De wintertijd… In mijn geval een tijd om ’s avonds op de bank na te denken. Of dat altijd positief is weet ik zelf eigenlijk nog steeds niet.
Alleenstaande (of beter alleen wonende) moeder met een pittige baan bevalt me aan de ene kant prima. De afspraken en “verplichte” activiteiten na school met mijn meisje gaan gewoon door. Soms is het allemaal logistiek net haalbaar. En op dagen dat mijn lichaam even niet wil, na 5 late diensten, ga ik gewoon door. Of is het; moet ik gewoon door?
Kinderpsycholoog
Één van de vast terugkerende dingen sinds mijn scheiding, is het bezoek aan de kinderpsycholoog met mijn mooie meisje. Ze kwam daar bijna 5 jaar geleden terecht omdat ik wilde dat ze hulp kreeg bij haar loyaliteitsconflict.
Het werpt op dat gebied al een tijd gelukkig z’n vruchten af! Mijn meisje gaat met plezier naar papa en heeft geen moeite meer om te vertellen hoe leuk het daar was als ze thuis komt.
Bij mama in bed
Maar ruim een jaar geleden kwam daar een nieuw probleem bij. Haar grote broer de super puber ging bij zijn papa wonen. En daar waren wij ineens samen in dat gezellige nieuwe huis. Mijn meisje en ik mistten super puber zo vreselijk. En nog…
Zij raakte bang, bang om alleen boven in bed te liggen. Haar broer was er niet en mama gaat wel wat later naar bed dan een meisje van 10. Wat doe je dan als moeder? Om zelf in je drukke leven ook aan je rust te komen…
En daar begon het… Een meisje dat in een hoekje van de bank in slaap mocht vallen. En wanneer mama dan naar bed ging, liep ze mee naar boven. Om daar vervolgens bij mama in bed te kruipen. Maanden duurde het, en niemand had er moeite mee, behalve mijn rug.
De avond oppas vond het niet zoals het hoorde uiteraard, en benoemde naar mij best weleens dat het niet goed was. Ook al was ik het er zeker mee eens, hoe los je het op?
Hoe los je slaapproblemen bij een kind op?
Super puber kwam niet terug, en ze kwam geen slaap te kort. Maar privacy en even lekker alleen zijn voor mama dat zat er niet in.
Dus een nieuw onderwerp voor bij de kinderpsycholoog; slaapproblemen van mijn kind. Ruim 4,5 jaar na de scheiding, nog steeds gevolgen voor mijn leven!! Ons leven. Maar ook dit overwinnen wij!!
Op tijd naar boven
Na een aantal gesprekjes en tips voor mijn meisje en mij, begonnen we aan wat wij noemen de trap langzaam beklimmen. Trede nummer 1 is behaald!! Mijn meisje gaat op haar bedtijd naar boven, in het grote bed van mama.
Ondertussen doe ik boven even een wasje of ga ik even douchen. En als ik weer beneden ben, dan blijft mijn meisje heerlijk in mijn bed.
Het gaat nu al een poosje goed, die eerste trede van de trap. Ze wil best de tweede trede gaan beklimmen zegt ze…
En ik klim met haar mee!! Ook dit doen we samen, zoals een mama met haar kind hoort te doen. En ook dit gaan ons uiteindelijk lukken!!
Super puber word nog elke dag gemist. En dat zal niet over gaan. Maar langzaam is mijn meisje ook op weg om het puber pad op te gaan. En ook dan zal ik naast haar staan. Wij kunnen dit! Want wij zijn sterk en alle echte liefde overwint.
Denise is een 40 jarige moeder van een zoon (15) (die tot haar grote verdriet bij zijn vader woont) en dochter (10) die na een relatie van 21 jaar is gescheiden nadat haar man een nieuw leven wilde beginnen met haar toenmalige vriendin. Inmiddels is er in haar leven ook een nieuwe liefde, waar ze niet mee samen woont.
REAGEER OP DEZE BLOG