Denise struggelt met de planning van de meivakantie

Vakantie in zicht, of moet ik zeggen

Inzicht…

Nu de meivakantie voor de kinderen weer dichterbij komt is de tijd van plannen weer aangebroken.

Hoe houd ik iedereen tevreden? En moet ik me verplicht voelen om ook echt iedereen tevreden te houden?

Om te beginnen denk ik daarbij aan mijn kinderen! Wat willen zij graag en hoe kunnen we dat in goede harmonie regelen met hun vader?

De ene vind het fijn om de helft van de vakantie bij papa te zijn, maar de ander wil liever met zijn vrienden bij mama op de camping.

Mijn ex vindt het allemaal prima dus dat scheelt een discussie via email.

Zolang ik het regelen kan en voor hem invul hoe het dan geregeld is…. Met andere woorden: hapklaar op zijn bordje en hij hoeft niet na te denken of kostbare tijd met zijn nieuwe liefde in te leveren…

En nu we het over nieuwe liefde hebben, komt de volgende partij aan bod, die ik ook tevreden “wil” houden.

Mijn vriend heeft ook geregeld dat zijn zoon de helft van de vakantie bij papa is.

En wat zou er fijner zijn als hij met zijn zoon bij ons op de camping kan zijn?

Gezellig met z’n allen leuke dingen doen en lekker bezig zijn!

Dat is toch hoe het hoort te gaan?

Maar dan is er nog een partij… Ik in mijn hoogst eigen persoontje!!

En zoals gewoonlijk vergeet ik mezelf in dit soort dingen helaas vaak!

Waar ik dan achteraf spijt van heb en steeds weer opnieuw besluit om de volgende keer echt eens niet mezelf weg te cijferen.

Ook dit keer besloot ik van te voren vooral ook te bedenken wat IK nou eigenlijk zou willen!

Daarbij rekening houdend dat mijn werkgever ook maar één week van de twee vakantie kon geven.

Dus daar was mijn plan!!

Kinderen een week met mama naar ons vaste stekje op de camping, en daarna een week bij papa.

Super puber heeft daarbij een mazzeltje dat papa het goed vindt als hij twee weken op de camping is en opa en oma zo lief zijn om de tweede week daar voor hem te zorgen!!

Ook mijn ex heeft daarbij een klein gelukje, want die hoeft zijn aandacht maar aan één van de kids te geven.

Opgelost zou je denken…maar ik vergeet heel even mezelf! Alweer!

Want ik had me voorgenomen dat papa ook weleens zijn verantwoording mag nemen en ik weer eens een week extra opvang heb “moeten” regelen.

Maar dan de andere partij, mijn vriend die ook graag vakantie met elkaar wil “vieren”.

Uiteraard lijkt het me leuk als we een week met z’n allen op de camping kunnen zijn.

Maar…

De klik tussen mijn kids en zijn zoon is er niet altijd. Mijn kids hebben hun plekje, hun vriendjes en vermaken zich hele dagen zelf.

Mama heeft dan dus ook een beetje vakantie.

De zoon van mijn vriend is een minder ondernemend en minder zelfstandig lief binkie!!

Hij is graag overal bij en vindt het lastig om zelf te bedenken wat hij zonder zijn papa kan doen.

Wat eerder al tot gevolg had dat papa, ik en mijn kids vrijheid hadden en een benauwend gevoel kregen van een 10 jarig mannetje continu om ons heen.

Jammer want het mannetje bedoelt het allemaal niet verkeerd.

Ik gun hem ook vooral een leuke vakantie met genoeg te doen.

Maar dan vergeet ik, terwijl ik dit schrijf, wel weer even mezelf! En dat was nu net niet de bedoeling.

Kom ik die ene week dan wel tot rust? En heb ik dan wel de momentjes samen als twee volwassen mensen met mijn vriend wanneer mijn kids lekker zelf spelen?

Dus kortom, super mama is weer overal bezig met een koppie vol twijfels en dilemma’s!

Duurt nog een kleine week voordat ik eruit zal moeten zijn… Voordat ik waarschijnlijk weer alle lieverdjes om me heen tevreden stel, en mezelf…

Uh waar was ik ook alweer?

Denise is een 39 jarige moeder van een zoon (13) (die tot haar grote verdriet bij zijn vader woont) en dochter (9) die na een relatie van 21 jaar is gescheiden nadat haar man een nieuw leven wilde beginnen met haar toenmalige vriendin. Inmiddels is er in haar leven ook een nieuwe liefde, waar ze niet mee samen woont.