In een laatste poging om contactherstel te krijgen of enige vorm van omgang ben ik een zaak gestart. Deze diende 5 maart jl.
Als tegeneis, heeft vader, mijn ex, verzocht om eenhoofdig gezag. Hij wil mij uit de ouderlijke macht ontzetten. Dit kwam binnen het weekend voor de rechtszitting van dinsdag 5 maart 2019.
Op dat moment, schrik, emoties, waarom dan?
Waarom kan hij niet als ouder zijn best doen om de omgang of enige vorm van contact te stimuleren? Heeft hij er baat bij dat dit zo in stand blijft? Gelooft hij serieus dat ik zo’n slecht persoon ben, die ver uit de weg van de kinderen moet blijven?
De advocaat van vader kwam nog even met een brief van de kinderen waarin ze smeekten om mij uit de ouderlijke macht te ontzetten, dat ze me nooit meer willen zien. Oef…die brief was hard en kwam binnen.
De zitting zelf was weer een mooi vertoon van een theaterstuk, met vader in de hoofdrol.
De vrouwelijke rechter begon meteen over “rust” en arggghh… dat is zo niet in het belang van de kinderen. Deze dame heeft geen kaas gegeten van ouderverstoting.
Onze eisen werden van tafel geveegd, geen contactherstel, geen omgang en ook geen ontzetting uit de ouderlijke macht. We moesten maar weer naar Mediation.
Terug bij af…
Ik heb de brief van de kinderen gisteren nog eens doorgelezen en besloten dat ik de handdoek in de ring gooi.
Of de brief nu gedicteerd is door vader, of echt van henzelf komt, is lastig te ontdekken tussen de vele verwijten en zinnen vol haat.
Wat ik wel merk is dat het bij mij binnenkomt. Mijn moederhart huilt en ik kan het niet meer fixen.
Want de autoriteiten heb ik niet aan mijn zijde, de juiste professionals zijn er, maar de rechtbank gaat hier niet in mee. Ze willen gewoon dat alles van tafel geveegd wordt, en dat het klaar is.
Op basis hiervan ga ik een stap opzij, wat uiteraard tegen mijn gevoel indruist.
Daarop heb ik de volgende brief aan mijn kids gestuurd :
Lieve Rick, Lente en Joy
Jullie brief van eind februari jl. verstuurd aan de rechtbank Rotterdam heb ik ontvangen en gelezen.
Ik begrijp dat jullie nu geen contact wensen en zelf willen uitmaken wanneer er een moment van contact zal zijn in de toekomst. Of misschien helemaal niet/nooit.
Deze wens hebben jullie duidelijk verwoord en raakt mij diep.
Hoewel dit het laatste is wat ik wil, respecteer ik jullie mening en zal ik geen contact meer met jullie zoeken. Ik zal geen kado’s en geen kaartjes meer sturen, omdat jullie dit zo wensen.
Het gaat uiteraard tegen mijn moederhart in. Maar ik ben niet belangrijk. Dat zijn jullie!
Ik hoop dat jullie hiermee de rust krijgen die jullie vragen.
Hoe de toekomst loopt weet niemand, maar mocht je ooit contact willen in wat voor vorm dan ook, dan sta ik met open armen klaar.
Heel veel geluk en succes wens ik je,
Lieve groet,
Mama x
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting/ouderonthechting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting (ouderonthechting) dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Helianthe - 4 apr 2019
Ik huil terwijl ik je brief lees, zoveel herkenning in het verdriet dat je kinderen je niet meer willen zien en het psychologische schaakspel waar hij mee bezig is. Bij mij heeft de rechter wel besloten dat ik de kinderen kan zien. 1 x in de 2 weken, dat zou 2 weken geleden ingaan, helaas wordt dit door hem en de kids genegeerd. Het besluit om handdoek in de ring te gooien of niet speelt bij mij ook. Met een diep huilend hart, leef ik met je mee.
