Alweer het derde jaar na de scheiding waarin we een zomervakantie hebben meegemaakt als “aparte” gezinnen.
Veel communiceren en plannen van te voren is nu elk jaar een must.
En het valt niet mee!!
Wanneer mijn ex-lief een soort van onverschillig blijft tijdens onze communicatie vooraf, ben ik altijd degene die graag concrete en duidelijke afspraken wil voor de kinderen.
Dit jaar leek het weer gelukt om alles goed in kaart te brengen.
Ik vertrok met mijn twee grote schatten voor een heerlijke vakantie van 3 weken in het zonnige Spanje! Dit jaar ook voor het eerst na de scheiding met mijn nieuwe liefde en zijn zoon. Mijn ouders gingen ook gezellig mee.
We hebben allemaal een hele fijne vakantie gehad! Af en toe een kleine ergernis omdat het best wennen is als je opeens elke dag op elkaars lip zit, maar het heeft de pret zeker niet minder gemaakt.
We hadden met ex-lief en de kinderen van te voren afgesproken dat ze na onze vakantie dan ook drie weken met papa en zijn nieuwe gezin vakantie zouden vieren.
Tussendoor even twee dagen bijkomen bij mama thuis. (Stiekem ook wel makkelijk voor mama om de was nog even weg ge werken)
Maar toen de kinderen door ex-lief opgehaald werden kwam daar een mededeling. Papa leek het beter als de kinderen na twee weken op een camping met hem, toch even een weekendje weer bij mama konden zijn, omdat ze mama anders misschien erg gingen missen.
Dus wat stond mij te doen… Een weekend vrij plannen van mijn werk!
Ach ja voor mijn twee grote schatten doe ik dat uiteraard met alle liefde!
Zo geschiede. De kinderen kwamen na de twee weken met papa weer gezellig een weekend bij mama. Tijdens het weekend bleek dat het voor ex-lief ook wel fijn uitkwam, want hij had een weekendje samen gepland met zijn nieuwe liefde!? Even er tussen uit zonder kinderen want tja drie weken je eigen kinderen vermaken valt blijkbaar zwaar?
Een weekend…. Was de bedoeling!
Maar ook dat liep anders dan alles wat van te voren zo duidelijk afgesproken was.
Beide kinders waren niet echt enthousiast om nog een week bij ex-lief thuis door te gaan brengen.
Eigenlijk voelde ik me wel vereerd maar het betekende ook dat mijn plannen weer eens omgegooid moesten worden.
Oppas geregeld voor de dagen dat ik werkte, terwijl mijn geweldige ouders eigenlijk een weekje extra konden genieten van hun vrije tijd.
Een soort nieuw logistiek plan en veel verandering op het laatste moment. Maar ook dit hebben we weer geregeld en het is heel gezellig geweest!
Wederom alles voor mijn twee grootste schatten uiteraard.
En nu de vakantie weer voorbij is gaat deze mama opnieuw nadenken. Denken over waarom juist ik weer degene was die alles aanpast. Waarom ik niet volhoud en mijn ex-lief eens gewoon zelf de dingen laat oplossen.
Ik had me juist zo voorgenomen om bij de afspraken te blijven die we maken. Om niet elke keer aan te passen aan de wensen van mensen om me heen, en voor mezelf te kiezen??
Ja dat HAD ik….
Maar een moeder gaat door vuur voor haar kinderen! Wat er ook gebeurt, vroeger, nu of in de toekomst. Nooit, zolang ik leef, zal de dag komen dat ik er niet ben voor de liefdes van mijn leven!!!
Ik geniet van elk moment dat ze bij me zijn. Kan niet begrijpen dat ex-lief hier (netjes gezegd) minder moeite mee heeft.
Dat hij tijdens zo’n onverwachte week zonder kinderen heerlijk met nieuwe liefde op pad gaat en zijn nieuwe liefde dit dan vol trots op social media moet melden.
Waarschijnlijk zal ik het ook nooit begrijpen!! En misschien moet ik het niet willen begrijpen??
Wat ik vooral in mijn achterhoofd houd, is dat mijn kinderen weten dat mama er altijd voor ze is!!
Ooit komt er een dag dat twee mooie volwassen mensen aan iedereen vertellen wat een fijn thuis mama ze gaf! Dat hun mama alles (en zichzelf) opzij zette voor haar kinderen!
En dat geeft me nieuwe energie om de volgende afspraken rondom bijvoorbeeld kerstvakantie te gaan maken met ex-lief.
Op naar weer een goed geplande vakantie waarin alles op rolletjes loopt? We zullen zien!
