Als je denkt dat je alles hebt gehad
“Ja, ik zeg het maar even direct: ik ga naar Den Bosch verhuizen”.
Wat? Ik sta in een bouwmarkt en laat van schrik de pot verf uit m’n handen vallen. Ex vertelt me even doodleuk via de telefoon dat hij een huis in Den Bosch heeft gekocht en daar met z’n nieuwe vriendin -en mijn kind- naartoe gaat verhuizen? Hoe dan? Dit kan niet! We hebben co-ouderschap en Den Bosch is meer dan een half uur rijden! Over het meest filegevoelige stuk snelweg dat er is in Nederland! Maar los daarvan: waarom hoor ik dit nu pas? Hoe kan je deze beslissing nemen -die ook verstrekkende gevolgen heeft voor mij- zonder overleg?
De bouwmarkt lijkt me geen goede plek om dit gesprek voort te zetten dus ik zeg dat ik hem later bel. Als ik dat doe, neemt hij z’n telefoon niet op. We hebben het hele weekend geen contact en ik weet ondertussen niet hoe mijn meiske zich voelt. Dit wordt de 4e verhuizing voor haar in 3 jaar tijd, daar waar ze aangaf dat de 3e verhuizing toch echt al wel teveel van het goede was. Een verhuizing naar een huis waar ze amper sinds oktober vorig jaar woont en dat nu dus al weer te koop staat.
Ex overziet totaal niet wat de consequenties zijn. Op een paar dagen in de week mag hij vanuit Den Bosch via school in Utrecht naar zijn werk in Wageningen. Mijn meiske haat autorijden. Nu begrijp ik ook waarom hij er laatst op zinspeelde dat een andere school misschien beter bij haar past. En dat ze op paardrijden mag (in Den Bosch gok ik zo) maar dan wel van voetbal af moet. Want de wedstrijden op zaterdag gaan gewoon door. En hoe had hij gedacht dat z’n dochter bij hem komt op de dag dat ik haar naar hem moet brengen volgens het co-ouderschapsschema? Dat ik kosten en tijd ga spenderen aan zijn beslissing? Jammer joh. Hij komt haar maar halen.
Maar erger dan al deze praktische dingen vind ik dat hij z’n dochter over een paar jaar dwingt een keuze te maken waar ze gaat wonen. In het ouderschapsplan staat dat bij een verhuizing de huidige school gehandhaafd blijft. Hij mag haar dus nog 4 jaar voor dag en dauw over de A2 slepen. Maar de middelbare school? Dat is niet te doen op die manier. Dus komt ze (dan) bij mij wonen. Want ik laat haar NOOIT vertrekken naar Den Bosch. Met alle consequenties van dien voor mijn leven. En ook daar heeft hij niet over nagedacht.
Op maandag wordt het meiske bij me gebracht. Ex is niet van plan ook maar iets met mij te bespreken. Hij staat in z’n recht met deze beslissing, dat heeft ie uiteraard via een advocaat uitgezocht. En dan verlies ik m’n zelfbeheersing. Deel hem mede dat hij wat mij betreft niet meer bestaat. Ex wordt daarop kwaad en ik werk hem met geweld de deur uit. Hij komt m’n huis niet meer in. Nooit.
Mij rest aan m’n dochter te vragen wat ze hiervan vindt. Ze is verdrietig, wil niet naar Den Bosch. Maar omdat ze naar Den Bosch gaan heeft ze een hooverbord gekregen en er is een nieuwe fiets beloofd. Ex koopt z’n kind. Helaas is ze daar te intelligent voor.
“Mama, ik heb aan papa gevraagd of zijn vrienden in Den Bosch belangrijker waren dan ik. Maar daar gaf hij geen antwoord op.”
I rest my case. Beschadigd voor de rest van haar leven. Ik haat hem. Voor de rest van mijn leven.
Mijn naam is Astrid, ik ben 46 jaar en supertrotse moeder van een dochter van bijna 8. Sinds mei 2015 gescheiden met 50/50 co-ouderschap. De scheiding en de eerste 1.5 jaar daarna verliepen in goede harmonie. Maar sinds ruim een jaar zijn we alsnog in een vechtscheiding beland en ik begrijp werkelijk niet waarom. Sinds kort ben ik wel weer gelukkig met een nieuwe partner, die helaas eveneens verwikkeld was in een vechtscheiding. Voldoende inspiratiebron voor blogs, waarvan ik hoop dat die ooit opdroogt.
