De perfecte Sinterklaas avond? Die bestaat niet meer. Els blogt

Sinterklaas vieren met gescheiden ouders

Sinterklaas staat voor de deur, en ik voel een knoop in mijn maag die ik niet kan wegdrukken. Mijn naam is Els, moeder van twee jongens van 8 en 4 jaar. Sinds de scheiding in maart is alles anders. Dit is de eerste Sinterklaastijd zonder het gezin zoals we dat kenden. En ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik het moet doen.

Mijn jongste speelt op de vloer met zijn pepernoten, mijn oudste kijkt me aan met grote, verwachtingsvolle ogen. “Mama, gaat papa ook komen?” Mijn hart slaat een slag over. Ik weet het niet. Ik voel me ineens zo machteloos.

De knagende twijfel

Vroeger was Sinterklaas vanzelfsprekend: surprises, cadeautjes, gezelligheid. Nu voelt alles ingewikkeld en gespannen. Wie opent wanneer welk cadeau? Hoe verdeel je de magie tussen twee huizen? Hoe zorg je dat de kinderen zich niet tussen ons voelen opgesloten? Elke gedachte lijkt verkeerd. Elke beslissing voelt als een potentiële teleurstelling voor de kinderen, voor mij, of voor hun vader.

De praktische chaos

De lijstjes met cadeautjes liggen verspreid over de tafel, de surprises half geknipt en geplakt. Ik voel de stress door mijn handen trekken. Moet ik het feest splitsen? Moet ik het combineren? En wat als hun vader boos wordt over een detail, over iets wat ik vergeten ben? Ik kan het niet overzien. Alles voelt ongrijpbaar.

Ik trek een papiertje van de tafel en zie de naam van mijn oudste. Mijn handen trillen. Waarom is het ineens zo moeilijk? Waarom kan ik niet gewoon een normale moeder zijn die Sinterklaas viert?

Schuld, verdriet en frustratie

De emoties gieren door mijn lijf. Ik voel me schuldig dat mijn kinderen iets missen, verdrietig dat hun vader en ik geen gezin meer vormen, en boos dat ik deze last alleen moet dragen. Soms fluister ik tegen mezelf: “Het is niet jouw schuld, Els,” maar de woorden voelen leeg. De angst dat ik tekortschiet, knaagt continu.

Mijn jongste kijkt op van zijn spel: “Mama, waarom kijk je zo verdrietig?” Ik kan alleen maar glimlachen door de tranen heen en hoop dat hij mijn zorgen niet voelt.

De angst voor de eerste keer

Het is de allereerste Sinterklaas sinds de scheiding. Niets voelt normaal. Mijn hoofd draait overuren: hoe combineer ik tradities, cadeaus, verwachtingen en emoties zonder dat het een chaos wordt? Wat als ze teleurgesteld zijn of als ik faal? Wat als… alles verkeerd gaat?

Ik zit even alleen in de keuken en ademde diep in. Het ruikt naar pepernoten en kaneel. Het zou gezellig moeten zijn. Maar ik voel alleen de spanning en de twijfel. Hoe doe je dit goed als je niet weet wat goed is?

Geen antwoorden, alleen vragen

Er is geen simpele oplossing, geen checklist die alles oplost. Er zijn alleen keuzes, onzekerheden en de constante angst dat iets misgaat. Misschien zal het feest vlekkeloos verlopen, misschien ook niet. Misschien huilen de kinderen, misschien lachen ze. Wat ik wel weet: mijn twijfel zal er de hele tijd zijn.

Ik kijk naar de kinderen, hun ogen vol verwachting. En ik voel het: de magie zit niet in het perfecte Sinterklaasfeest. Het zit in hun ogen, hun vragen, hun gelach. Maar hoe ik dat veilig, leuk en liefdevol combineer met de scheiding… daar heb ik nog geen antwoord op.