La Stella - 4 apr 2019
Wat een mooie, liefdevolle brief aan je kinderen. Mijn moederhart breekt als ik dit lees. Hoe een ouder zijn kinderen zo kapot kan maken. ??? Rust. Alsof ze dat hebben bij zo'n vader. Dit is puur en alleen overleven. Heel veel sterkte en heel veel respect voor jouw moedige beslissing!
Esther - 28 apr 2019
Nou in dit geval heeft vaders het juist...geloof ons maar.
Annelies - 4 apr 2019
Wat heftig... wat een pijn en wat moet jij je machteloos voelen. Ik heb er geen woorden voor. En ik denk dat er idd niet anders op zit dan de brief die je geschreven hebt. Zullen ze deze brief ook daadwerkelijk te lezen krijgen? Ongelooflijk dat je elkaar als ouders zoveel kan misgunnen. Een doodzonde! Rechters wordt wakker!
Johan - 4 apr 2019
Hoi, ja, ik heb ook losgelaten, meteen bij de scheiding al. Geen beginnen aan. Ben ook geen vechtscheiding begonnen, afschuwelijk. Dit is het beste wat je kunt doen. Ik ben inmiddels al 15 jaar verder. Ja, al 15 jaar geen contact. Het moeilijkste is toch steeds de pijn van het gemis. Ik geloof in bewustzijn en dat betekent dat als de ander dit bewustzijn niet heeft het gewoonweg niet mogelijk is. Persoonlijk vind ik dat een rechter niets te zoeken heeft in een scheiding. Wij, als ouders, dienen te beseffen wat liefde is voor onze kinderen. Helaas beseft mijn ex dat niet. Door haar eigen trauma. Net zoals ik ook een trauma heb, maar niet zo kan denken als zij. Ik heb lief. Onvoorwaardelijk. Vrij.
Ikke - 4 apr 2019
Wat een pijn en wat een verschrikking! Wat een mooie brief heb je geschreven en wat noet dat moeilijk zijn! Ooit komen ze er achter en krijg je weer contact met ze. Heel veel sterkte!
Ina Dusman - 4 apr 2019
Hoe triest.......heel veel sterkte toegewenst.
Frances - 7 apr 2019
Wat een ontzettend lieve meelevende lezers hier. Bedankt voor jullie steun en mooie woorden. Ik wens jullie, die in eenzelfde situatie zitten, ook veel kracht, wijsheid en liefde toe.
Elvira - 11 apr 2019
Wat een sterk persoon ben jij dat je deze brief kan schrijven. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Chantal - 11 apr 2019
Lieve Francis, Wat ontzettend moeilijk voor jou. Maar weet, er komt een dag dat je kinderen volwassen worden en alles op een andere manier gaan bekijken. Helaas zijn sommige ouders ontzettend manipulatief en ziet de hulpverlening het niet. Omdat ze juist zo manipulatief zijn. Vaak wordt het slachtoffer dan neergezet als labiel... terwijl de manipulatieve ouder geestelijk ziek is. In mijn situatie: de narcist. Een hele goede brief van je, sterk. Hopelijk vind je de moed om door te gaan. Dat verdien je namelijk, zorg dat je kinderen over een paar jaar trots op je zijn, als ze je weer zien. Veel sterkte en kracht! Liefs Chantal
Anouk - 14 apr 2019
Ach lieve Frances, met tranen in mijn ogen lees ik je brief. Zo herkenbaar... Loslaten is wat je moet, maar dat is het laatste wat je wil. Ik blijf het ongelooflijk vinden dat dit soort dingen kunnen gebeuren ? Heel veel sterkte, Liefs Anouk
Amelie - 17 apr 2019
Lieve Frances, Uit liefde laat je los. Wat je uit liefde los laat, kan altijd bij jou terug komen. Ik hoop dat je in de toekomst jouw kinderen weer in jouw armen kan sluiten. Veel geluk, wijsheid, liefde en geduld.
