Wat als je een overlijden hebt in je schoonfamilie- de stieffamilie van je kinderen? Het overkwam ons en ik kreeg een grote eye-opener die ik met jullie wil delen.
Besproken met ex
We zagen dit overlijden al een aantal weken aankomen en ik had met ex al eens contact gehad over hoe we dan zouden handelen. Voor onze kinderen zou dit het eerste overlijden zijn wat relatief dichtbij kwam. Relatief, want zo goed kenden ze de overledene niet. Maar aangezien het de familie van mijn nieuwe partner betrof, kwam het verdriet en de rouw toch dichtbij in ons gezin.
Ex en ik hadden besloten dat de kinderen niet mee zouden gaan naar de uitvaart als het zover was. We stonden daar beide achter, met het idee dat dit te heftig zou zijn voor de kinderen, gezien de afstand tot de overledenen. En de heftigheid van het thema dood.
Dat was dan goed afgestemd en het had geen discussie gevraagd. Fijn!
Tip van de uitvaartverzorgster
Tot ik de avond na het overlijden met de familie van mijn partner aan tafel zat met de uitvaartverzorgster. Ik vertelde dat ex en ik in goed overleg hadden besloten dat de kinderen niet mee zouden komen naar de uitvaart. Hoewel ze bij mijn schoonfamilie volledig welkom waren, zij respecteerden onze keuze.
De uitvaarverzorgster legde echter uit dat, door het niet meenemen van de kinderen, zij buitengesloten zouden worden. Hoewel ze geen biologische kinderen zijn van mijn partner, zouden zij de enige zijn die er niet bij zouden zijn. En dat zou voor de kinderen een last kunnen worden, misschien niet meteen nu, maar op den duur. Buitengesloten worden is ontzettend schadelijk.
Ik schrok enorm van de woorden van de uitvaartbegeleidster. Want waar ex en ik dachten goed te handelen door ze niet te confronteren met zoveel verdriet, hadden we er beide totaal niet bij stilgestaan dat we daarmee onze kinderen zouden buitensluiten! En dat is wel het laatste wat je je kind wilt aandoen, toch?
Geen onderscheid kleinkinderen
Na een nacht slapen heb ik ex gebeld en hem de situatie uitgelegd. Hij snapte meteen dat we de verkeerde keuze gemaakt hadden. We spraken af dat we de kinderen er de keuze in gaven, waarbij ik ze ook uitlegde dat de familie het erg op prijs zou stellen als ze er ook bij waren. Omdat zij ook bij die familie horen.
De kinderen gingen mee en werden – hartverwarmend- met open armen ontvangen. Er werd geen moment het gevoel gegeven dat er onderscheid was tussen de biologische kleinkinderen en mijn kinderen. Iets wat ik zeer benoem waardig vindt naar mijn schoonfamilie toe. Natuurlijk zou het zo ‘moeten horen’, maar we weten allemaal hoe het vaak ook anders kan gaan.
Mochten jullie in deze situatie komen te staan, dan hoop ik dat je iets hebt aan de tip van de uitvaartverzorgster.
Warme groet, Fien
Ik ben Fien, een veertiger en trotse moeder van twee pubers van 13 (dochter) en 11 jaar (zoon). Ik ben inmiddels twee jaar gescheiden. Hoewel mijn ex en ik de kinderen anders beloofd hadden is het ons niet gelukt om in goede harmonie uit elkaar te gaan. Ik vind dat zeer spijtig, dit verdienen de kinderen niet. En wij eigenlijk ook niet. Ondanks alle pijn en verdriet is dit wel een heel leerzaam proces voor ons allemaal. Inmiddels hebben we de strijdbijl begraven en zijn we in goed overleg met elkaar. Corona crisis en co ouderschap gaat ons goed af!
Daarnaast prijs ik me alweer een tijdje zeer gelukkig met een nieuwe partner. Mijn ervaringen rondom scheiden, lijden en, ondanks de beurse plekken op mijn ziel, met vertrouwen een nieuwe relatie aangaan, deel ik graag met jullie in deze blog.
Lees ook de andere blogs van Fien.
Tessa - 4 jun 2020
Wat super!! Je denkt na, je overlegt, krijgt nieuwe info, je denkt na, je overlegt en je komt tot een prachtig resultaat. Mijn hart gaat stromen als ik dit lees. Heel fijn.