Met slippende banden…
Hoe doe jij dat?
Hoe gaat dat bij jullie, de kinderen naar hun andere ouder brengen? Zitten jullie samen aan de koffie en worden dan de schoolperikelen, een hoestje bij jullie zoon of een wondje op het been van jullie dochter besproken? Of klinkt dit als een modern sprookje voor jou?
Hoe gaat het dan?
Zeggen jullie geen woord tegen elkaar? Brengt de één de kinderen ’s morgens naar school en haalt de ander ze ’s middags weer op waardoor jullie elkaar niet hoeven zien? Zet je vervolgens de tassen in de schuur bij de ander en zie je het gordijn boven dan bewegen? Of stappen de kinderen uit je auto die je drie deuren vóór het huis van je ex parkeert en rijd je vervolgens met slippende banden weg?
Wie had ooit gedacht dat het zo af zou lopen? Tien of twintig jaar geleden dronken jullie verliefd een drankje op een terras en vreeën jullie de sterren van de hemel.
Hoe nu verder?
Emoties zorgen ervoor dat het moeilijk is om je als een volwassen, welopgevoed mens te gedragen. Tegen de slager lukt het je wel om beleefd te zijn maar tegen de persoon waarmee je voor nageslacht gezorgd hebt lukt het niet.
Ik kan je helpen om de emoties die je in de weg zitten te neutraliseren zodat je wel met de vader/moeder van jullie kinderen even iets kunnen bespreken bij het wisselmoment. Nu zorgen dit soort momenten voor veel stress. Zowel bij jou als bij de kinderen. Zij voelen dit soort spanningen haarscherp aan.
Wat ook kan helpen is om voor de deur te gaan staan met het gevoel “wij zijn samen de ouders van….”. De conflicten die ten grondslag liggen aan het gedrag bij de overdracht zoals die nu is, liggen vaak op het ex-partner stuk. Wanneer je handelt vanuit de gedachte dat je altijd samen ouders zult blijven zul je minder weerstand voelen en kun je neutraler reageren op de andere ouder.
Lieve groet,
Carolien Roobol
Lees ook de andere blogs van Carolien.
J - 18 jan 2021
En als jouw emotie niet ligt bij je ex-partner maar bij de nieuwe partner van je ex. En dit dus de belemmering is voor een fijne overdracht
Carolien Roobol - 19 jan 2021
Beste J, Jammer dat de nieuwe partner van je ex invloed heeft op de overdracht van de kinderen. Beinvloedt het je ex-partner of beïnvloedt het jou? Misschien kun je denken: "hij/zij is de nieuwe partner van de vader/moeder van de kinderen". Gevoelsmatig schept dat afstand.
Fien - 18 jan 2021
Ik kan je alleen maar beamen, voluit, Carolien, in je slotakkoord. Toen ik besloot niet meer te vechten keerde het tij.
Carolien Roobol - 19 jan 2021
Wat goed Fien! Bewijs dat je zelf verandering kunt brengen in de situatie. Groet, Carolien Roobol
Joris van Sprundel - 21 jan 2021
Het ligt volgens heel veel ouders niet aan hun maar aan de andere ouder maar is dat eigenlijk wel zo?
Jolanda - 21 jan 2021
Blijft gewoon moeilijk als je ex-vrouw ineens zegt dat er niks meer is. Dan zegt dat ze nergens anders terecht kan met de kinderen dan bij een gezamenlijke goede vriendin. Om vervolgens daar maar te blijven wonen, want heel toevallig is de vonk overgesprongen. Als je dat gebeurt, voel je je vernedert en in je rug gestoken. Sorry als ik dan tijdens de overdracht niet gezellig een praatje ga maken. Ze is de moeder van mijn kinderen klopt, maar dat verandert er niet heel veel aan op dit moment.
Fien - 26 jan 2021
@Jolanda je bent het je kinderen verschuldigd om je als een volwassenen te gedragen. Ongeacht wie wat deed. Dat is namelijk van jou en je ex en je kinderen kunnen daar niets aan doen. Je kunt op zijn minst groeten en gedag zeggen. Je hoeft geen hele verhalen te wisselen, maar blijf beleefd.