Esther - 28 apr 2019
Het vervelende is dat één verhaal altijd twee kanten heeft en als je vaders verhaal hoort, weren we gelukkig wel beter
Frances - 20 aug 2019
Esther, gebruik je ware naam. En luister dan eens heeeeeel goed naar de 2 verhalen. En als je het dan nog niet snapt ...Of je bent mijn ex zelf ...die reageert of een van zijn flying monkeys. ! Die narcisten O zo graag om zich heen hebben en uiterst naïef en bespeelbaar zijn.
Een moeder - 10 feb 2021
Zeer juist! Esther: Dit is de narcist zelf of de narcist zijn volgeling. Die zal het nooit snappen, die kijkt alleen in zijn eigen donkere wereld waar enkel koning IK leeft. In diens wereld is geen genezing en inzicht mogelijk.
Yolande - 20 aug 2019
@esther Gaslighting: de meest subtiele en bijtende vorm van misbruik Ken de vader nl ook "HEEFT IEMAND JE OOIT WEL EENS WIJS PROBEREN TE MAKEN DAT JE GEK WAS? DAT JE IETS LIEP TE VERTELLEN DAT EIGENLIJK NOOIT IS GEBEURD? ALS IEMAND JE DOET TWIJFELEN AAN JE EIGEN OORDEEL OF IN TWIJFEL TREKT WAT ER VOLGENS JOU GEBEURD IS, DAN KAN DIT ERVOOR ZORGEN DAT JE ERG IN DE WAR RAAKT EN MISSCHIEN WEL DEPRESSIEF WORDT. DIT IS EEN ZEER EFFECTIEVE MANIPULATIESTRATEGIE DIE MENSEN GEBRUIKEN OM MISBRUIK TE MAKEN VAN ANDEREN EN HEN PIJN TE DOEN. WE HEBBEN HET IN DIT GEVAL OVER GASLIGHTING, THE MEEST SUBTIELE EN BIJTENDE VORM VAN MISBRUIK."Bij NARCISME
Joke - 22 aug 2019
Ik begrijp je. Zo heb ik het ook gedaan. Mijn kinderen wilden mij ook niet meer zien. Hun vader heeft er alles aan gedaan me uit hun leven te bannen. Maak iets van je leven. Het lukt echt. De pijn blijft maar je zult weer blij worden. De beste wraak op je ex is dat je gelukkig bent. Ook voor je kinderen is het fijner te zien dat mama geen verdriet heeft. En dat verdriet hebben ze heb ik aan mijn inmiddels volwassen kinderen gemerkt. Na vele jaren heb ik weer contact met mijn dochter en kleinkinderen. Het ging van haar uit. Mijn zoon is een ander verhaal. Mijn ex blijft na zoveel jaren nog steeds stoken. Dus mijn dochter en ik hebben contact buiten hem om.
Frances - 23 aug 2019
Jeetje Joke, dat is ook wat hè ..met je dochter zo te moeten afspreken. Hoe ziek zijn de verstoters wel niet ? En ze komen er gewoon mee weg. Het is echt een stille epidemie. Sterkte Barbara en alle andere ouders m/v die dit mee moeten maken.
Charlotte - 15 okt 2019
Ik lees dit voor het eerst en mijn hart huilt. Ik prijs me gelukkig dat ik een goede scheiding heb, waarbij we beiden elkaar als ex-partner en ouder los zien van elkaar en het beste voorhebben met ons kind. Vreselijk om te lezen dat er ouders zijn die zo egoïstisch zijn dat ze willens en wetens hun kinderen schade toebrengen en bij de andere ouder weghouden, niet te begrijpen! Frances, ik wens je heel veel sterkte. Hoop voor jou dat je kinderen uit eindelijk zullen inzien welke schade hun vader ze heeft toegebracht. Misschien niet nu, maar wel over een paar jaar, hoogstwaarschijnlijk bij een psycholoog.
