In de vorige blog heb ik beschreven hoe we tot het besluit kwamen: er is geen weg meer terug, we gaan uit elkaar. Maar hoe gaat het dan verder?
Vertellen of niet?
De eerste vraag die opkomt is: hoe vertellen we het de kinderen? Tot mijn verrassing was het voor mijn vrouw nog helemaal niet zo helder óf we het de kinderen wel moesten vertellen. Hmm, vreemd, hier had ik nog niet over nagedacht. Is dat inderdaad een optie, niks vertellen terwijl wij het al weten? Voor mij voelde dat niet goed, ik kan ook geen geheim bewaren, en bovendien denk ik dat ze het sowieso wel zouden merken, dat er iets aan de hand is. Kinderen hebben daar antennes voor.
Ondanks de twijfel
Maar vanwaar die twijfel bij mijn partner om het wel/niet te vertellen? Angst, schaamte, uitstelgedrag? Ik weet het niet. Er kwamen vragen voorbij als – kan ik dan niet van twee mannen houden? – we gaan nog niet echt uit elkaar, ik heb vooral behoefte om dingen voor mezelf op een rijtje te zetten, – dus we gaan fysiek uit elkaar maar nog niet echt. We hebben nog doorgepraat over hoe die toekomst er dan uit zou gaan zien. Kom ik dan een paar keer per week langs in de nieuwe woning? Kijken we wel samen tv? Eten we bij elkaar? Slapen we (af en toe) bij elkaar?
Enerzijds heb ik zelf behoefte aan duidelijkheid. Anderzijds kwamen er geen overtuigende antwoorden van mijn vrouw. Dus ja, we moeten het de kinderen vertellen, en wel NU. En ja, we gaan uit elkaar, dat zal voor iedereen duidelijk zijn en worden. En ja, als het even kan moeten we de relatie gezond houden, maar hij is niet meer zoals die was. Het was mooi maar de koek is ook op.
Twee verschillende versies
Spannend. We vertellen het samen. De kinderen zitten op de bank, kijken wat verveeld en ongeduldig, ja wat is er? Het verhaal komt er hakkelend en in brokken uit. Wat mij opvalt is hoe verschillend onze versies van het besluit zijn. Het verhaal van mijn vrouw is dat we uit elkaar zijn gegroeid en dat wij behoefte hebben aan onze vrijheid, kijken wat het leven nog heeft te brengen. Ik heb een versie die vooral uitgaat van vreemdgaan en bedrog, en dat we op deze manier niet verder kunnen gaan, dat we zo allebei ongelukkig worden of blijven.
Iedereen had het besluit al genomen, behalve wij?
De kinderen reageren redelijk feitelijk, althans in mijn herinnering, het lijkt een beetje vervaagd, misschien was ik te verdoofd om het goed te registreren. Okay. Droge reacties. ‘Nou dat is dan helder’. ‘Nog meer te melden?’ ‘Okay, kan ik dan weer gaan gamen (de ene)?’ ‘Tja, ik had al lang door dat jullie niet echt bij elkaar pasten, jullie zijn ook zo verschillend (de ander)’. Woah, wat een shock toch ook weer. Misschien is het wel andersom: de hele wereld weet het al, alleen wij hadden nog geen besluit genomen?
In de maanden na ons besluit komen er vanzelfsprekend andere reacties van de kinderen. Maar daarover wellicht in een volgende blog.
Mario (58) was ruim 30 jaar samen met Angela (55). Nu zo’n anderhalf jaar geleden is zijn huwelijk gestrand. Na een korte maar diepe crisis heeft Mario de weg omhoog toch weer gevonden. De rode draad van deze blogs is dat Mario besloten heeft samen met zijn (inmiddels ex-) partner constructief de gemeenschappelijke zaken te ontvlechten. Op Nieuwe Stap vertelt Mario over een aantal van deze praktische stappen die hij heeft doorlopen.
Lees ook de andere blogs van Mario.
Eline Stap - 14 dec 2020
Och, wat is dat toch pittig hè, hoe vertel je het de kinderen. Zeker als jullie allebei een andere invulling geven aan het waarom. Heb je het ook zo tegen de kinderen verteld, Mario? Dat er sprake was van bedrog en vreemdgaan? En hebben de kinderen ergens een uitlaatklep, iemand met wie ze erover kunnen praten? Een favoriete oom/tante/leraar, een vertrouwenspersoon op school? Voor zover ze daar behoefte aan hebben. Misschien kun je ze op die laatste mogelijkheid wijzen. Veel sterkte voor iedereen.
Mario - 17 dec 2020
Hallo Eline, zie mijn reactie op de opmerking hieronder van Iris. Mamma is verliefd geworden op een andere man, was denk ik de verwoording van wat ik hier op een wat ruwe manier heb omschreven. Slip of the pen, en onderdeel van mijn eigen verwerking door het schrijven van de blogs waarschijnlijk.
Eline Stap - 17 dec 2020
O gelukkig, ja ik snap dat het op papier anders overkomt dan in de werkelijkheid. Dan nog is het een pittige mededeling voor de kinderen. Ik hoop dat ze ergens terecht kunnen met vragen en twijfels. Veel sterkte.
Iris - 16 dec 2020
Onder het linkje 'hoe vertellen we het de kinderen' staat open en eerlijk antwoord geven. Nu betwijfel ik wel of kinderen perse zitten te wachten op een 'waarom'-uitleg wat hen informatie geeft over met wie hun ouder seks heeft. Kinderen hoeven doorgaans schat ik zo in ook niet perse informatie over het seksleven van hun ouders samen, laat staan hun seksleven met een ander. Het gaat niet zozeer over open en eerlijk denk ik (als reactie op die link), maar meer over welke informatie hebben ze belang bij. De seks met een ander kun je dan opvatten als een uiting van een onderliggend probleem (uit elkaar groeien bijvoorbeeld). En dat onderliggende probleem is voor kinderen misschien wat relevanter?
Mario - 17 dec 2020
Hallo Iris, je hebt helemaal gelijk. Nu ik het terug lees staat het er wat cru en zo is het letterlijk ook niet gegaan. Ik meen dat we verteld hebben dat mamma verliefd is geworden op een andere man. Over sex hebben we het niet gehad. Kinderen zijn ook niet gek natuurlijk. Ik vind openheid wel een basisinstelling waarbij ik rekening wil en moet houden met wat relevant is voor de ander en in dit geval voor de kinderen (dus niet om het over de schutting te gooien). Maar ook dan blijven er wel meerdere versies en accenten.
Iris - 17 dec 2020
Ah ja, verliefd is een wat kindvriendelijk framing :). Snap ik ook wel hoor dat het er zo uitkomt in een blog! Is ook een plek waarin je juist je eigen proces ook deelt toch?
Mario - 17 dec 2020
Thx Iris :-) .