Denise is een 39 jarige moeder van een zoon (13) (die tot haar grote verdriet bij zijn vader woont) en dochter (9) die na een relatie van 21 jaar is gescheiden nadat haar man een nieuw leven wilde beginnen met haar toenmalige vriendin. Inmiddels is er in haar leven ook een nieuwe liefde, waar ze niet mee samen woont.
Eline - 6 sep 2017
Hi Denise, ik zou je aan willen raden om er geen wedstrijd van te maken. Je vergelijkt nu constant jouw oudeskills met die van je ex. Heel begrijpelijk, maar die strijd is oneerlijk. Wat je zelf al zegt: geef duidelijk je grenzen aan, en houd je daaraan. Er lagen heldere afspraken voor de zomervakantie, daar mogen jullie beide in investeren om die goed na te komen. Je ex dus net zo goed. Ik snap het dat je vanuit je moederhart je kinderen weer welkom heet, maar afspraak is afspraak. Wees hier een volgende keer heel duidelijk in, zonder er een (wed)strijd van te maken. Je ex is niet voor niet je ex, je moet hem inderdaad niet meer willen begrijpen. Jullie zijn beide veranderd na de scheiding, volgen jullie eigen weg in het begeleiden van jullie kinderen. Hij maakt andere keuzes dan jij, maar ook hij zal rekening moeten houden met de afspraken die er liggen. Jullie hebben nu eenmaal kinderen waar je beide voor zorgt. Jij staat nu toe dat hij de afspraken wijzigt. Wees daar duidelijk in, dat je dat niet meer wilt, en dat je dus van tevoren heel goed na moet denken over hoe je de afspraken wilt hebben. Dat is duidelijk voor iedereen en hoeft niemand zich achteraf af te vragen wat de ander nu bezielt.
Denise - 6 sep 2017
Eline, Ik denk dat je het verkeerd begrijpt. Een wedstrijd maken is niet wat ik doe. Ik ben mama geworden om er voor mijn kinderen altijd te zijn, dat is voor mij een soort levens missie Heeft niets te maken met wat ex doet of wil. Lief dat je me tips wilt geven, maar de situatie ligt iets ingewikkelder, waardoor het niet zo makkelijk uitvoerbaar is als lijkt. Ik waardeer je mening en zou als buitenstaander denk ik precies hetzelfde zeggen... Alleen helaas is het voor mijn situatie niet altijd simpel om voet bij stuk te houden.
Amsterdam - Brabant - 6 sep 2017
Ik ben het niet vaak eens met Eline, maar deze keer wel degelijk. Denise, je lijkt er wel een soort wedstrijd van te maken wie de beste ouder is en wie zich het beste lan weg cijferen voor de ander. Helaas maken jullie beiden als ouders hele andere beslissingen , er is geen goed of fóut of wie de beste ouder is . Afspraken worden helaas na een scheiding vaak gebroken, als alles super makkelijk zou verlopen hadden jullie ook niet hoeven scheiden , dus helaas zal je je er bij moeten neerleggen dat je af en toe te maken krijgt met hele pijnlijke beslissingen van je ex die jou niet altijd uitkomen. Inherent aan scheidingen ....
bas - 7 sep 2017
Ik begrijp iets niet in je verhaal: De kinderen wilden de laatste week liever niet naar hun vader, dan is het toch en beslissing van jou (of van jullie) om de kinderen dan niet naar hun vader te laten gaan maar bij jou en je ouders onder te brengen? Je verwijt de vader dat hij de afspraken niet nakomt terwijl het initiatief van de kinderen komt dat ze niet naar hun vader wilden? En was de reden dat de vader de kinderen een weekend naar jou bracht dat hij een weekend alleen weg wou met zijn vriendin of was dat een gevolg van het feit dat de kinderen bij jou waren? Ik weet namelijk uit ervaring dat de kinderen het moeilijk vinden om een ouder 3 weken te missen (en voor de ouder is dat vaak net zo moeilijk), dan kan ik me voorstellen dat je de kinderen een weekend tijdens die 3 weken naar de andere ouder laat gaan om zo de kinderen hun gemis op te vangen.