Angela - 20 okt 2019
Hallo allemaal, Ik ben al langere tijd zoekend op het internet om een oplossing te vinden voor mogelijk herstel van het contact met mijn volwassen zoon (37) . Ik was een tienermoeder gevlucht uit de thuissituatie, waarvan ik nu de basis weet. Het autisme van mijn moeder, zusje en broertje, mijn vader had meer een anti-sociale persoonlijkheid. Ik was in ons gezin de enige zonder autisme. Dat terzijde, ik werd zwanger op mijn 16de, getrouwd met de vader van mijn kind. Dat deze relatie geen stand hield was op zich niet vreemd. Ik ben bij hem weggegaan omdat ik verliefd werd op iemand anders. De invloed die alle toen niet relevante situaties die zich hebben voorgedaan kan ik nu begrijpen. Mijn ex heeft een lichte verstandelijke beperking, altijd werkzaam geweest bij een sociale werkplaats. Een bezoekregeling was geregeld en de eerste jaren leek dat normaal te verlopen ook al vond ik wel vreemd hoe er bijvoorbeeld omgegaan werd met wat er bij mij thuis gebruikelijk was en bij hem thuis. Mijn zoon werd direct na aankomst bij hem zijn kleertjes uitgetrokken en een setje kleding van "hem" aangetrokken. Voor dat mijn zoon weer naar huis kwam werd het weer andersom gedaan, zelfs wanneer bijv ondergoed vuil was. Maar hij wilde dat blijkbaar zo. Wanneer er wat problemen waren en ik dat met hem wilde bespreken nam hij me nauwelijks serieus en omdat mijn zoon naar zijn vader toe geneigd was beter te luisteren was zijn invloed juist zo belangrijk. Mijn zoon heeft bijv wel een paar keer wat zaken gestolen en besprak dat dus ook met hem. Hij reageerde later met het volgende:, dat ik mijn zoon vals beschuldigde en dat ik alleen maar aan het opstoken was. Er zijn gevallen geweest dat hij me letterlijk bedreigde om te stoppen met stoken omdat hij anders wel" bij mij de boel kwam verbouwen". Echt te gek voor woorden maar door de regel was hij geen slechte vader in mijn ogen maar hij leek altijd nog wrok te koesteren naar mij sinds de scheiding en heb daar niet voldoende aandacht aan besteed. Ik ben opnieuw getrouwd, en heb nog 2 dochters gekregen. Na de geboorte van mijn jongste dochter heb ik een zware depressie gekregen, mijn zoon was destijds 12 en het lukte niet meer om alle ballen in de lucht te houden, omdat ik zelf vroeger uit huis geplaatst ben was dat de allerlaatste optie, eerst mijn autistische moeder verzocht me te helpen om mijn gezin in het gareel te krijgen of mijn zoon misschien een poosje bij haar mocht wonen, natuurlijk deed ze dat niet en de enige optie voor mij was om in overleg met mijn ex ervoor te zorgen dat hij onze zoon onder zijn hoede nam. Zo gezegd, zo gedaan. Denk dat dit één van mijn grootste fouten is geweest hierin. De eerste paar jaar ging dat nog wel goed, totdat mijn zoon een drugsprobleem kreeg, ik nam wederom contact op met zijn vader, bij hoog en bij laag volhouden dat hij dat niet wil geloven. Uiteindelijk heb ik hem zover gekregen om de vriendenkring van mijn zoon op te trommelen bij mijn ex thuis. Toen er één van deze jongens door de mand viel kwam er langzaam aan steeds meer op tafel. Mijn ex was heel gedesillusioneerd over het gegeven dat hij altijd aan mij had getwijfeld. Ik vond dat op zich een positieve ontwikkeling want daaraan heeft het nogal eens aan geschort. Mijn zoon was toen ongeveer bijna 20. 