Sinds een maand of 2 heeft mijn ex een nieuwe vriendin. Zijn vorige vriendin is net voor de zomervakantie met haar zoontje uit huis vertrokken. Het huis staat nog op naam van beiden en hun spullen zijn nog in de woning aanwezig.
Onze kinderen
Onze oudste dochter, 11 jaar, heeft geen problemen met de vriendin van haar vader. Ze is blij dat er weer iemand is die een lach op zijn gezicht tovert na een lange periode van verdriet, frustraties en stress. De vrouw in kwestie schijnt aardig te zijn en ze heeft een hond, wat ze helemaal geweldig vindt.
Onze jongste dochter, 9 jaar, heeft het er moeilijk mee. Ze heeft zowel aan mij, als aan haar vader aangegeven dat het voor haar te snel gaat. Ze is nog niet toe aan een nieuwe vrouw in het leven van haar vader. Het is pas 3 maanden geleden dat zijn vorige vriendin en haar zoontje zijn vertrokken. Mede omdat hun spullen nog niet zijn opgehaald, wordt ze hier nog dagelijks mee geconfronteerd. Het verdriet is nog niet verwerkt.
Gesprekken
Aangeven aan haar vader dat ze het moeilijk heeft met de situatie is voor haar niet zo makkelijk. Ze is nu zover dat ze het eerst tegen mij vertelt en na enig aandringen vanuit mij, het ook met haar vader durft te delen. Dat is al heel fijn. Wordt er wat mee gedaan? Mwah, iets… De vriendin is er niet meer elke dag dat de kinderen bij hun vader zijn, dat vindt ze fijn. Op de momenten dat ze er wel is, appt ze mij soms om haar frustraties te delen. Daar ben ik blij om. Is ze het even kwijt en kan ik helpen met het relativeren van de situatie.
Appjes
Soms moet ik keihard lachen om de berichtjes die ze mij stuurt. Hier een voorbeeld van een gesprek:
Dochter: Hoi mama, het feestje van X (oudste dochter) is voorbij, alleen is die ene mevrouw er nog.
Ik: Is gezellig dat ze er nog is, toch? Ik neem aan dat Y (de hond) er ook nog is?
Dochter: JA
Ik krijg een foto toegestuurd waarop de hond te zien is en haar vader een hand op de bil heeft van zijn vriendin.
Dochter: Ze zijn over koken aan het praten.
Ik: Papa weet vast niet dat je deze foto hebt gemaakt, hahaha. 😉
Dochter: Wel aan hem laten zien.
Ik: Mooie hond, ga maar lekker met hem knuffelen.
Dochter: Geen zin.
Dochter: Ik hoor de hele tijd smak.
Ik: Smak, smak, smak in de zin van kusjes?
Dochter: Precies.
Ik: Ga je lekker tegen papa aanzitten en hem ook kusjes geven, hahaha.
Dochter: Ze staan.
Ik: Ga je ook tegen papa aan staan.
Dochter: Heel erg grappig, NOT.
Ik: Vind ik wel. Wees maar blij voor papa, lieverd.
Dochter: Ik vind het irritant.
Ik: En je zei dat ze zo aardig is, dus…
Dochter: Wat ben ik toch blij voor papa hihi.
Dochter: Papa zegt: Wat ben je toch een schatje. Tegen die mevrouw.
Ik: Niet tegen jou??
Dochter: Nope, ga als ze weg is zeggen dat ik het niet fijn vind dat gesmak
Ik: Goed zo, eerlijk zijn tegen papa!
Dochter: Ik ga nu maar een boekje lezen met oordoppen in.
Een dag later was ze weer bij ons. Ik ben toen met mijn vriend in dezelfde houding gaan staan als haar vader met zijn vriendin op de foto. Ik zei gekscherend tegen haar dat ze ook van ons in deze positie een foto kon nemen en haar verzameling ‘hand op bil’ foto’s van haar ouders en partners compleet had. Gevolgd door een gezamenlijke slappe lach om de situatie.
Ik doe mijn best
Ik doe mijn best om alle lastige dingen voor haar te bespreken en af en toe te relativeren. Soms heeft ze het nodig om er iets grappigs van te maken, waardoor de situatie minder moeilijk voor haar wordt. Soms wijs ik haar vader erop dat er iets speelt en gaat hij met haar het gesprek aan. Ik hoop dan maar dat hij in het belang van haar handelt. Meer kan ik niet doen. Ondertussen ben ik best nieuwsgierig naar ‘die ene mevrouw’. Ik heb haar nog niet ontmoet. Kan ik me beter een beeld vormen van de persoon achter alle verhalen van mijn dochters…
Suzanne van Judex.
Lees ook de andere blogs van Judex.
REAGEER OP DEZE BLOG