christien - 7 sep 2017
het ergste scenario in je leven, wat je kan overkomen. is dat je man vreemdgaat met je vriendin en daar ook nog mee verder wil. hoe moet je dat in godsnaam gaan verwerken en accepteren. je voelt je verraden tot in elke cel in je lijf. en dan alles wat de mensen komen met tips en adviezen zijn dooddoeners hoe goed bedoelt ook. ik zit helaas ook in zo,n situatie. en ik maak er soms wel een wedstrijdje van.Ik zal dat niet onder stoelen of banken steken dat ik dat niet doe want ik doe het wel. de mensen hebben zo,n makkelijk praten, je moet dit doen of dat doen. maar als je je verraden voelt, je krijgt een mes in je hart. en dan is het laatste waar je zin in hebt om na te denken om de juiste beslissingen te maken in het belang van het kind. de pijnlijke gevoelens hebben de bovenhand. En, ja je bent moeder maar je bent ook mens. mijn ouders zijn na 20 jaar huwelijk ook gescheiden omdat mijn vader ook vreemd was gegaan.hij hield in zijn huwelijk een affaire op na. nu zijn mijn beide ouders dood. mijn vader daar heb ik maar 1 keer om gehuild. maar met mijn moeder was een heel rouwproces. en ik weet zeker dat dat ook zo gaat als ik kom te overlijden. ik kies ervoor nu om te accepteren dat het is gebeurt en om daar een weg te vinden puur voor mezelf omdat ik geen haatgevoelens wil voelen, puur voor mezelf. ik lees tussen de regels door [Denis] jouw woede en machteloosheid. geef het tijd, en zorg heel goed voor jezelf dat je iemand hebt om met de situatie om te gaan. heel veel sterkte
Eline - 9 sep 2017
Het is nogal lastig reageren als je maar één kant van het verhaal hoort, en helemaal als er achteraf gezegd wordt: je snapt het niet, het ligt ingewikkelder dan dit. Dan is het beter om je verhaal compleet te maken, of om het niet te publiceren. Wat @bas zegt, valt mij ook op: de kinderen willen niet nog een week bij hun vader blijven. Natuurlijk moeten jouw plannen dan omgegooid worden, maar dat is een logische keuze. De kinderen zijn hierin leidend. Ik zie het trouwens vaak in zomervakanties bij gescheiden stellen: drie weken met vader mee, drie weken met moeder mee. Wanneer wordt er ook ingezien dat kinderen rust willen in hun zomervakantie? Zes weken de hort op, ik geef het je te doen. Logisch dat ze even uit willen puffen en op adem willen komen, toch? Dat zullen jullie samen moeten beslissen, redenerend vanuit het kind. En die afspraken nakomen, dat is duidelijker voor iedereen. Blijven communiceren, in een open gesprek, geef de kinderen de ruimte om contact te houden met de andere ouder als ze op vakantie zijn, geef ze ademruimte, maak de planning duidelijk, zodat iedereen weet waar hij/zij aan toe is. En afspraken op het allerlaatst omgooien kan alleen in goed overleg, als de kinderen dat laten weten. En wat niet kan, kan niet, en ook dat mag. Jullie zijn allebei ouders, moeten er allebei zijn voor je kinderen. De vader net zo goed als de moeder.
christien - 10 sep 2017
je hebt het helemaal mooi verwoordt, en goed beredeneert. en precies zoals het eigenlijk moet zijn. daar ben ik het helemaal met je eens. maar wat ik mis in de reacties is de gevoelens die bij een scheiding komt kijken. in onze hoofd weten we het allemaal goed we niet altijd goed bezig zijn. maar nu nog in ons hart.
Eline - 11 sep 2017
Dank, ik weet dat het in de praktijk minder simpel is dan het lijkt. Ik heb zelf wel gemerkt dat dit soort adviezen helpen om een stapje terug te nemen en de boel wat objectiever te bekijken. Als je er middenin zit, is het lastig om rationeel te blijven, de emoties kunnen enorm hoog oplopen. Dan ben je niet gebaat met reacties als 'wat lastig' en 'wat een eikel is je ex' of zoiets, ook al is dat goed bedoeld. Ik vind het prettiger om te lezen hoe anderen ertegenaan kijken, hoe je het aan zou kunnen pakken. Het is aan Denise om te bepalen wat ze ermee doet, natuurlijk.
Sascha - 12 sep 2017
Heel goed verwoord, als je iets afspreekt met elkaar moet je je daar ook aan houden. Je hoeft niet te horen dat het een "eikel" is, of egoïstisch... Gelukkig zijn jouw kids graag bij je :)
Jan Willem (gastheer) - 12 sep 2017
Ik vind het bewonderenswaardig hoe je het om hebt gegooid om ervoor te kunnen zorgen dat je kinderen bij jou konden zijn. Top! Ik begrijp heel goed hoe lastig het is als de ander afspraken niet nakomt of plots wijzigt. Dit heeft zich bij mij ook een aantal keer voorgedaan, en het enige wat je kunt doen is er wat van zeggen. En proberen vast te leggen wat de afspraken zijn zodat je de ander erop kunt wijzen hoe en of wat.