Als je kinderen deelt, dan kan je nooit 100% scheiden waren wijze woorden die ik een paar jaar geleden moest aanhoren. Een van de vele goed bedoelde adviezen die je als scheidende volwassene in ontvangst kan nemen. Mensen blijven mensen en we weten beter wat de ander moet veranderen, dan dat we zelf bereid zijn te veranderen. Dat de persoon in kwestie zijn eigen kinderen al vijf jaar niet ziet ontlokte mij een antwoord in de trant van “Maar jij doet wel je best.” Misschien wat onaardig, maar je kinderen aan hun lot over laten, raakt een gevoelige snaar bij me.
Echtscheiding
Kinderen hebben zo veel mogelijk ondersteuning nodig. Het leven is ingewikkeld genoeg voor ze. Afscheid nemen van ze helpt niet. Zelfs kinderen die geadopteerd zijn of een donor-ouder hebben, gaan op zoek naar de wortels van hun bestaan. Ik zie veel van mijzelf in mijn kinderen, maar de meiden hebben allebei andere eigenschappen van mij over genomen. Als ik niet in beeld blijf, dan komen ze daar nooit achter. En voor mijn ex geldt ongeveer hetzelfde, maar dan andere eigenschappen. Samen slagen we er steeds weer in om onze kinderen te begrijpen en hun gedrag te verklaren. Maar ja, wij stellen het welzijn van de kinderen centraal. En de kinderen zien dat het – ondanks de eigenschappen van pappa – wel goed gaat komen.
Buitenspel
Ouders die strijden voor hun kinderen en de ander buitenspel willen zetten kunnen hier echter wel goede redenen voor hebben. Dat besef ik heel goed. In mijn geval was het omgekeerd. Ik had als kind nooit bij mijn moeder moeten blijven, maar mijn vader vond het makkelijker voor ons als hij weg zou blijven. Makkelijker was het wel voor hem. Maar buiten de korte termijn, heb ik meerdere momenten gehad dat zijn aanwezigheid een verschil had kunnen maken. Mijn moeder bestreed ieder contact fel, dat is zeker waar. Ik neem hem de beslissing op zich niet kwalijk. Maar toen mijn leven als jong volwassene een paar drastische wendingen nam, was hij er niet. Ook toen mijn moeder niet thuis gaf. En jaren later zegt hij dat hij het niet geweten had. Had hij het wel geweten, dan…. Inderdaad, achteraf wel zo makkelijk.
Keuze
De opmerking van mij en het verhaal als uitleg maakte een traan bij de man los. Want het was geen keus van hem. Zijn ex is zo gemeen en zet de kinderen tegen hem op. Ah, die ken ik. En mijn vraag is hoeveel verjaardagkaartjes hij verzonden heeft. En of hij een euro per dag op een spaarrekening gezet heeft voor zijn kinderen. En zo kan je nog meer tekenen van leven bedenken. Als de kinderen ouder worden, dan krijg je misschien een nieuwe kans. En wat je dan kan laten zien, zal meer moeten zijn dan loze woorden. Je kunt niet altijd alles beïnvloeden. Maar wat je zelf doet, daar blijf je zelf verantwoordelijk voor.
Daniel is enige tijd geleden gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden vader. Daniel heeft een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen. In 2016 gaan ze trouwen. Het boek over het eerste jaar is 10 april 2015 verschenen en verkrijgbaar bij bij de betere boekhandel. Deel twee komt begin 2016 uit.
REAGEER OP DEZE BLOG