veel vrijer tegemoet treden. Of zoals de relatietherapeut Jean Pierre van de Ven (hij schreef al heel wat boeken op het gebied van relaties) het zegt: ‘Misschien is dat wel ware liefde: Elk moment het risico durven lopen op een scheiding. Liefde is leven op het scherpst van de snede. En soms gaat dat mis.’
Je verbinden met oude pijn en angst
Als je je echt gaat voorstellen dat je stopt met de relatie, dan kan er van alles opkomen. Ideeën over jezelf zoals: ‘Ik heb gefaald als partner, als vader, als moeder, als mens zelfs. Ik red het niet alleen. Ik vind nooit meer een ander. Ik mag de ander dit niet aan doen, ik mag mijn kinderen dit niet aan doen. Mijn ouders zullen me afkeuren. Deze pijn gaat nooit meer over.’ Eén van mijn mannelijke cliënten gaf aan dat uit elkaar gaan geen optie was doordat er kinderen waren, en dat die pijn nooit meer over zou gaan. Ik zei dat ie dat niet kon weten omdat het de toekomst betrof, dus dat het iets met het verleden te maken moest hebben. Waarop hij antwoordde dat dat inderdaad zo was, zijn vader had het gezin, toen de man tien jaar was, verlaten. Hij voelde nog de pijn.
Je angsten en ideeën zijn gebaseerd op pijn uit het verleden en zeggen niets over de toekomst. Als je ze gelooft, blijven ze vat op je houden. Als je je bevrijdt van die angsten en ideeën -en dat gebeurt dus niet per se door echt te scheiden, maar wel door je echt te verbinden met je pijn en angst-, zal je ook vrij zijn in je relatie(s) en zal de liefde kunnen stromen waar zij stromen wil. Dan kan je elke dag vrij kiezen of je wel of niet………..
Wilma Ferwerda
Amsterdam - Brabant - 11 apr 2017
Mooi artikel. Wat mij zelf het meest in het oog springt is deze alinea , die de gevolgen van een scheiding voor de kinderen op langere termijn zeer pijnlijk duidelijk maakt, en wat hopelijk tot sommige ouders zal doordringen ooit : denk heeeeeeeeel goed na voor je scheidt als je kinderen hebt, jijzelf kan wel gelukkiger worden doordat je van die vervelende , lastige , zeurderige echtgenoot / echtgenote af bent en je eindelijk weer je eigen leven kan bepalen.... je bepaalt voor jullie kinderen VOORGOED hun toekomst . En dat is een gevolg van een scheiding waar helaas vrijwel niemand die wil scheiden stil durft te staan ! Lees deze alinea maar eens goed en laat dat tot je doordringen : én van mijn mannelijke cliënten gaf aan dat uit elkaar gaan geen optie was doordat er kinderen waren, en dat die pijn nooit meer over zou gaan. Ik zei dat ie dat niet kon weten omdat het de toekomst betrof, dus dat het iets met het verleden te maken moest hebben. Waarop hij antwoordde dat dat inderdaad zo was, zijn vader had het gezin, toen de man tien jaar was, verlaten. Hij voelde nog de pijn HIJ VOELDE NOG DE PIJN ! Vele vele vele jaren na de scheiding van zijn ouders.