Het dagelijkse leven gaat ongenadig door. En wonder boven wonder gaat het best goed met me. Ik houd alle ballen in de lucht, heb mezelf gedwongen iedere week de oppas te laten komen en een uurtje naar yoga te gaan. Ik heb een nieuwe hobby gezocht om de eenzame avonden op de bank een beetje door te kunnen brengen. Ik voel me best ok.
Gaandeweg kom ik tot het inzicht dat het misschien maar beter is zo. Jarenlang heb ik rekening gehouden met de grillen en grollen van X (ex). Heb ik gebogen en gebamboed tot ik haast afbrak. De onzekerheid, de buien, de escalaties tussen X en Z (zoon), het egoïsme… het is genoeg geweest. Ik concentreer me op de leuke en goede dingen in mijn leven. Iedere dag probeer ik bewust stil te staan bij waar ik blij van word, waar ik me gelukkig over voel of waar ik me goed over voel. Het helpt, langzaamaan voel ik me beter in mijn vel. Ook letterlijk: ik verlies erg snel veel gewicht.
Ik heb jarenlang mijn focus gelegd op X en Z en mezelf weggecijferd. De eenzaamheid is iets waar ik veel moeite mee heb. En ik besef al snel: dit moet anders. Ik haal oude vriendschappen aan, maak afspraken met mensen die ik veel te weinig heb gezien en sluit in mum van tijd nieuwe vriendschappen met mensen van school. En ik ben blij verbaasd over de steun die ik vanuit onverwachte hoeken mag ervaren. Mensen die me ‘s avonds bellen en appen, heel trouw, omdat ze weten dat ik de avonden alleen zo moeilijk vind. Mensen die met mij afspreken zodat de zomervakantie waar ik zo vreselijk tegen op zag gewoon een hele leuke vakantie is geworden. Zoveel leuke dingen gedaan met zoveel lieve mensen. Wat een cadeau! En via Z ontmoet ik de vader van een schoolvriendinnetje. Een lotgenoot die me begrijpt zonder dat ik veel hoef uit te leggen. Ik kan veel van mijn zorgen, angsten en verdriet bij hem kwijt. Het is fijn om herkenning te vinden en samen te praten over de dagelijkse beslommeringen die toch anders zijn als alleenstaand ouder.
Langzaamaan ontdek ik kanten van mezelf die ik veel te lang opzij heb moeten zetten. Ik ben vrolijker, voel me lichter en mijn energie wordt langzaam maar zeker sprankelender.
Nadia: Ik ben 40 jaar en heb een zoon van 5 en een jonge hond. Mijn man wil scheiden en ik heb geen idee hoe de toekomst eruit gaat zien.
Eline Stap - 26 dec 2015
Wat fijn, Nadia! Goed van je dat je weer invulling geeft aan je leven. Goed voor jezelf zorgen is heel belangrijk, dan volgt de rest een stuk makkelijker.