Eerste blog Sandra Stijger

Het is een doordeweekse dag. Ik heb mijn jongste net naar sportles gebracht en drink een Chai tea Latte in mijn favoriete tentje waar ik elke twee weken een uur doorbreng, tot de les is afgelopen. Dan haal ik haar op en dan gaan we samen met de tram naar huis. Daar is mijn oudste haar huiswerk aan het maken, of aan het chillen, zoals dat tegenwoordig heet.

Dit keer schrijf ik een proefblog en ik merk, dat het lastig is om de woorden op papier te zetten. Daar waar anders voor mijn werk de woorden als vanzelf uit mijn vingers stromen, vind ik het dit keer lastig. Nu worden mijn hersenspinsels beoordeeld of ze passen bij het medium waar ik voor wil bloggen. En dat betekent, dat het voelt alsof ik een rapportcijfer krijg en ik hoop natuurlijk op een ruim voldoende, maar het kan ook een onvoldoende zijn. 

Persoonlijke ontwikkeling 

Inmiddels heb ik geleerd, dat dat niets zegt over of ik wel of niet goed kan schrijven, maar dat het iets zegt over smaak en stijl. Om dit op deze manier te kunnen relativeren of aan te durven, komend vanuit een leven vol onzekerheid, faalangst en valse bescheidenheid, heb ik te danken aan een aantal grote beslissingen in mijn leven. En de persoonlijke ontwikkeling en groei, die me dat heeft gebracht.

Zes jaar geleden besloot ik weg te gaan

Dat begon 6 jaar terug, toen ik besloot weg te gaan bij de vader van mijn kinderen. En dat ik er in het scheidingsproces pas achter kwam met wie ik echt te maken had, heb en zal hebben. Hoe het “dealen” met dat besef en alles wat er daarna gebeurde in mijn leven en de keuzes die ik heb gemaakt me gemaakt hebben tot de vrouw die ik vandaag de dag ben.

Met één grote wens en dat is de lessen die ik heb geleerd, te delen met anderen, die eenzelfde weg te bewandelen hebben. Dit doe ik in het echte leven en dat wil ik steeds meer gaan doen in de virtuele wereld.

Ervaringsdeskundige

Ik beschouw me als een ervaringsdeskundige als het gaat om: moederschap tot 12 jaar (ik besef me dat de puberteit echt een ander ervaringsniveau vereist); alleenstaande moeder; gescheiden vrouw; emotionele mishandeling door narcistische mensen; bird nesting; co-ouderschap; parallel ouderschap – steeds opnieuw stilstaan bij “waar ligt de grens van het toelaatbare”; samengesteld gezin en persoonlijke groei.

Hoe doe je dat, scheiden?

De belangrijkste boodschap die ik mee wil geven, is dat er niet slechts één weg bestaat die het beste is. Er is niet slechts één methode.

Toen ik aan de vooravond van mijn scheiding stond, kende ik nauwelijks anderen, die eerder gescheiden waren. De mensen die ik kende, al dan niet goed, zocht ik op. Hongerig als ik was naar informatie en ervaring en vooral naar het “hoe doe je zoiets?”

Ik kwam erachter, dat niet één scheiding hetzelfde was. Niet één plan hetzelfde. De gemene deler? Hoe het eindresultaat ook is, de weg er naartoe en met name het eerste jaar is voor iedereen een “hel” in mindere of meerdere mate.

Acceptatie

Daarnaast kun je het geluk opnieuw vinden in je leven, zodat er uit de scheiding ook iets moois kan ontstaan. Dit zit hem in de mate van acceptatie. Acceptatie van wie je bent als mens, met al je pluspunten en je tekortkomingen. En vooral in de acceptatie, dat iets niet is gelukt wat je wel heel graag wilde.

Ik ben Sandra Stijger, moeder van twee prachtige dochters. Ik ben ruim 5 jaar geleden gescheiden van hun vader. In de afgelopen jaren heb ik mijn eigen bedrijf opgericht en in mijn vrije tijd zing en schrijf ik graag. Verder houd ik van de buitenlucht, festivals bezoeken en socializen met vrienden. Inmiddels ben ik alweer een paar jaar gelukkig in de liefde en hebben we zoals dat heet een samengesteld gezin.

In de achterliggende jaren heb ik de vier grote stressfactoren in een mensenleven meegemaakt in korte tijd: scheiden, sterfgevallen, verhuizing en een faillissement. Het zorgde ervoor, dat ik een enorme persoonlijke groei heb doorgemaakt.

De lessen die ik heb geleerd – en nog steeds – wil ik graag delen met anderen. Ik ben van mening, dat je niet altijd zelf het wiel hoeft uit te vinden. Al zijn er dingen, waar je echt zelf doorheen moet gaan. Het gaat je helpen als je je informeert en leert van anderen. Of dat er iemand naast je staat en je hand vasthoudt. Die persoon wil ik wel voor je zijn!

Fijn dat je je verhaal wilt delen Sandra, wat ons betreft zeker een dikke voldoende hoor! Elske en Annelies