Het jaar 2015 was een jaar van verhuizen. Vier keer in totaal, waarvan de eerste verhuizing, naar het vakantiepark, zonder grootschalige volksverhuizing was maar die andere keren werd een steeds groter wordende inboedel verkast.
Altijd online
Een jaar met daarin 9 maanden van heen en weer verkassen (vanwege birdnesting), verliefd worden en afgewezen worden, woning zoeken, fladderend van de ene date naar de ander, houvast zoekend aan “contact” op Facebook of WhatsApp, spullen inpakken en weer uitpakken, spullen die steeds weer een nieuwe vaste plek moeten vinden en ondertussen tijdens de kindloze weekenden urenlang hangen voor de tv, van de ene serie naar de andere.
Moeheid, lusteloosheid en onrust. En ondertussen altijd “online”.
Ik ben thuis
En dan is het zo ver. Ik krijg de sleutel van de voorlopige eindbestemming. Ik verkondig aan velen dat de nieuwe man die hopelijk in de toekomst mijn leven komt verrijken het moet doen met een LAT-relatie of bij mij mag intrekken want deze plek ís het en blíjft het voorlopig.
Muren worden behangen en geverfd, er wordt laminaat gelegd, een plankje hier en een plankje daar en uiteindelijk vinden mijn meubels hun plek in ons nieuwe stekkie. Wat een rijkdom.
Het is zo’n heerlijk ruim huis, mooi uitzicht, fijne straat, vriendelijke buren in het dorp waar ik zo graag woon. Telkens als ik de berg, die afdaalt in het dorp, naar beneden rijd en in licht of duisternis uitkijk over het prachtige Zuid Limburg voel ik geluk. Ik ben thuis. In dit huis, in mijn hoofd en in mijn hart. Want met de intrek in dit heerlijke huis daalt er een rust over mij neer. Na maanden wachten op deze eindbestemming ben ik er nu en het voelt goed. Ik voel een enorme behoefte om te cocoonen. Van creativiteit en de handjes uit de mouwen steken tot relaxen met een potje thee en een dekentje voor de tv.
Aan mijn vlucht in het daten komt een einde. Ik merk dat het me te veel energie kost en dat ik er even helemaal geen behoefte meer aan heb. Met de man waarmee ik in contact ben via de chat geef ik eerlijk aan dat ik even afstand wil. Dat ik ruimte nodig heb om tot rust te komen en te genieten van mijn nieuwe plek. Er is even geen plaats voor iets anders. Hij reageert heel begripvol en geeft me alle ruimte.
Geen behoefte om online te zijn
De behoefte aan Facebook, WhatsApp en het checken van de datingsite vervaagt volledig. Alle meldingsgeluidjes worden uit gezet. Dozen zijn uitgepakt, spullen vinden hun definitieve plek en met elk schilderij aan de muur, kussentje hier of lampje daar valt alles steeds meer op zijn plek.
Er ontstaat rust.
In dit huis, in mijn hoofd en in mijn hart.
Stapje voor stapje kom ik meer in contact met mezelf. Krijg nieuwe inzichten over mezelf en daarnaast ontplooi ik me nog verder in mijn rol als moeder.
Wat voelt het goed….. om offline te zijn!
Dick - 13 jun 2016
Prachtig Marieke, dat doe je goed hoor. Even moment voor jezelf pakken. Zelf heb ik na de scheiding niet in rust geleefd. Weleens offline of aantal dagen geen digitale snelweg. Ooit 1 week lexa en voelde dat het te ver van mij afstond. In die tijd ook iemand spontaan leren kennen die vanuit het verleden opdook. Wij werden dikke maatjes en meer. Geniet van je vrijheid en de rest komt zeker!
Hilde Van den Broeck - 15 jun 2016
Geniet maar van je nieuwe thuis en je rust, Marieke. Het zal zeker welkom zijn na die hectische periode. Ik wens je alle geluk toe in je nieuwe leven.
Marieke - 16 jun 2016
Dank jullie wel Hilde en Dick, de digitale snelweg kan een grote vlucht zijn om niet naar je werkelijke gevoelens te hoeven kijken.... blij dat ik nu gekozen heb voor rust. Jullie ook veel geluk!!