We zijn nu, pak ‘m beet, vier weken verder. Vier weken vanaf het beslissingsmoment. Die tijd is echt een rollercoaster van emoties geweest. We slapen nog op dezelfde kamer maar met de bedden uit elkaar. Ze wilde graag op verschillende kamers slapen of zelfs, om en om, dagen niet thuis. Maar om maandenlang elk weekend bij vrienden te gaan slapen, dat zie ik echt niet zitten.
Ik keek hoe ze sliep
Ze betrapte me erop dat ik keek hoe ze sliep. Ja als je het zo leest klinkt dat creepy, maar over een tijdje kan dat niet meer.
We wilden ook, gezien de kinderen, normaal met elkaar blijven omgaan. En hoewel ik haar lichaam kan dromen, spiek ik toch soms nog even naar haar kont als ze met de kids onder de douche staat. Dit verdwijnt allemaal. Hoe dan ook.
Zij heeft haar schaapjes op het droge
Zij heeft inmiddels bijna zeker een huurhuis. Ze heeft een mannelijke vriend (voor wie ze denkt gevoelens te hebben) ze heeft een geweldige baan en baas. En nu ook een collega die hetzelfde meemaakt. Ze heeft haar schaapjes op het droge. Althans zo lijkt het.
En ik? Ik heb schoenen die aan het eind van de dag pijn doen aan m’n voeten… Elke dag heb ik afleiding op mijn werk maar in de auto onderweg naar huis begint de twijfel, hoe was haar dag? Hoe hangt de vlag erbij als ik thuiskom?
Het heeft wel eens geknald maar na regen komt zonneschijn. Bij de laatste ruzie hebben we allebei even kunnen ontladen. Daarna zijn we rustiger geworden en kunnen we weer normaal praten.
Gesprek met de mediator
De afgelopen 48 uur waren weer zwaarder. Dat kwam door vandaag. We hebben vanochtend de mediator op bezoek gehad. Uiteraard weet je niet helemaal wat je moet verwachten, maar in het gesprek is gelukkig veel van ons af gevallen.
Zij verdeelt onbevangen en neutraal alle dingen en maakt plannen, waarna wij onze mening geven. Vanmiddag heb ik nog een gesprek met een hypotheekverstrekker. Gewoon even kijken wat er mogelijk zou zijn. Hoewel ik in de huidige markt eerder aan huur denk.
Het begin van het einde?
Er zijn nog zoveel onzekerheden. Voor mij meer dan voor haar, maar met deze gesprekken krijgt de scheiding steeds meer vorm. Het voelde eerst heel erg als het begin van het einde. Maar misschien is het meer het begin van het begin…
Willem (32) schrijft terwijl hij het meemaakt. Na een 12 jarige relatie waarvan 2 jaar getrouwd zit hij nu in het scheidingsproces en geeft een kijkje in hoe hij zijn leven combineert tussen scheiden, kinderen, werk en toekomst.
Lees ook de andere blogs van Willem.
Emma - 25 aug 2021
Als constante lezer van deze blog moet ik toch minstens één keer reageren en je feliciteren met het goede werk. Ga vooral zo door!
Pieter - 3 mrt 2022
Oh, de mediator. Die van ons was een bekende voor ons maar wat waren dat verschrikkelijke sessies zeg. De eerste keer kregen we dacht ik (ik ben e.e.a. kwijt, ook ik zat in een rollercoater) een soort van concept contract. De 1e zin dat "dhr. X en mw. Y wensen te gaan scheiden ..." nou, ik wens niet te gaan scheiden hoor. Ik vond het zo verschrikkelijk. Uiteindelijk heb ik er ook wel wat aan gehad, maar nee, het is gewoon "niet leuk" en dan druk ik het maar netjes uit. Succes in elk geval verder.