Maut - 16 jun 2022
Hoi! Ik ben in de overdracht beleefd en we wisselen de nodige functionele informatie over de kinderen uit. Toch blijft er spanning, die kinderen vast merken want ik heb helemaal geen behoefte te communiceren (maar doe dat omdat het hoort en moet als ouders). Ik denk kinderen ook dat meekrijgen, maar doen alsof er niets gebeurd is kan ik ook niet. Want mi is een breuk iets tussen partners maar raakt het het hele gezin en dus ook hoe ik hem zie als de vader van mijn kinderen. Na jaren bedrog kan ik hem niet meer als een leuk mens/ vader zien. Immers dat bedrog betrof niet alleen mij maar het gehele gezin. En een nieuwe vriendin heeft geen relatie met mij die ook die hoef ik niet te leren kennen. Moet je als ouder over alles heen stappen in belang van de kinderen of ben je ook nog een individuen met (emotionele!) grenzen?
Eef - 17 jun 2022
Ook ik vind het moeilijk...geestelijk/lichamelijk 48jr mishandeld door moeder en ex juist op het gebied van mn mond snoeren. Mn ex kwam telkens bij overdrachtmomenten de afspraken niet na waardoor ik vanuit overlevingsstand verbaal moest reageren om zn fysieke contact af te kunnen houden...mn kind had daar last van en besloot aan te geven dat wij beide ouders elkaar bij overdracht niet mochten zien of spreken want het gaf hem als ass-er ook spanning. Als je uit overleving niet anders kan? Bang weer te worden gekleineerd, overruled en mentaal geslagen?
Stef - 9 mei 2024
Goeie opvattingen en gedachtes/tips wat er worden gedeeld. Voorop gesteld ben ik het volkomen mee eens dat een ouder zich als volwassenen hoort te gedragen en daarbij de verantwoordelijkheden dient te nemen die erbij komt kijken. Waarbij de ouderlijke verzorgende taken altijd boven alles moeten staan, zoals het bekende gezegde is wat 1000% waar is; '' De kinderen kiezen hier niet voor''. Wat helaas veel te vaak gebeurd en ook een logische gevolg is, is dat met de overdracht momenten er een moment is waarbij de andere zich niet kan verschuilen als die geen communicatie wilt. Dan probeer je op 1 of andere manier toch wat informatie te krijgen en te delen. Wat natuurlijk indirect en direct merkbaar is voor de kinderen, want de gedachtes en sfeer veranderd bij de andere ouder op dat moment. Is dan niet meer het probleem dat er gewoon weg geen communicatie is en het belang van de kinderen onder jou eigen belang staat? Hoe kun je dan dat geen oplossen wat vaak ten grondslag ligt in een relatie die eindigt? " communicatie" of nagenoeg te weinig communicatie waardoor je uiteindelijk elkaar niet meer begrijpt en ziet staan, wat dus uiteindelijk je tot een scheiding heeft gebracht/brengt. Alleen daar is het probleem nog steeds niet mee opgelost dat er geen/weinig communicatie is? Hoe krijg je het dan voor elkaar om die wel te krijgen als de andere nog steeds pertinent weigert te praten of communiceren over de kinderen. Want; - Info delen over de kinderen gebeurt niet ( wat als gevolg geeft dat je niet erkend en nog meer gezien voelt als ouder) - Mediator wordt geen gehoor aangeven en daardoor niet mogelijk - Rechter wil je eigenlijk niet ( Daarmee creëer je eerder meer stellingen dan oplossing gericht), wat dan onvermijdelijk kan worden. Alleen lost dat het stukje willen communiceren nog steeds niet op. Dan is het nog steeds heel moeilijk om het overdracht moment van de kinderen daarvoor niet te zien als een mogelijkheid voor info wisselingen te doen. Ik denk juist omwille van de kinderen en de volwassen rol die je is toebedeeld als ouder daar echt bij hoort. Hoe lastig en moeilijk het is, dat is eenmaal de keuze die er is gemaakt toen je kinderen kreeg en de knoop is doorgehakt om te scheiden. Blijft nog steeds de vraag open hoe kun je dan wel die communicatie krijgen wat werkzaam is voor beiden, waarbij het overdracht moment geen stressvolle momenten oplevert.