Sandra - 5 sep 2018
Pffffff...alsof ik deze blog geschreven heb! Zó herkenbaar! Van het telefoontje met de mededeling tot de suggesties om eens naar een andere sport te kijken (want makkelijker voor papa,) Ik heb altijd het gevoel dat het belang van mijn kinderen bij hem niet voorop staat. Hij is verliefd. Hij wil samenwonen...binnen een jaar van geen relatie naar een koophuis en het stichten van een samengesteld gezin, want hij vond het heen en weer rijden naar zijn vriendin zo vermoeiend. (Nu zit hij, en erger de kids ook, nog veel meer in de auto!) Tijdens een heftig gesprek met hem en zijn nieuwe liefde kreeg ik het verwijt dat mijn moederliefde verstikkend is. Ja...ik vocht voor mijn kids..voor hun belang. Mijn liefde is verstikkend voor hen en hun plannen. Niet dat het ook maar iets uithaalde. We zijn nu een paar maanden verder en ik heb dagelijks moeite met zijn beslissing. Ik probeer zo positief mogelijk naar de kids te zijn. Maar eerlijk..dat valt niet altijd mee. Heel benieuwd hoe dit in de toekomst ontwikkelt..ik vermoed dat we nog niet alle hobbels gehad hebben..
Astrid - 5 sep 2018
Hoe lullig het ook klinkt maar ik ben blij dus blijkbaar niet de enige te zijn die in deze situatie zit. Maar het kan allemaal erger hoor. Ik moet nu van m;n dochter horen dat ze al verhuisd is. Hij heeft niet eens het fatsoen gehad het me te vertellen.... En papa heeft besloten dat hij z'n dochter (8 jaar oud, twiggy dus bij windkracht 2 ligt ze ernaast) voortaan met de motor naar school gaat brengen. In de regen, zigzaggend door de file over de A2. DAT NOOIT. Morgen een afspraak met een advocaat.
Patrick - 8 sep 2018
Jammer, dat vrouwen vaak zo verzuurd uit een scheiding komen. En dat ze vaak denken nog steeds de beslissende stem te hebben in zaken. Zeker bij een 50/50 co-ouderschap hebben mannen net zo veel recht van spreken. Daar kan de vrouw het niet mee eens zijn, maar dan is er een mediator of een rechter waaraan dat voorgelegd kan worden. Vrouwen claimen dan vaak in het belang van het kind te handelen. Maar is het in het belang van het kind om je hele verhaal op internet te gooien?! En dan kun je het 'anonimiseren' maar iedereen weet dat verhaal natuurlijk wel te herleiden. Lijkt mij allemaal ook niet in het belang van het kind.
Astrid - 10 sep 2018
Jammer dat mannen het allemaal weer bij de vrouw neerleggen. Over verzuurde reacties gesproken..... Ja, hij heeft net zoveel recht van spreken. Maar als je afspraken maakt in een convenant, dan is het misschien ook een idee dat je die nakomt. Vanaf dag één heeft ex alle afspraken aan z'n laars gelapt. En wat heeft het belang van mijn kind te maken met dit verhaal op internet? Volstrekt belachelijke reactie dit.....
Lientje - 4 okt 2018
Mannen denken vaak niet verder dan hun......lang is ( en dan bedoel ik niet hun neus?). Ze worden hotel de botel en verliezen alle fatsoen, waarden, normen en medeleven voor andermans ideeën en gevoelens. Iedereen moet zich maar aanpassen, en alles normaal vinden.... Dat dit zover gaat dat hun 'geluk' voor dat van eigen kinderen gaat, is heel vaak zo.......maar dat maakt het nog niet 'normaal' of 'oké ' om gewoon maar te kunnen doen waar je zin in hebt, en dat anderen maar steeds moeten aanpassen en slikken.... Helaas gaat dit in de praktijk wel vaak zo.....jammer genoeg heel herkenbaar, ze beschadigen daarmee wel vaak contact met eigen kinderen. En probeer dat maar weer om te draaien.....