2 jaar daarna kwam ik opnieuw in een scheiding terecht waarbij ook mijn autistische moeder bij betrokken is geraakt in 2004 en ik geen contact meer heb gehad met haar. Nu was mijn ex altijd op goede voet gebleven met mijn ouders en dat jaar daarna had mijn ex een ander mobiel nummer genomen wat hij vervolgens niet aan mij gaf, ook merkte ik tijdens een gesprek toen ik hem in het centrum tegenkwam de neiging had het verhaal dat mijn moeder verteld heeft als feiten te aanvaarden. Terwijl ik wel verwacht had dat hij sinds mijn zoon door de mand gevallen was hij wel beter wist. Niet dus. Nu was hij weer net zoals daarvoor en dat is eigenlijk zodra het over mij ging het altijd in het negatieve te betrekken en te beoordelen. Ik moest mijn, onze gezamenlijke koopwoninet de toenmalige partner verkopen en daarvoor krijg je helaas geen urgentie voor, net zo min als voor een echtscheiding. Door de problemen die er ook ontstaan waren met mijn moeder waren weinig alternatieve oplossingen. Godzijdank kreeg ik via mijn thuisbegeleidster die een verklaring gaf voor het bepalen van urgentie toch een huisje voor mijn 2 dochters en 2 pups die ik kort voor mijn partner met burnout uit de relatie stapte omdat niet volgens hem de burnout maar ik de reden van de scheiding was. Toen ik bezig was met mijn nieuwe onderkomen en ik mijn zoon al een poosje niet meer had gesproken begreep ik dat hij in dezelfde periode ook bezig was om woonruimte te realiseren met een nieuwe vriendin in een andere woonplaats. Telkens als er via vrienden van mijn zoon enig contact gelegd probeerde te realiseren was hij negatief en wat geïrriteerd als hij bijv toevallig een vriend belde en ik met deze vriend uit eten was. Nu is mijn zoon een type dat je soms een beetje moet laten uitrazen en dat deed ik maar zo. Van mijn dochter begreep ik dat later dat hij blijkbaar ergens boos over was maar waar het over ging werd niet gezegd. Ik heb hem opgebeld en ernaar gevraagd, hij werd boos en drukte de verbinding weg. Ik heb hem een smsje gestuurd maar reageerde niet. Opnieuw een paar pogingen gedaan om met hem te praten. Maar de reactie die ik uiteindelijk kreeg was dat" als ik hem niet met rust zou laten dan kwam hij bij mij de boel verbouwen" alsof ik mijn ex hoorde...... Sindsdien lukt het niet meer om contact te krijgen, heb van alles geprobeerd. Mijn ex benaderd op Facebook en het eerste dat hij deed was mij blokkeren. Vrienden van zowel mijn ex als van mijn zoon, niets hielp. Ook heeft hij geen contact meer gehad met mijn dochters. Hij heeft ondertussen een zoontje van 5 en dat doet me nog meer pijn dat ik hem nog nooit vastgehouden heb. Nu heeft mijn jongste dochter waarschijnlijk ook autisme maar zij is ook een tienermoeder, mijn kleinzoon is bij mij geboren en daarna ging ze leren om zelfstandig te wonen. Mijn eerste, oudste kleinzoon heeft altijd een omgangsregeling gehad met mij omdat er nog wel eens conflicten zijn tussen haar en mij maar door deze afspraken zou het contact tussen mij en mijn kleinzoon er niet onder lijden. Ondertussen is hij 7 jaar. Mijn oogappeltje, mijn alles. Sinds april dit jaar, in die periode is de verjaardag van het zoontje van mijn zoon jarig, mocht ik van mijn jongste dochter plotseling mijn kleinzoon niet meer zien, en vertelde ze via de Messenger daar nog bij dat ze binnenkort naar mijn zoon zou gaan voor de verjaardag van mijn andere kleinzoon. Ik was perplex, mijn andere 2 kinderen weten hoeveel verdriet ik er van heb dat het contact