Positief blijven in de donkere decembermaand, blog van Sam

Nog 4 weken te gaan en we zitten weer in het bankje van de rechtbank. Ik heb in de tussentijd elke dag de ervaring dat mijn ex zijn zoon belt. Helemaal geen problemen mee, verre van, maar ze spreken samen tijden af om m’n zoon op te halen, op dagen die niet van toepassing zijn, en vóór het weekend dat hij wél naar zijn vader gaat. Alleen ik weet dus nooit iets. Zo irritant. Ik kan dus niets plannen. 

Ik moet altijd rekening houden met wat de rechter heeft aangegeven, maar mijn ex blijkbaar niet. Hoe dan ook, we gaan zien of daar straks verandering in komt. De rechter heeft de intentie de scheiding af te ronden voor de feestdagen, maar met een getuigen hoorzitting vlak voor de kerst, weet ik niet of ze die bedoelt of voor de Pasen!

Anything can and will be used against you

Deze maanden was het altijd weer afwachten, afwegen, afzien. Deed me ook vaak denken aan de regel uit Amerikaanse politie series: Anything can and will be used against you in the court of Law. Alles kan hij tegen mij gebruiken en dat doet hij dus ook. Zoonlief in een t-shirt naar buiten en daarna verkouden? Als mijn ex er een foto van kon terugvinden in de oudergroepsapp, zie ik het terug in de rechtbank. Want…..ik ben een onverantwoordelijke moeder. Enig idee hoeveel energie dat vreet? Ben dik 10 kilo kwijt dit jaar. Maar daar maal ik verder niet om. Ik kon ze missen. Voordeel van een nadeel denk ik dan maar. En zo probeer ik alles positief te benaderen.

Terug naar Nederland?

Omdat ik denk dat het eind in zicht is, heb ik het bij mijn werkgever aangekaart dat ik als onderdeel van mijn ontwikkeling mijn focus richt op vertrek naar de Nederlandse markt. Ze nemen het vast mee in de planning van volgend jaar. Misschien kan ik dan via het bedrijf over naar de Nederlandse vestiging. Nee heb je, ja kun je krijgen. Daarnaast ook alvast een focus op wat ik allemaal mee terug neem of niet. Die auto moet eruit, afspraak maken bij een garage. Geen suffe kerstkadootjes, want ik moet alles weer inpakken en uitpakken. En als ik daar aan denk, wordt ik weer even intens blij.

Wordt dit de kerst waar ik al maanden van droom?

Langzaam maar zeker begin ik me ook weer gewoon vrouw te voelen. Moeder, een alleenstaande moeder, een mooie elegante vrouw, met een wil om te genieten en te leven en dit te delen. Ik ben op 2 dates geweest , lang leve Tinder, en van het 1 kwam het ander… Zó niet wie ik was, maar ik was en ben er heel oké mee. Ik verander. Sta weer open voor nieuwe dingen en mensen. Geen lange termijn visie, want blijven doe ik hier toch niet. Maar we leven maar 1 keer en hierin moeten we ook genieten. Zeker genieten, want het leven is al zwaar genoeg. 

Gaat dit de mooie kerst worden waar ik al maanden van droom? Ik ben positief ingesteld. Ga zo lekker de kerstboom opzetten met de kinderen. 

Ik ben SAM, geboren en getogen Amsterdamse, opgegroeid in de mooiste stad van het land. Veel gereisd en ook gewerkt in het buitenland. Heb dan ook onderweg de liefde gevonden en ook in het buitenland 2 prachtige kinderen mogen krijgen. Ik woonde in een dorp,  een verandering na een hectisch en druk leven in de horeca en genoot van de rust. Na een aantal jaren begon ik de stad toch te missen en verloor ik mezelf beetje bij beetje. Cultuur verschillen werden ook steeds duidelijker door de jaren heen en we groeiden uit elkaar.

Nu terug in de grote stad, wel nog in het buitenland, m’n spullen gepakt, overnieuw aan het beginnen en zoekend naar een weg die voor iedereen fijn is. We zijn er nog (lang) niet, maar we komen er wel. 

Lees ook de andere blogs van Sam.