met mijn zoon kapot is. En ze gaf ook geen reden op waarom ik dan mijn kleinzoon niet mocht zien. En via mijn oudste dochter hoorde ik dat mijn ex dus gezellig ook op die verjaardag was waar mijn oudste kleinzoon aanwezig was. Ik werd echt onpasselijk en voelde van alles wat ik niet eens een naam kan geven. Ziek ben ik er van. Mijn dochter heeft hulp van het wijkteam en probeer al langer om een gesprek te krijgen met haar en mijn dochter die al een half jaar haar poot stijf houdt. Ook mijn andere dochter mag slechts onder strikte voorwaarden mijn kleinzoon zien, maar mocht ik bijv tijdens zo'n afspraak bij mijn oudste dochter aan de deur staan dan dwingt mijn jongste haar zus om mij weg te sturen. Nu heeft die gekozen zich niet te laten dwingen daartoe maar het lijkt alsof mijn hele gezin nog verder uit elkaar dreigt te vallen. Ik ben eigenlijk ten einde raad, mijn ex de vader van mijn zoon is onlangs ook nog eens een paar straten verderop komen wonen en kom hem met zijn andere kleinkinderen in het winkelcentrum tegen. Zou hem wel iets willen aandoen hier voor. Ik ben ondertussen burnout en zie het allemaal niet meer zitten. Wat kun je doen tegen ouderverstoting als je kind al 37 is, die waarschijnlijk helemaal niet door heeft wat de situatie heeft gecreëerd. Ik ben zelf mishandeld en verwaarloosd in mijn jeugd en weet dat ik me daar nooit schuldig aan gemaakt hebt. Zou dat nooit doen en zelfs ik heb nog heel lang contact gehad met mijn ouders. Kan iemand mij vertellen wat ik in deze situatie nog kan doen? Ik heb betreft mijn kleinzoon wel een familierecht advocaat ingeschakeld maar dat duurt natuurlijk allemaal best lang. Verder wens ik ook mede slachtoffers van ouderverstoting veel sterkte want een moederhart kan op deze manier wel heel erg veel pijn doen. Angela
nikkie - 20 okt 2019
Angela met alle respect voor de moeilijke jeugd die jij gehad hebt maar jouw verhaal doet mij niet direct denken aan ouderverstoting door jouw ex maar een domino effect van allerlei gebeurtenissen in het leven van jouw zoon, je dochters en jezelf waar jij ook een aandeel in hebt gehad. Jouw wens voor contact met je zoon kan ik begrijpen want dat is ook een hele verdrietige situatie maar het leest voor mij alsof jouw zoon geen eigen keus mag maken om jouw niet te willen zien. Waarom respecteer je zijn wens om met rust gelaten te worden niet ? De band die jij met je dochters hebt staat jouw ex buiten dat is iets tussen jou en je dochters maar ook bij hen heb je moeite wanneer zij hun eigen keuzes maken. Kun je het ook zo zien dat al jouw kinderen ook recht hebben om hun eigen leven uit te vogelen en dat ze daar ruimte voor nodig hebben? Dat jij zelf heel lang contact met jouw ouders hebt gehouden is toch geen plicht voor jouw kinderen alleen omdat jij dat wel zo gedaan hebt? Je verhaal leest voor mij alsof je heel goed bedoeld maar te krampachtig je gezin bij elkaar hebt willen houden maar juist daardoor nu toch door je vingers glipt. Mijn advies zou zijn geef je kinderen de ruimte, laat weten dat je van ze houd en dat jouw deur altijd open blijft staan voor ze en doe een stapje terug, laat ze hun eigen keuzes maken ook al betekend dat voor nu een verwijdering van jou. Zorg voor een uitlaatklep voor jezelf om stoom af te blazen en weer nieuwe energie op te doen. Eventueel professionele hulp voor jezelf zoeken als je dat nog niet hebt. Sterke voor nu.
Michelle - 19 jan 2020
Lieve mensen, Ik denk dat ik jullie wat kan helpen. Ik hoop dat ik iets van verdriet weg kan nemen. Oudervervreemders hebben niks tegen de andere ouder. Ze vinden zelfs niet eens 'iets'. Oudervervreemders halen hun gevoel niet uit hun eigen successen, die zij voelen of ervaren niet of nauwelijks zelf. Ik vergelijk het met het horen van twee tonen. Wij weten niet meestal niet welke toon het precies is, maar wel welke hoger of lager is. En met luidheid idem. Een oudervervreemder haalt zijn eigenwaarde uit het 'lager' zijn van een ander. Dat heeft hij of zij liefst de hele dag nodig. Wie is het eenvoudigst en het hardst naar beneden te halen? En ook nog bij herhaling te devalueren, het liefst een persoon met permanent de allerbeste afstandsbediening in handen van de oudervervreemder. Oudervervreemding heeft dus niet eens met de kinderen te maken. En niet met de verstoten ouder. Dan weet u nu ook hopelijk wat u het beste kunt doen. Alles behouden en op hulp rekenen kunt u vergeten. Dan past u ook 'dwang' toe. Niet veroordelend of negatief bedoeld uiteraard. En u bent daarmee ook de gehoorzamer op de afstandsbediening. Mijn advies zou zijn: Liefde kunt u krijgen met uw liefde. En niet met gezag of wat dan ook. Als ik u lees en de andere ouders: u heeft voldoende liefde voor uw kinderen. Draag dat uit, maar probeer dat subtiel te doen, ongrijpbaar: niet 'misbruikbaar'. Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar de enige weg naar uw kinderen is ze los te laten, op veilig afstand te blijven en kaartjes te sturen op hun verjaardag. Met alleen gefeliciteerd erop, geen boodschap ook niet ik hou van je maar dat wilt u natuurlijk wel laten merken, dus maakt u een mooi hartje of iets in die trant, en wat u doet met afstand is dat u de aandacht op u vestigt. Niet vab de kinderen direct, maar wel van de verstorende ouder, want die kan niet leven zonder afgeleide waardering voor zichzelf aan de andere kant van zijn afstandsbediening. Zonder u heeft hij niets aan de kinderen en zijn zij een last voor de verstotende ouder! Die is niet in staat tot zorgverlening (ook niet tot zelfzorg meestal, en zo wel dan is het doel profilering naar buiten, status zeg maar) behalve als het de opbrengst maar hoog genoeg is! Het mes snijdt dus nu al aan twee kanten. En er komen er nog meer bij: de kinderen verliezen hun waarde voor de vv...hen tegen u opzetten dient geen enkel doel meer en slaat nergens op alleen al omdat u geen zogenaamde bedreiging meer vormt. Iemand (excuses ik weet de naam niet) zei eens: 'als ik over water kan lopen, zegt zij dat ik niet kan en niet wil zwemmen' wat u doet maakt dus niks uit. Dat u wat doet wel, en alles is bruikbaar. Maar goed u heeft letterlijk alles losgelaten en u bent een liefdevol boeiend leven met mooie hobbys aan het opbouwen. Draag uw liefde uit middels uw watts ap foto en zet mama/papa hartje kindernamen. Dat soort dingetjes zijn voldoende. De vv wordt de kinderen minder gunstig gezind en gaat persoonlijk achteruit, en wordt daardoor een minder 'fijne' ouder. Deze ouders werken met beloningssystemen ipv onvoorwaardelijke liefde bijvoorbeeld. benader u kinderen niet ! maar plaats bescheiden en mooie berichten zoals alleen u dat kunt op Facebook. 'Verstoten' kinderen hebben een hardnekkige hersenspoeling achter de rug en daar kunnen zij zeker nog vanaf, maar alleen als zij dat willen. De meeste kinderen willen hun beide ouders zien. Stelt u zich zo op als aangeraden, alle kans dat een verkering van uw kinderen zegt: waarom kunnen wij jouw moeder of vader (verstoten ouder) niet zien? Het beste wat u mogelijk kunt hebben op dit moment is dat uw kind denkt en denkt en denkt.... en het niet weet. En dan komt u mogelijk weer back in business, of niet nu, maar is de grond als het ware weer sinds jaren bemest en kan u band weer wortelen als de tijd rijp is voor ontkieming. Ik hoop dat u allen hierin advies steun hulp troost haalt. Ik heb van mijn therapeut geleerd: deze mensen zijn beter in liegen dan u in de waarheid verkondigen. Dus dat verliest u altijd. Maar 1 ding staat als een paal boven water Het is niet ! uw schuld! Echt niet. Fouten mag trouwens ook, tenzij u het expres deed terwijl u wist dat dit ging gebeuren. Nou dat is denk ik wel uiterst onwaarschijnlijk, waarom? Omdat u OKEE ben en GOED GENOEG. En als alleen u dat weet is dat ook RUIM vOLDOENDE! En houdt u kind niet van u? Bedenk u dan: 'mijn kind houdt NOG niet van mij' of niet 'BEWUST' En als jullie liefde tekort komen, dan houd ik van jullie Zet m op mensen, dat doe ik ook... gewoon er zijn en er blijven, dat is al genoeg...echt? Ja ECHT!
Frances - 13 feb 2020
Wat een mooi inspirerend hoopvol bericht Michelle, dankjewel 🙏🏼
Karin - 9 mrt 2020
Dankjewel, dit is precies wat ik op het moment nodig heb. Stap voor nu; een boswandeling maken!
Karin - 9 mrt 2020
Dankjewel, dit is precies wat ik op het moment nodig heb. Stap voor nu; een boswandeling maken!
Vanuit liefde voor mezelf en mijn kinderen. - 24 mrt 2021
Hoi Michelle, ik ben benieuwd hoe je aan deze mooie woorden komt. Uit eigen ervaring of op een andere manier. Ik zelf ben helaas ook bekend met ouderverstoting en ik wil dit graag op een positieve manier in mijn leven vormgeven. Niet in pijn en verdriet blijven hangen maar iets kunnen betekenen door wat ik heb meegemaakt. Ik weet nog niet hoe en hoop in contact te komen met mensen die hier misschien al iets positiefs mee doen.
Erik van der Valk - 27 apr 2022
Iedereen die hier mee te maken heeft of dit leest en exact wilt weten wat er misgaat en waar mogelijkheden liggen zou eens moeten kijken naar Dr Graig Childress. Parental allienation het attachment based model. Deze man heeft voor mij ontzettend veel betekend om mijn zoon te redden
joke - 31 mei 2023
Ik wil helemaal geen contact meer met mijn volwassen kinderen, die me maar blijven beschuldigen. 30 jaar geleden ben ik gescheiden van een narcist die me wilde breken. Hij heeft mijn kinderen geindoctrineerd met alle gevolgen van dien. Elke keer als ik weer een beetje contact met dochter heb, komt hij er tussen en vernielt de relatie. Ik ben er klaar mee. Elke keer de beschuldigingen, want ik ben een heel slecht mens natuurlijk. Het gaat even goed maar het duurt niet. Ik ben er klaar mee. Hoe maak ik dat duidelijk?
Joke - 8 okt 2023
Joke, naamgenoot, Ik zit in een gelijke situatie; er is sprake van ouderverstoting, wat ik als verschrikkelijk ervaar. Ik kan werkelijk weinig en voel mij beroerd. Doch hoe moet het /in mijn situatie - voor mijn dochter zijn. Van onafhankelijk zelfdenkende puber is zij totaal van zichzelf ontrukt. Van twijfel in over de kwaadsprekerij over mij enz. die hij haar vertelde naar twijfel en haar bij een therapeut zettend die in zijn manipulatie werd meegenomen. Het is van kwaad tot erger geworden … het is zijn gedrag die herken, maar waar is zij ( figuurlijk). Zij is verstrikt in zijn leugens en volgt hem. Haar identiteit .. waar is zij? Zij is een heel groot slachtoffer tgv ouderverstoting. Deze kinderen, ik kan ook werkelijk niets (nog) maar hoop werkelijk dat zij uit de ontwarring mag komen en weer een oprechte van zichzelf uitgaande vrouw mag worden en werkelijk hier bid ik voor … het ligt niet aan jouw dochters . Ik kan mij zeker vinden in schrijven van Michelle! Allen, heel veel sterkte en liefde